Wraak nemen voor beginners

15. If that's the way you want it...

Een beste vriendin is iemand...
...die geheimen voor zich houdt.

-

"Wie van jullie twee heeft ons kleine geheimpje doorverteld?"

Ik probeer koel te klinken, maar dat is nogal lastig als de stoom uit je oren komt. Hoe moet ik werken met mensen die me zo gruwelijk verraden hebben? Is één van hen soms ook familie van die achterlijke feeks? Dat mag ik niet hopen, want dan zie ik mezelf al helemaal genoodzaakt om per onmiddellijke ingang ontslag te nemen.

"Ik was het niet," verdedigt Joëlle zich meteen, haar handen als een schild voor zich houdend voor het geval ik van plan ben haar aan te vallen. Zie ik er zo gevaarlijk uit of denkt zij ook dat ik degene ben die Faye een blauw oog heeft geslagen?

Woedend richt ik me tot Thomas. "Waar was dat goed voor?"

"Ik was het ook niet!" protesteert hij.

"Ja hoor. Hoe komt het dan dat nu iedereen het weet?"

Achter mijn collega's zwaait een deur open. Het is de stem van Berry die door de gang klinkt. "Laat ze met rust, Donna. Zij hebben niks gedaan. Ik was het."

Verbaasd kijk ik op. "Jij?"

Onverschillig haalt Berry zijn schouders op. "Dat krijg je ervan als je voor de grootste roddelnicht van de stad werkt. Ik wilde er nog een clausule over op laten nemen in je contract, maar daar was Jen het niet mee eens."

Mijn mond valt open van verbazing en ik weet niet eens precies waarom. Omdat er blijkbaar iemand is die meer roddelt dan mijn tante of omdat het hem geen ruk kan schelen wat voor schade hij daarmee aanricht? Mijn hemel. Ik moet voortaan heel ver bij die man uit de buurt zien te blijven.

"Jij neemt dit allemaal veel te serieus. Sta daar niet zo te kijken, liefje. Ga glazen spoelen."

En ik maar denken dat homo's gezellige, vriendelijke mensen zijn die over een gezonde dosis inlevingsvermogen beschikken. Nou, dit exemplaar dus niet. Het is een listige, praatzieke klootzak. En mijn baas. Bij wie ik net vorige week een contract getekend heb. "Nee. Ik ga geen glazen spoelen. Ik neem ontslag."

"Zoals ik zei: ga glazen spoelen. Je hebt een maand uitwerktijd."

Een maand? Zo lang ga ik het hier echt niet volhouden. Maar aan de blik in Berry's ogen te zien, is er geen discussie mogelijk. Sloffend begeef ik me naar de spoelbak met gebruikte bierglazen. Dit gaat een hele lange maand worden.

Achter me klinkt het geluid van een dichtslaande deur. Meteen daarna komen voetstappen mijn kant op. Twee paar, om precies te zijn.

"Trek je niet te veel van hem aan, oké?" probeert Thomas me op te beuren. "Voor hem is dit een soort van ontgroening. Zoiets heeft Joëlle destijds ook meegemaakt. Oké, er hingen dan misschien geen posters door de school, maar-"

Vol afgrijzen kijk ik hem aan. "Zit jij bij mij op school."

"Nee, ik studeer, maar Joëlle heeft het me verteld."

"Om je te helpen," verdedigt mijn andere collega zichzelf meteen. "Ik wilde dat hij wist wat er aan de hand is zodat we je samen konden steunen."

Thomas knikt om deze woorden te bevestigen. "En natuurlijk mag je je hier klote over voelen, maar dat kun je beter niet al te veel aan Berry laten merken. Als je hier over een maand nog bent en je doet je werk met opgeheven hoofd dan zal hij respect voor je krijgen. Dan kun je alles van hem gedaan krijgen. Je wilt toch zo graag in het platengedeelte werken?"

"Hoe weet jij dat?"

"Je werpt constant blikken die kant op. Plus ik heb je met Jen horen praten toen je je contract ging tekenen. Anyway, als je je hier gewoon doorheen slaat, is de kans alleen maar groter dat je op een dag daar achter de kassa staat."