Wraak nemen voor beginners

16. ...then let the games begin!

Een beste vriendin is iemand...
...voor wie je seksuele voorkeur niet uitmaakt.

-

Dus mijn team bestaat nu uit Jelmer, Mette, Sophia, Joëlle en ikzelf. En laat ik Helena trouwens ook maar meteen meerekenen, want die gaat toch overal waar Sophia ook gaat. Met z'n zessen zijn we dus. Hoeveel personen moet je hebben voordat je jezelf een leger kunt noemen?

Omdat Faye naar hartenlust doorgaat met het verspreiden van roddels over mij, die ze duidelijk met hulp van Maxime heeft bedacht, heb ik op dinsdagmiddag een noodvergadering uitgeroepen bij ons aan de keukentafel. Het scheelt dat mijn moeder niet thuis is. Die zou dit ongetwijfeld niet goedkeuren.

"Waarom haten we haar ook alweer?" vraagt Helena terwijl ze zich naast haar eveneens in pastelkleuren geklede wannabe tweelingzusje op een stoel laat zakken.

"Omdat ze mijn beste vriendin heeft afgepakt," antwoord ik.

"En omdat ze gewoon een kreng is," voegt Sophia eraan toe. "Hé Donna, hoe gaat het eigenlijk met die film die je aan het schrijven bent? Is die al bijna af?"

Het duurt even voor het tot me doordringt waar ze het over heeft, maar dan herinner ik het me weer. Het kladblaadje van mijn proefwerk op de dag dat dit alles begon. "Dat eh... gaat niet door. Ik heb het script bij het oud papier gegooid. Sorry."

Joëlle tikt met haar vingers op de tafel om de aandacht te trekken. "Laten we ons even focussen. Dat van het vriendin afpakken is wel een goed uitgangspunt voor onze campagne, denk ik zo. We profileren haar als iemand die andermans leven ruïneert."

Grijnzend schrijf ik dat op mijn tot nu toe nog lege aantekenvel. Waarom ben ik niet eerder bevriend geraakt met die meid? "Heb je toevallig ook al een idee over hoe we dit precies zouden moeten gaan aanpakken?"

"Dat nog niet, hoewel het rationeel gezien natuurlijk gewoon een kwestie is van een boodschap overbrengen aan een ontvanger. We moeten dus op zoek gaan naar een effectief communicatiemiddel om onze boodschap mee over te brengen op onze doelgroep. Iets anders dan het prikbord, als het even kan."

Aan de overkant van de tafel verschijnt langzaam een gemene grijns op Sophia's gezicht. "Ik denk dat ik wel iets weet. Had onze school vroeger geen omroepsysteem?"

"Geen idee," antwoord ik naar waarheid. "Hoe kom je daarbij?"

Met een tevreden blik kijkt ze me aan. "Mijn oom is jarenlang conciërge geweest op onze school. Uit zijn verhalen over vroeger kan ik opmaken dat er zoiets geweest moet zijn. Zal ik eens kijken of ik erachter kan komen of dat er nog steeds is, ook al wordt het niet meer gebruikt?"

Dat lijkt me een uitstekend plan. "Heel goed. Iemand anders nog een idee?"

"Wij hebben op school ook een prikbord," verkondigt Mette. "Kunnen we daar niet net zoiets mee doen als zij op jullie school heeft gedaan?"

Sophia schudt afkeurend haar hoofd. "Dat is afgezaagd. Trouwens, waarom zit er eigenlijk een kind in het team voor onze haatcampagne? Wat heeft die trut jou geflikt?"

"Je bedoelt wat ik haar geflikt heb," grijnst Mette. "Ik ben hier voor als jullie behoefte hebben aan een blauw oog. En omdat mijn moeder vindt dat ik wat meer tijd met Jelmer door moet brengen om onze band te versterken. Zolang ze die letterlijke woorden niet meer gebruikt, vind ik alles prima."

Dat is duidelijk geen antwoord waar Sophia helemaal tevreden mee is, maar ze houdt wel haar mond. We hebben tenslotte meer te doen dan bekvechten over de leeftijd van onze teamleden.

"Hier is op maandag toch markt?" merkt Jelmer op. "Kunnen we daar niet iets mee? We zouden iets kunnen verkopen dat de bitcherigheid van Faye symboliseert."