Wraak nemen voor beginners

32. Het begon als een feestje

Een beste vriendin is iemand...
...die openstaat voor herenigingen.

-

Binnen een paar seconden heb ik Jelmer gevonden in de dansende menigte, nog steeds op zoek naar degene met hetzelfde armbandje. Ik grijp zijn hand vast. "Wie jouw Assepoester ook moge zijn, ze wordt mijn nieuwe beste vriendin. Of hij, laten we vooral niet discrimineren."

"Wat is er mis met degene met jouw armbandje?"

Ik knijp mijn ogen tot spleetjes. "Het is die heks." Ik wilde Faye dan misschien in de gaten houden vanavond, maar niet van zó dichtbij.

"Heks?" vraagt Jelmer verbaasd. "Kom op, Donna. Je kunt veel over Maxime zeggen, maar ik dacht dat-"

"Wacht even," onderbreek ik hem terwijl ik hem aan een onderzoekende blik onderwerp. "Waarom denk je dat ik het over Maxime heb? Weet jij hier soms meer van?"

"Nee hoor," antwoordt hij zogenaamd achteloos.

Daar trap ik niet in. "Vertel op, Jelmer. Wat is er aan de hand?'

Hij slaakt een zucht. "Oké, ik wilde je expres aan Maxime koppelen zodat jullie het misschien weer bij konden leggen, maar blijkbaar heeft dat dus niet gewerkt."

"Misschien heeft dat er iets mee te maken dat het niet Maxime is maar Faye die hetzelfde armbandje heeft als ik."

"Oeps," zegt Jelmer. "Dat was niet de bedoeling."

"Jelmer!" roep ik geschokt uit. "Dat is niet alleen niet de bedoeling, dat is ook hartstikke valsspelen. Ik wil helemaal niet aan haar gekoppeld worden. Aan allebei niet."

"Dat maakt niet uit. Als we nou gewoon..."

Voor hij zijn zin af heeft kunnen maken, voel ik een traan over mijn wang glijden. Het zorgt ervoor dat hij onmiddellijk stilvalt. Met mijn mouw veeg ik de druppel weg. Jasses. Ik ben echt weer zo iemand die gaat staan janken op een feestje.

Troostend slaat Jelmer zijn armen om me heen. "Hé, rustig maar. Je hoeft haar niet te zien. Help mij maar zoeken naar mijn nieuwe beste vriend of vriendin."

"Is er iets aan de hand?" klinkt de bezorgde stem van Helena naast me. Uiteraard staat Sophia achter haar. Het zou ook weer eens niet.

Ik schud verwoed mijn hoofd. "Het gaat wel."

"Donna is met haar armbandje gekoppeld aan Faye," legt Jelmer uit. "En volgens mij dringt het nu pas tot haar door hoe erg Maxime haar gekwetst heeft."

Sophia stapt achter haar beste vriendin vandaan en priemt met een vinger in mijn richting. "Ik weet wat jij nodig hebt. Een nieuwe beste vriendin."

Dat idee is zo belachelijk dat ik ook daadwerkelijk in de lach schiet. "Ja hoor, en waar haal ik die ineens vandaan? Jij kunt het niet worden, want je hebt het al veel te druk met Helena."

"We kunnen het aanpakken zoals op televisie. Paris Hilton ging toch ook ooit op zoek naar een nieuwe beste vriendin?"

"En hoe lang duurde die vriendschap ook alweer?" kaats ik terug. Ik ben geen Paris Hilton. Ik heb niet de middelen om een dergelijk grote zoektocht op touw te zetten. Bovendien hoef ik ook niet met mijn kop op televisie.

Sophia knijpt in mijn hand. "Bekijk het nou even positief. Jij voelt je in de steek gelaten door Maxime, dat is heel belangrijk. Dus waarom zou je niet een vervanger voor haar zoeken? Uiteraard staan wij achter je om je te helpen, toch Helena?"

"Ja," beaamt haar Siamese zusje. "Wij helpen je."

Zoekend naar hulp kijk ik Jelmer aan. "Jij vindt het ook een slecht idee, toch?"

"Nee, ik vind het eigenlijk een heel goed idee. Ik ben voor."

Dat heb ik weer. Wanhopig gooi ik mijn armen in de lucht. "Oké dan, maar ik ben niet verantwoordelijk voor de puinhoop die er ongetwijfeld van komt."

"Deal," besluit Sophia. "O, ik kan niet wachten om te beginnen. Laten we morgen een vergadering beleggen. Dat kan best hier, toch? We moeten toch terugkomen om op te ruimen."

Daar stemmen Helena en Jelmer meteen mee in, ongeacht wat ik ervan vind. Sophia loopt weg om Joëlle te zoeken zodat ze haar ook bij het plan kan betrekken.

Zuchtend kijk ik de ruimte rond. Dit kan nooit goed gaan.

-

Het is een puinhoop. Dat is het enige woord dat ik kan vinden om de situatie te beschrijven waarin het atelier verkeert tegen de tijd dat de laatste gast vertrokken is. De vloer ligt bezaaid met confetti, de kerstverlichting is op meerdere plaatsen losgeraakt en er slingeren overal kapotgetrapte plastic bekers en lege drankflessen.

"We ruimen dit morgen op, toch?" gaapt Helena vanaf de bank in de hoek. Haar ogen vallen zo te zien al bijna dicht. Niet te geloven dat we vierentwintig uur geleden nog een hele schooldag voor ons hadden.

Ik heb er ook echt de puf niet meer voor om wat dan ook te doen, dus laat ik me naast haar neer zakken. "Zullen we om een uur of één afspreken om alles op te ruimen?" Vragend kijk ik om beurten de rest aan om te kijken wat ze ervan vinden.

"Lijkt me een prima idee," vindt Jelmer. "Fietsen we dan nu samen naar huis?"

"Als jij me weer overeind weet te hijsen."

Meteen komt hij op me af gelopen en steekt zijn hand uit. Met veel moeite weet ik mezelf aan hem overeind te trekken. En dan te bedenken dat ik nog twee kilometer naar huis moet fietsen. Als ik maar niet op het zadel in slaap val.

Sophia bestudeert me grijnzend. "Dan kunnen we morgen meteen beginnen aan ons supergeweldige nieuwe plan. Ik zorg wel voor pen en papier, want jij vergeet ze toch vast expres in een poging er onderuit te komen."

Daar heeft ze helemaal gelijk in. Dat zou ik zo doen. Alleen ben ik nu te moe om erop in te gaan. Daarom sta ik gewoon maar wat voor me uit te staren. Hier staan we dan, met z'n vijven.

"Kom." Jelmer trekt me mee naar de deur. Buiten wachten we op de deur zodat ik kan afsluiten. Voordat ik op mijn fiets stap, kijk ik nog één keer achterom. Als het aan Sophia ligt, begint hier morgen een nieuwe fase van mijn leven. Ik ben benieuwd.

Maar ik weet dat het eigenlijk niet uitmaakt. Of die zoektocht naar een nieuwe beste vriendin nou wel of niet iets oplevert; ik mag dan gedumpt zijn door mijn vroegere beste vriendin, maar ik heb er zeker drie nieuwe vriendinnen voor terug gekregen. Eigenlijk zou ik Maxime moeten bedanken.

- - -

A/N Laatste hoofdstuk! Sorry dat het een mega open einde is en het vervolg voorlopig niet komt. Woensdag begin ik met een nieuw verhaal, een ander verhaal dan ik oorspronkelijk gepland had, maar ik hoop dat jullie het leuk vinden.