Wraak nemen voor beginners

31. And now you're just somebody that I used to know

Een beste vriendin is iemand...
...die nieuwe vriendschappen laat ontstaan.

-

"Everybody ready to party?" Al dansend komt Sophia het atelier in. Ze draagt een zachtgeel jurkje, helemaal in haar oorspronkelijke 'Divergent'-idee.

Grijnzend werp ik haar een zak chips toe. "Bijna. Hier, vul die bakjes maar."

Jelmer slaat een arm om mijn middel en drukt me stevig tegen zich aan. "Hoi beste vriendinnetje. Zal ik jou eens even een mooi armbandje om doen?"

"Dezelfde als jij zeker?" lach ik.

"O nee," komt Helena tussenbeide. "Dat is niet de bedoeling. Allebei een ander armbandje om jullie, zodat er nieuwe vriendschappen kunnen ontstaan."

"Oké, het is al goed, Sint Helena." Met een hand graait Jelmer in de zak met armbandjes, waarna hij er willekeurig eentje uit pakt en om mijn pols vastmaakt. Het is een roze glowstick met een azuurblauw vierkantje eraan.

"Geen mooie combinatie," vind ik.

"Misschien symboliseert dat degene aan wie je gekoppeld zult worden." Nogmaals laat Jelmer zijn hand in de zak glijden, dit keer om een armbandje voor zichzelf eruit te grabbelen. Als ik zie dat het ook roze is, geloof ik mijn ogen niet. Heeft hij dit nou expres zo geregeld? Maar dan valt mijn oog op het bedeltje dat eraan hangt. Een gele ster. Niet hetzelfde als het mijne. We zijn dus niet aan elkaar gekoppeld door onze armbandjes.

Ik geef hem een plagerige duw. "Eens kijken aan wie jij gekoppeld zult worden. Vast aan Noa."

"Die mag toch niet komen van je oom en dat zou ik trouwens helemaal niet erg vinden. Ze is lief."

"Dat zal ze vast leuk vinden om te horen. Ze aanbidt je."

"Dan word ik tenminste nog door iemand aanbeden," zucht Jelmer dramatisch. "Blijkbaar moet ik het maar met de liefde van een vijfjarige doen."

"Sukkel. Nou kom, de eerste party animals kunnen elk moment hier zijn." Ik neem mijn positie achter het tafeltje in. Laat ze maar komen.

Haastig komt Joëlle naar me toe. "Laat mij dat anders maar doen. Kun jij de muziek regelen? Ik geloof dat ik niet helemaal weet hoe het werkt."

"Bij nader inzien is dat inderdaad meer mijn ding. Ik kom al." Met kriebels in mijn buik loop ik op de geïmproviseerde geluidsinstallatie af. Ik heb altijd al eens de dj willen uithangen. Vandaag is de kans van mijn leven.

-

Langzaam maar zeker raakt het atelier gevuld met uitgelaten feestgangers. Ik loop heen en weer tussen de deur, de geluidsinstallatie en de geïmproviseerde bar (tante Mylènes lange werktafel). Als ik voor de zoveelste keer richting de deur loop en daar tot mijn grote schrik Kevin Cooninx zie staan, verstop ik me snel achter een kapstok. Wat doet hij hier?

Het is Jelmer die op hem af stapt. "Hé, Blauwe Ogen, jij bent helemaal niet uitgenodigd."

"Tegen wie heb je het? Ik kom alleen mijn zusje brengen."

"Nou, zij is ook niet uitgenodigd. Neem haar maar weer mee terug naar huis."

O shit, dat moet ik natuurlijk niet hebben. Hoe kan ik Faye nou in de gaten houden als hij haar naar huis stuurt? Snel spring ik tevoorschijn. "In feite is ze wel uitgenodigd."

Vragend trekt Jelmer zijn wenkbrauwen naar me op, maar hij graait wel al in de zak op het tafeltje voor hem om er twee armbandjes uit te halen. Eentje voor Faye en eentje voor Maxime, die achter haar staat. "Nou vooruit dan, kom maar hier met die pols."

Als mijn blik die van Maxime kruist, besluit ik me weer uit de voeten te maken. Hier ben ik nog niet helemaal klaar voor.

-

Het feest is een geweldig succes. Iedereen danst op de muziek die ik zorgvuldig heb uitgekozen. Zelf ben ik na een tijdje helemaal bezweet en moet, dus zoek ik Jelmer op om even bij hem tot rust te komen.

Grijnzend begroet hij me. "Hé Donna. Moet jij niet op zoek gaan naar een matchende armband?"

"Waarom zou ik? Ik heb jou toch? Dat is meer dan genoeg. Het zou best wel ondankbaar zijn om dat te negeren."

Afkeurend schudt Jelmer zijn hoofd. "Donna toch. Ik vind het fijn dat je zo gelukkig met me bent, maar je moet wel het goede voorbeeld geven. Je zou een mooie flater slaan als de bedenkster van het feest niet meedoet aan het meest kenmerkende onderdeel ervan."

"Ga jij het dan ook doen?"

"Oké, wat jij wilt. Ik ga mijn Assepoester zoeken als jij dat ook doet."

Glimlachend kijk ik hem na terwijl hij in de dansende massa verdwijnt. Hopelijk is hij echt gekoppeld aan een leuk meisje dat zijn Assepoester kan zijn. Als iemand dat verdient dan is hij het wel.

Met tegenzin ga ik ook maar op zoek nar mijn eigen matchende armband. Pols na pols bestudeer ik nauwgezet om te kijken of iemand dezelfde armband heeft als ik, maar nergens vind ik het evenbeeld van de mijne. Zou die dan nog in de zak zitten?

Maar dan zie ik het. Een roze glowstick met een blauw vierkantje eraan. Om de lelieblanke pols van Faye Cooninx.

- - -

A/N Dit is wel een extreem kort hoofdstuk, zeg #oeps. Het volgende hoofdstuk zal het laatste zijn. Er is nog een tweede deel, maar dat moet nog door een grondige revisieronde, dus het duurt nog even voordat dat online komt.

Dat gezegd hebbende, ik heb een aantal verhalen die ik met jullie wil delen, maar ik kan niet besluiten in welke volgorde. Daarom dacht ik gewoon elke week van vier verschillende verhalen een hoofdstuk te plaatsen, alleen nu blijkt dat jullie dat helemaal niet fijn vinden. Heeft iemand nog geniaal advies?