Kayboluş- Tamamlandı (+18) #wattys2017

1. BÖLÜM

Annesini dalmış bir şekilde gören uras seslendi "anne babam ne zaman gelecek", annesi urasa çevirdi gözlerini dolmuş gözleriyle derin nefes aldı nefesini verdi ağzından sanki ne cevap vereceğini bilmez gibi bakıyordu ve dedi "yakışıklım artık uyu baban geldiğinde seni uyanık görürse kızar". Uras ofladı ve tamam anlamında kafasını salladı yavaş ve sıkılmış bir şekilde merdivenlerden çıktı ve odasına gitti. Yatağına yatmadan ışığı açtı ve odasına baktı gözüne çalışma masasındaki resimlere gitti babası ile çekilmiş resmi vardı onu eline alıp yatağa yattı. Çerçeveye sarılıp gözlerini kapattı.

------

Gözlerim aralandı ve yine sabah olmuştu. Duşa girip çıktım hemen dolabımı açtım ve mavi bir gömlek aldım elimde onu tutup aşağıya indim annem kahvaltı hazırlıyordu. Yanına gidip yanağına bir öpücük kondurdum. "günaydın meleğim". Annem de arkasına dönüp beni öptü ve" günaydın oğlum erkencisin". Anneme bir gülümseme yolladım ve elimdeki gömleği kaldırıp "unuttun mu bugün ilk iş günüm ve ben bir saate gideceğim meleğim benim için bunu ütüler misin " annem olumlu anlamda başını salladı ve gömleği alıp yukarı çıktı. Bende mutfakta hazırladığı kahvaltıdan atıştırmaya başladım. Gözüm mutfaktaki aynaya kaçtı aynaya baktım birden kendimi göründe mırıldandım" ahh ne kadar saçma görünüyorum öyle " ardından kendi kendime güldüm. Annem elindeki gömlekle aşağıya inerken yanına gidip elindekini alıp yanağına öpücük kondurdum " teşekkürler meleğim". Annem de gülümsedi "geç kalma ve karnını doyur". Anneme göz kırpıp yukarı giyinmek için çıktım. Gömleği giyip altıma da dar kot bir jeans giydim. Ayakkabılarımı giyip aşağı indim. Annem bana hayranlıkla bakarken noldu şeklinde göz kırptım. Bana gülümsedi ve "oğlum göz deydireceksin kendine " ona güldüm ve "meleğim ben çıkıyorum" annem arkamdan yürüdü kapıya kadar. Onu tekrar öptüm "bana şans dile", bana karşılık beni öptü "iyi şanslar oğlum dua edicem".

----

Evden çıkıp arabama yöneldim. Ve sürücü koltuğuna oturdum arabayı çalıştırıp gitmeye başladım. Büyük bir şirketin önünde durdum ve nefes aldım "şans benimle olsun" ellerimi yüzüme dayadım ateşim çıkmış mı diye kontrol ettim. Arabayı park edip indim. Kapıya geldim ve birden aklıma babam geldi birden onunla el ele bu kapıya geldiğimiz an aklıma geldi. Evet burası babamın çalıştığı yani eski çalıştığı şirketti NSA'ya bağlı uzay ile bilimlerin araştırıldığı yer, burda uzayda ne olup bitiyorsa herşeyden haberleri oluyordu ve buraya herkes elini kolunu sallaya sallaya giremiyordu burası gizli tutulması gereken bir sürü şeyle saklıydı ben burda boss olarak çalışacağım. Aile adına finansal, lojistik , diplomatik faaliyetlerden sorumlu ve en üst karar rütbesi, onun yolunda gitmeyi hep istedim ve mezun olduğum ilk gün buraya baş vurdum. Beni kabul ettiler ve artık burdayım. Ne güzel günlerdi öyle düşündüm ve saate baktım ağzım açık kaldı bunları düşünürken geç kalmıştım. Direk asansöre binip en üst kata çıktım burası çok geniş bir şirketti işler gayet yoğun gidiyordu. Ve burda çok zeki insanlar çalışıyordu. Beni buraya kabul etmelerinin sebebi sanırım okulu birincilikle bitirmemdi. İnsanlar beni süzüyor ben ise yavaş adımlarla patronumun odasına ilerliyordum yanımdan geçen orta yaşlı sarışın bir kadın bana öyle bir bakış attı ki bian üzerimde bir şey var sandım ve üzerime baktım. Kendime çeki düzen verip kapıyı tıkladım."gell" sesini duyunca içeri girdim. İçeride babamın arkadaşı kenan bey bana gülerek baktı "ne kadar da büyümüşsün sen öyle en son 7 yaşında gördüm seni ve şimdi burdasın ve burda çalışcaksın" bende güldüm ve uzattığı eli sıktım. "babanın izinden gitmenden çok etkilendim. Ne kadar da güzel bir karar almışsın" bana gösterdiği koltuğa oturdum. "bende çok memnunum burda çalışacak olmamdan" bana güldü tekrar. Hareketleri samimi geliyordu. Bana baktı "bişey içer misin" tam hayır anlamında başımı sallayacakken telefonu aldı" kızım bize iki kahve benimki her zamankinden" bişey diyemedim ve devam etti "burda en önemli yerde çalışacaksın boss olarak uzmansın sonuçta gidip seni dosyaların başına koyamam". Ona baktım ne diyeceğim inan aklıma gelmedi bian ve söze girdim sonunda "teşekkür ederim kenan bey yüzünüzü kara çıkarmam" emin bir şekilde banktı bana ve gülümsedi odadan çıkacakken bana döndü "ee annen nasıl iyi mi " ona döndüm şaşırmış halde baktım " evet iyi" dedim ve odadan çıktım. Hayatımda en önemli rol annemindi babamın bana bıraktığı tek hazine oydu. Ve ben annemi çok kıskanırdım. Sinirli bi hal aldım kendimce "bu adam neden annemi sordu ki ona ne it" . sonra masama geçtim ve oturdum. Ne kadar sıkıcıydı burası babam da tüm gün böyle oturuyor muydu dedim kendi kendime düşündüm ve masama babamla olan fotoğrafımı koydum çerçevesiyle. Ona baktım uzun uzun gülümseme oldu yüzümde. Elimi fotoğraftaki babamın yüzüne götürdüm "merak etme babacım bende senin gibi başarılı bir bilim adamı olacağım". Bu sözü ona 8 yaşında vermiştim. Ve yavaş yavaş istediği yerlere geliyordum. Beni böyle görse acaba ne kadar mutlu olurdu. Burada bana ne iş vereceklerini düşünürken aklıma birden Kenan beyin annemi soruşu aklıma geldi ve ben yine sinirle küfürler savurdum içimden. Yanıma kısa boylu bir adam geldi gözlükleri yüzünü kaplıyor gibiydi sanki şu inek öğrenci tabiri bu adamda vardı. Biraz yaşlı hali işte. Bana baktı öylece "merhaba" ona tuhaf baktığımı hissetmiş olmalı ki gözlüklerini düzenledi "sana da merhaba" sonra gözlerini bana çevirdi "ne kadar da büyümüşsün sen öyle ve tıpkı demire benziyorsun kopyası gibisin sen beni hatırlamazsın ama ben seni hatırlıyorum o zaman kaç yaşındaydın 7 mi 8 mi?" gülümsedim ona sadece beni nerden tanıyordu ki? "hatırlamıyorum ama buraya sadece bir kez geldim oda 8 yaşında" güldü bana el uzattı elini sıktım. "Babamla arkadaş mıydın ?" bana döndü tam gidecekken "evet arkadaştan öte hatta " sevinçle yüzüne baktım memnun olmuşcasına kafa salladım. Burda rütbem büyükdü. Yani şaşırdım beni direk boss yapmalarına ben ilk denenirim diye düşünmüştüm. Zaman nasıl geçti bilmiyorum ama geçmişti akşam oldu ve saat beşe geldiğinde herkes toparlanıp çıktı. Bende çıktım tabi. Arabama doğru yol aldım. 

-----