Kayboluş- Tamamlandı (+18) #wattys2017

35.BÖLÜM

ROSANIN AĞZINDAN

Uras üç gündür odadan çıkmadı yanına da benden başka kimse giremedi. Yemeğini yapıp götürdüm hep zorla da olsa bişeyler yedi onun için çok telaşlanıyordum. Konuşmuyordu üzgündü zarlanın demiri kurtarmak için yaptığı hamle benim herşeyimi bitiriyordu uras da demir gibi olacak diye korkmaya başlamıştım tırsıyordum karnım burnumda urasla birşey olursa biz napardık. En son sinirlendim bunları düşünürken ve odaya sinirli bir şekilde daldım uras arkasına bile dönmedi yatakta öylece yatıyordu sert adımlarla yanına gittim ellerimi belime koydum. Ona bakmaya başladım anlıyordum ama şuan olmazdı bebeğimiz olacaktı yakında.  Bebeğimiz yedi buçuk aylıktı bu telaşlarla ağrılarım çoğalıyordu. Urasın önünde dikildim.

-"uras bana bak eğer bu yüzden bana birşey olursa bebeğimize de ki herşey benim suçumdu anladın mı" sinirlendim bir anda yani bu kadar sert bir cümle kuracağımı düşünmedim. Oda telaşlandı ve ayağa kalktı yumuşasın diye kendimi toparladım.

-"üç gündür yemek yapıyorum farkında mısın " deyip güldüm. Oda güldü hemen doğrulup bana sımsıkı sarıldı.

-" konuş artık aşkım lütfen" deyip ellerimi yanaklarına yerleştirdim. Hafif çıkmış sakalları elime geliyordu yaklaşıp dudağından öptüm. Oda karşılık verdi.

-"rosa" dedi hafif kısık sesiyle birden yüzümü yüzüne çevirdim. Gözlerim dolmuştu hamilelik beni duygusal bir yaratık etmişti. Ağlamaya başladım oysa sadece adımla seslendi.

-"ah rosa neden ağlıyorsun aşkım" diye ekledi daha da çoğaldı ağlamalarım sımsıkı sarıldım ona. Saçlarıma öpücükler bıraktı.

-" sana birşey olacak diye çok korktum" dedim sımsıkı sarılıyordum.

-"günlerdir ne diyeceğim diye düşündüm" açıklama önemli değildi ben sesini özlemiştim sarılmaları öpmeleri.

-" kendine gelmeni istiyorum uras sen çok özledik biz" deyince elini karnıma koydu dizlerinin üstüne çöktü karnımı açıp öpmeye başladı.

-"kızım sende beni özledin öyle mi" bakışlarını bana çevirdi ve karnıma öpücükler bıraktı sonra ayağa kalkıp beni kucağına aldı.

-"demir babam rosa onu bulduk ama ben ne yapacağımı bilmiyorum" sarıldım sımsıkı sonra yatağa yatırdı beni kendi de yanıma uzandı bir bebek gibi sokuldu bana yardım istiyordu. Annesi gibi davranmalıydım. Sarıldım Saçlarıyla oynamaya başladım.

-"şşş sakin ol sakin ol geçecek herşey belki de zamana bırakmalısın içinde  nasıl gelirse öyle davranmalısın baban o senin ve bak yanımızdan hiç ayrılmadı zarla da anlattı zaten herşeyi duyduk ikimizde o senin baban uras git ona sarıl" dediğimde yüzüme baktı bende gülümsedim.

-"burda mı hala" kafamla onayladım.

-"hiç gitmedi aşkım" güldü bir anda  sevindi gözleri yaşlandı. Dayanamadım ayağa kalktım ve kapıyı açtım oda dikkatle izliyordu beni sonra ayağa kalktı bana YAKLAŞTI  ve sarıldı. Bende aşağıyı gösterdim oda hızlıca aşağıya indi.

-----
Rosa haklıydı herşeyi biliyorduk zarla anlatmıştı onu yarı yolda koyamazdım annem olsa o da aynını yapardı keşke o da olsa. O benim babamdo yıllar sonra ona sımsıkı sarılacak babam diyebilecektim kalan tek ailem o ve rosaydı. Koşar adımlarla merdivene geldim aşağı baktığımda o da başını kaldırmış bana bakıyordu ayaklandı. Hızlıca aşağıya indim önüne geldim gözlerimiz birbirine değiyordu gözler sarılıyor biz bakıyorduk sanki dayanamadım babama sımsıkı sarıldım sımsıkı. Bir çocuk gibi eskisi gibi babam dedim kalbinin atışlarını hissettim vücudumda ağlamaya başladım bebekler gibi oda ağlıyordu. Sımsıkı kenetlendik salonda zarla ve Mete abi abi vardı mutfak kapısından ılgın girdi bizi öyle görünce ağlamaya başladı oda canım kardeşim ya. Gözlerimi sımsıkı kapattım o an dünyanın kucağındaydım içimdeki ağır yük uçtu. Hafifledim dünyayı adadığım adamı bulmuştum babam dedikçe oğlum diye karşılık verdi titrek sesiyle. Biz sımsıkı sarılıp ağlarken ses geldi merdivenden rosa merdivene oturmuş çığlık atıyordu hemen yanına uçtum.

-"aşkım noldu aşkım ah yardım edin tanrım" diye bağırıyordum herkesin eli ayağı dolandı birbirine ambulans falan aradılar ard arda. Rosa kolumdan tuttu bana bakarak acı içinde gülümsedi.

-"aşkım sakin ol lütfen sanırım kızımız erken geleceeeeekkk" diye çığlık attı alnından terler akıyordu o acı çektikçe bende ağlıyordum. Kucağıma aldım kapıya koşarak gittik ambulans gelmişti bile. Hemen onu bindirdim hastaneye hızlıca vardık sedyede hemen üstün körü doktor baktı.

-"kaç aylık" dedi hızla.

-" ne kaç aylık" güldü doktor benden de ecel terleri akıyordu resmen.

-"beyefendi bebek kaç aylık" afalladım o anda.

-"yedi buçuk aylık"  doktor hemen ameliyathaneyi gösterdi oraya götürdüler rosaydı bende girmek istedim bana giymem için kıyafet verdiler ve maskeler.

-"normal doğum yapacak dikkatli olun" dedi doktor bana bakarak bende rosanın elinden tutuyordum.

-" normal doğum mu yedi aylık bebek bu bişey olabilir" dedim sertçe.

-" yapabilir uras bey sakin olun Siz müsait gibi şuan" sinirlendim rosa acı çekecekti şimdiden çığlıklar atıyordu. O bağırdıkça bende bağırıyordum. Tanrım ölüm meleği nerde az sonra burda olur o dereceydi olay.

-"ah rosa sakin kal aşkım lütfen aaaaah doktor yavaş ol doktooor" diye çığlık atmaya başladım. Rosa elimi sımsıkı tutuyordu terler alnından akıyordu.

-"uraaas sakin ol iyiyim bağırma lütfen ben Doğurcam aşkım sana ne oluyor" diye beni sakin tutmaya çalıştı. Oysa ona destek diye ben girmiştim. Resmen doğum yapıyordu çığlıklar atıp durduk bütün hastane bizi duyuyor gibiydi sesimiz. Lanet olsun bu çok kötü bişeydi. Yavaş yavaş bebeği gördük kafasını. Ah bu da nesi çok tuhaf Tanrım ah tanrım sen büyüksün nasıl dayanıyor bu kadın buna ah.

-"Tanrım tanrım ne oluyor doktor ne oluyor bu da ne yaa canı yanmıyor mu" doktor güldü bana dönmeden işiyle ilgileniyordu.

-"doğuruyor uras bey" n-ne!!?! doğum böyle bişey işte DOĞUM!?

-"AHHHHHH"

-"URAS SAKİN OL YA SAKİN OLLL AHHHHH" gözlerimi kapattım rosanın yanında diz çöktüm. Elimi sımsıkı tutuyordu ona sarıldım. Elini gevşetti hafiften derin bir nefes aldı. Ohhhh. Bitti. Rosaya baktım. Rosam güzel aşkım. Terler içinde bana bakıyor kendinden geçmiş. Bebeğimizi hemen Rosaya verdiler rosa gülümsedi öpücük bıraktı narin küçücük bebeğimize bakıyordum minicikti.

-" rosa hanım onu küvese almamız lazım daha 7 buçuk aylık sorun olmadan almalıyız" rosa öptü Bebeğimizi ve doktorlara verdi.

---
Aile, aile bir kadın bir erkek birde çocuk muydu? Annem babam ve ben ailemiz vardı mutlu bir aile ilk önce babamı aldı hayat benden onsuz büyüdüm. Annemle beraber büyüdüm. O bana kendinden fazla önem verdi her zaman babamın ölmediğine inandırdı beni. Büyüdüm o hayat annemi benden aldı sonra da. Canımı annemi aldı benden tam yalnız kaldım dedim o hayat babamı verdi bana. Hayat ne kadar saçma ne kadar karışıktı peki annemi de verir miydi bana... Şimdi çocuğum oldu annem torununu da görmedi görür müydü gittiği yerde. Babam görecekti annem de görür mü bizi. Gittiği yerde mutlu mudur? Peki babam.. Bizi bir daha bırakır mı hayat söyle bana neden bu kadar çektirdin. Şimdi de mutlu ediyorsun. Ah çok değişiksin.. Rosam o mutlu bende mutluyum babam da bizimle peki son.. Sonumuz ne olcak. Hep böyle mutlu mu? Hep gülecek miyiz...

ARKADAŞLAR MERHABA BÖLÜMLERİ KISA YAZICAM BUNDAN SONRA ARKADAŞLARIM SAĞ OLSUN SÜREKLİ OKUYORLAR ONLARI ÇOK SEVİYORUM BAZEN ONLARA SORUP DA YAZIYORUM ONLARA BURDAN ÇOK TEŞEKKÜR EDERİM ÖPTÜM HEPİNİZİ ❤️❤️❤️😍😍😘😘😘