Kayboluş- Tamamlandı (+18) #wattys2017

19.BÖLÜM

Tam tamına yirmi gün aradan yirmi gün geçti. Annem gideli. Ev boş odası boş. Ama kokusu burda. Saçlarının kokusu hep burnumda. Rosa o yokken beni sakinleştiren tek kadın ılgın da hep yanımdaydı. İyi ki varlar. Sorun ne biliyor musunuz cenazedeki o adam. Kim di o hem neden bu kadar takıldım belki boş bir insandır cenazeyi görüp geldi desem benden neden kaçıyordu. Beni ona iten bişey vardı adam beni çekiyordu kendine. Bu olamaz değil mi o sandığım kişi olamaz..

Rosa da uyumuşken annemin odasına geçtim. Yatağına uzandım yastıklarını kokladım o kokuyor burda herşey. Sonra ayağa kalktım çalışma masasına oturup annemin çerçevelettiği resimlere baktım. Masa lambasını açacakken birden yerinden oynadı ve düştü. Onu tam yerden almıştım yerine koyacaktım ki bir zarf. Elime aldım onu incelemeye başladım. Neydi ki bu. Açmalı mıydım ya özelse. Ama özel olsa bile yapacaktım. İçini açtım. Kağıdı elime aldım annemin yazısıydı bu hiçbir şey yapmadan kağıdı kalbime dayadım gözlerim doldu sonra ışığı açtım ve okumaya başladım.

Canım oğlum.

Bu mektubu elinde tutuyorsan ve okuyorsan sanırım ben şu anda yanında yokum. Seni ne kadar çok sevdiğimi biliyorsun ama öyle olması gerekti bana kızma ne olur. Herşey senin için yaptım bu hayatta baban gittiğinde beni ayakta tutan tek şey sen oldun. Biliyorum rosa ile evlendin beni mutlu etmek için onu çok sev ona sahip çık annesiz bir kız nasıl bu kadar düzgün ve titiz olurdu ki ona emanet ettim ben seni ben yokken sana iyi bakabilecek bir kız. Gözüm arkada kalmayacak. Birbirinizi sevin oğlum aşk öyle bir şey ki size baktığımda karşımda gençliğimi görüyorum babanla olan aşkımı görüyorum...

Evet oda seninle değil ama nedenleri var oğlum. Kenan yani senin patronun olacak o adam aldı babanı elimizden o istedi bu görevi ona vermeyi. Neden biliyor musun çünkü üniversite kenan bana aşıktı bende onu değil babanı seçtim. Kenan hep kendini düşünürdü demiri kıskanırdı hep ondan üstün olduğu için. Baban çok iyi niyetli bir adamdı. Bana göreve gittiğini söyledi. Ama içim diyor ki o ölmedi. Bizi bulacak. Oğlum babanı bul. O kenandan herşeyi beklerim. Baban yaşıyor. Onu hastaneye gidince gördüm ama benden kaçtı. Oydu biliyorum. O yaşıyor oğlum babanı bul. Tek istediğim bu ancak o anlatır gerçekleri benim bildiğim bu kadar onu da bilmen lazım diye son kez yapmak istedim bunu. Ve yapıyorum oğlum. Kendine ve rosaya iyi bak. Mutlu olun senden bunu istiyorum. Sizi seviyorum. Hemde çok seviyorum...

MELEĞİN.

Yazmıştı bunları. Okurken hem ağlıyor hemde gözlerimden akanları siliyordum. O adam evet o adam oydu babamdı bu. Tanrım babam hayatta mı. Nasıl olabilir bu. Kenan bunu benden saklayamaz her halde neden babasız büyümemi istesin. Aa doğru unuttum o adam piç herifin tekiydi. O adam şerefsiz köpeğin tekiydi sinirlendim ellerimi sıktım yumruk yapıp. Dişerim kırılacak derecedeydi. Gözlerimi kapadım sertçe uyumaya pek niyetim yoktu. Sinirden şuan kalkıp onu öldürebilirdim. Birde çelenk göndermiş bize yüzsüz annemin adına it herif ona ilk gün sinir oldum zaten.

Oturduğum yerden fırladım. Sonra ılgını aradım.

"alo" dedi mayışık uykulu sesiyle.

"kardeşim toplanıyoruz hemen gel" diyep kapattım uzatacaktı biliyorum.

Aradan çok geçmedi geldi hemen içeri geçirip ona planımı anlattım.

"ılgın babam yaşıyor ve bunu bilen tek kişi o it." Şaşkın bakıyordu.

"o it o it mi lan yoksa " kafamı salladım.

"vay ibneye bak sen kenan şerefsizine zaten kılım ne istiyorsan de uyarım asıra asılıp duruyor zaten yavşak." Ona sinsece bakışlar yollarken oda bana sinsice baktı.