CHAPTER 32 Grandparents

17 0 0
                                    

Sky Blaze Park

"Get up, jerk." Zayne once again punch me. I deserve it. Forgot about what I said yesterday. Honestly, I don't actually forgot someone sent me a message name after her saying that she decline my offer that someone also told me that we will meet in the secret garden.

The moment someone hugged me, I thought it was her, same face, same smile but different height and scent. Hindi ko iyon pinansin kasi kamukhang kamukha niya si keira.

"You've known her long enough blaze, how could you fell for those kinds of traps are you blind?" Once again a felt a hard punch that sends my senses back.

Walang angal ako tumayo at pinahid ang dugo mula saaking bibig.

"You are not the blaze that I've known. You are not easy to fool blaze, how could you let this happened?" I was stunned. What he said is true. I am not easily fooled.

Keira Monique Lee

Mugto ang mga mata ko nang maka-uwi ako nang bahay and to my surprise tons of paper bag are placed all over the living room. Nakabukas ang mga ilaw at umaalingasaw ang amoy ng lavander sa buong mansyon.

"Manang," tawag ko pero malakas na tawa lang ang narinig ko mula sa kusina. Agad akong tumungo doon at tila gumaan ang pakiramdam ko nang makita ko ang mga magulang daddy ko.

"Halmeoni! Hal-abeoji!"

"Sonnyeo, you're home." Humahangos akong yumakap kay hal-abeoji.

"Bakit hindi niyo sinabi sakin na dadalaw po kayo?" Nakangusong sabi ko nang humilaw ako sakanya.

"Hay nako! We wanted to surprise you."

"Aw! I miss you both." Muli akong yumakap sakanila at inakay nila akong dalawa patungo dining area kung saan nakahain ang sandamak na paborito naming pagkain ni zayne.

"We miss you too, Sonnyeo. Sige na umakyat ka na roon sa taas para makapagpahinga at makapagpalit. Any minute now, zayne will be here." Tumango tango ako kay lola at umakyat na.

Kahit papaano nabawasan ang nararamdaman kong disappointment at kirot. Its really a good thing that your love ones are around.

I came to realize, do I have the rights to be this disappointed on something. Was it childish?

Pero may karapatan din naman akong masaktan kasi nagmahal lang naman and I kinda feel detrayed kasi sinabing liligawan niya ko pero iba ang nangyari, he loves someone else at hindi ako yun.

The thought of him loves someone sends a piercing pain on my chest. Mahal ko siya matagal na at sobrang saya ko nung sinabi niyang liligawan niya ako. Parang nasuklian yung pagmamahal ko sakanya pero everything went to waste nung narinig ko iyon.

Pinahid ko ang mga luha sa aking pisngi. Nakaupo ako sa tapat ng aking vanity table at kitang kita ko ang sarili sa harapan ng salamin.

Hindi naman ako pangit. Hindi naman ako mataba. Hindi naman ako masungit pero bakit ganito? Hindi ako kayang mahalin ng taong mahal ko.

Nabalik ako sa realidad ng marinig ang katok ni lola. Pumasok ito sa aking kwarto at saka saakin lumapit.

"Sonnyeo, are you okay?" Humawak ito sa magkabilang balikat ko.

"Pangit ba ako, Halmeoni?" Mariing umiling si lola.

"No. What makes you think na pangit ka? You're so beautiful, Sonnyeo." I sigh.

"Bakit hindi niya ako kayang mahalin, Halmeoni?" Lola sigh.

"Sonneyo, we can't force someone to love us. If you love him, just love him you can't force him to love you back. Keira apo, you're still young. Explore your teenage life." I sigh.

Naabot mo na ang dulo ng mga na-publish na parte.

⏰ Huling update: Feb 13 ⏰

Idagdag ang kuwentong ito sa iyong Library para ma-notify tungkol sa mga bagong parte!

My Arrogant PrinceTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon