EMANET

EMANET -7.Bölüm-

~2 Hafta Sonra~

Çaresizlik...

Bu kelimeyi ben hiç bir zaman tanımlayamadım. Annemi kaybettiğim günden bu yana tam 2 hafta geçti.
Kendimi boş hissediyorum. Tüm duygularımı yitirmiş gibiyim. Kendimi sürekli suçlu buluyorum. Keşke diyorum hep.
Keşke son kez annemin kokusunu içime çekip iyice sarılsaydım. Bu 2 hafta boyunca amcamı aramaya koyulduk. Ama yoktu. Hiçbir iz bırakmadan kaçmış. Başka bir ülkeye..

Pamir'in bana seslenmesiyle irkildim.
"Elisa hadi. Vakit geldi."
Pamir, annem öldüğünden beri bu yana sürekli yanımda oldu ve beni hiç yalnız bırakmadı. Ona o kadar şey borçluyum ki.

Vakit gelmişti. Mafyalar arası bir operasyona gidecektik. Gizli bir görev.  Büyük Baba, Ölüm Melekleri ve Acımasızlar olarak biliyorduk bu gizli görevi.

Yavaşça oturduğum koltuktan kalktım ve Pamir'in peşine takıldım. Kızları aradım ve gideceğimiz mekanın adresini verdim. Gideceğimiz yeri söyleyeyim mi?

Bara gidiyoruz.

Evet evet bara...

Kimse bizi tanımasın diye şık elbiseler gitmiştik.(Medya) Kızlarla seçtiğimiz renklerde elbise gitmiştik. Benim siyah, Arya mavi, Pelin mor, Dilan Bordo. Hepimiz çok güzel olmuştuk. Erkeklerin hepsi siyahtı.
Bu durumda Pamir çok yakışıklı olmuştu. Göz alıcıydı. Ona bakan kızların gözlerini çıkarıcam.

"Elisa böyle gitmiceksin değilmi? Güzelim böyle göndermem seni."

"Pamir saçmalama nolucak sanki." dedim yüzümü asarak.

"Saçmalama mı? Güzelim o zaman ne yanımdan ayrılıcaksın ne de başka bir yere gidiceksin." Dedi. Tebessüm ettim benimle bu şekilde ilgilenmesi hoşuma gitmişti.

"Tamam Pamir senin dediğin gibi olsun. Bu gideceğimiz barın adı ne?" Dedim merakıma yenik düşerek.

"Adı Dolunay Bar . Ve şöyle bişey var o bar bizlere ait."
Şaşırmıştım.

"Nasıl yani bu iki grubamı ait."

"Aynen öyle. " dedi ve dışarıdan korna sesi geldi. Camdan baktığımda kızlar ve erkekler gelmişti. Onlara barda buluşacağımızı söylemişti. Ama bizi almaya gelmiş olmalılar. Dışarı çıktık ve Pamirle arabaya bindik. Benim BMW arabamla gidiyorduk.

Bara geldiğimizde ne kadar büyük bir bar olduğunu gördüm. Kızlarda yanıma gelerek gözlerimizi büyüterek baktık. Büyük ve çok lüks bi yerdi. Ve burası bizim. Çok güzeldi.
Erkeklerde arkamızdaydılar.
Ben Pamir'in koluna girdim. Arya çekinerek Ateş'in koluna girdi. Dilan da aynı şekilde utanarak Emre'nin koluna girdi. Emre bundan çok hoşnut kaldı. Pelin ise Berkay'ın koluna girmeden önden yürümeye başladı. Berkay onun arkasından giderek kolunu tuttu.

"Hop! Güzelim nereye böyle alelacele vallahi bak burası hiç tekin değil gel şimdi yanıma. "dedi Berkay gülerek. Pelin ise ölümcül bakışlarını Berkay'a gönderiyordu. İstemeye istemeye Berkay'ın yanına gidip koluna girdi. Biz Pamirle sırıtırken onları izliyorduk. Sonradan hep beraber içeri girdik. Bazıları ortada delicesine dans ederken bazıları dip köşelerde birbirlerini yiyordu. Bir masaya geçip oturduk. Karşı masadaki çocuk sürekli bana bakıyordu.  Rahatsız olmuş bir şekilde yerimde kıpırdandım. Pamir hemen söze girdi.

"Bişey mi oldu güzelim?"

"Yok bişey yok" dedim. Kavga çıksın istemiyordum. Otururken bizim adamı beklemeye başladık geleceği yoktu herhalde. Birden ışıklar kapandı ve slow bir müzik çalmaya başladı. Çiftler ortaya çıkıp dans etmeye başladılar. Pamir yanıma gelerek elimi tuttu. Ve beni piste sürükledi.
Iki elinide belime koydu. Bende ellerimi refleks olarak onun boynuna koydum.