EMANET

EMANET -9.Bölüm-

Not: Medyadaki şarkının bölümle ilgisi yoktur. Sevdiğim bir şarkı sizinde dinlemenizi istedim.

İyi okumalar...♥

Az önce ben ne dedim...

'Seni seviyorum' dedim.

Evet! Bunu ben söyledim.

Pişman mıyım?  Tabiki Hayır.

Pamir güldü ve bana sıkıca sarıldı. Bende kollarımı boynuna dolayıp başımı boynuna gömdüm. Kokusunu iyice içime çektim.

 Hiç unutmayacakmış gibi çektim içime. Evet onu seviyordum.

Peki şimdi biz neyiz?

"Pamir"

"Söyle güzelim"

"Ş-şimdi biz neyiz?" dediğimde sırıttı.

"Bilmem neyiz?" dedi. Ne olduğumuzu biliyordum. O yüzden utanıp başımı öne eğdim. Pamir yine güldü.

"Sen artık benim sevg-" lafını bölen şey 3 el atılan silah sesiydi. Pamirle hemen ayrıldık. Ve silahlarımızı ellerimize aldık.

Buda neydi şimdi?

Pamirle birbirimize baktık ve iki yana ayrıldık.

Silah sesinin geldiği yere baktım.

Gözlerimi hiç olmadığım kadar açtım. Amcamın adamları...

Onların burada ne işi var? Amcamda mı burada?

Adam hamile bir kadını kolunun altına aldı ve kafasına silahı dayadı.

Bağırmaya başladı.

"Elisa Dinçer neredeysen çık ortaya seni almaya geldim. Amcan seni çok özlemiş onun yanına gideceğiz." Dedi. Gözlerimi açmış öylece bakıyordum. Şu an ne düşündüğümü bilmiyorum. Zaten düşünemiyorum ki.

Sessiz ve sakince adamın olduğu yere çıktım. Pamir arkamdan bağırıyordu.

"Elisa ne yapıyorsun buraya gel hemen." Dedi. Umursamadım. Hamile kadının hayatı söz konusu...    

O adam yapabilirdi. Hiç acımadan hamile olan kadını vurabilirdi. Buna dayanamazdım. 

Adamın karşısına geçtim ve konuştum.

"Bak geldim o kadını bırak!" dedim. Adam pişmiş kelle gibi gülüyordu. Kadın ise ağlamaktan helak olmuştu. 

"Anne"

Anne diyen sese baktım. Küçük bir kız çocuğuydu. Ve annesine bakıyordu. Kızda ağlıyordu.

"Anne" dedi yine küçük kız.
Ve annesine koşmaya başladı. Pislik adam silahı küçük kıza doğrulttu. Gözlerimi iri iri açmıştım.

"Bekle. Sakın gitme!" Diye bağırdım. Ama küçük kız aldırmadı. Koşmaya devam etti. Bu sefer ben devreye girdim. Kıza koşarak onu tuttum.

Ve aniden gelen silah sesi....

Gözlerimi korkuyla ve endişeyle araladım. Küçük kız kollarımda ağlıyordu. Pislik adama baktığımda kanlar içinde yerdeydi. Onu vuran ise Pamirdi.

Pamir silahı indirirken derin bir oh çekti. Kollarımdaki kıza baktım. Adeta melek gibiydi. Sarı saçlarını okşadım.

"Sakin ol. Annen iyi. Hadi gel" diyerek kızın elini tuttum. Annesinin yanına getirdim. Anne büyük bir haykırışla "Kızım!!" diye bağırdı. Gözlerim doldu. Gözlerimi Pamir'e çevirdim. O da benim gibi çocuk ve annesine bakıyordu. Yanına koşarak boynuna sarıldım. O da hemen belime sarıldı.

"Pamir onları hastaneye götürelim. Kadın hamile bişey olmasın" dedim. Oda bana gülümseyerek olumluca başını salladı. Pamirin kollarından ayrılıp ailenin yanına gittim. Annenin elini tuttum.

"İzin verinde sizi hastaneye götürelim. Hamilesiniz önemli bişey olmasın" dedim. O da bana öyle bir tebessüm etti ki...

Tarif edilemez. Yaşanır...

Tam bir annenin gülümsemesiydi...

Onu kaldırdım. Kızıda kucağıma aldım. Pamir arabayı yanımıza getirdi. Ve hemen hastaneye sürdü.

●○●○●○●○●○●○●

Hastaneye geldik. Ve kadını doktora gösterdik. Doktor önemli birşey olmadığını söyleyince rahatlamıştık. Küçük kız ise doktor onu kontrol ederken birden bayılmıştı. Hepimiz telaşlanmıştık. Serum falan taktılar. Öyle kendine gelmişti. Pamir ve ben iyiydik.

Allaha Şükür...

Kadın yanımıza geldi ve benim ellerimi tuttu.

"Allah senden- sizden Allah razı olsun. Siz olmasaydınız belkide ben ölmüştüm." Dedi ve ellerini elimden çekip karnına koydu.

"Belkide onlar hem annesiz hemde babasız büyüyeceklerdi." Dedi.

"Lütfen öyle demeyin. Şu anda sizde bebeğiniz ve kızınızda iyi. Gerisini düşünmeye gerek yok." dedim burukça tebessüm ederek. Pamir de devam etti.

"Aynen öyle şu an hepinizde iyisiniz. Gerisi önemsiz." Dedi. Onun bu dediğine tebessüm etmiştim.

"Allah sizden razı olsun. Umarım bu iyiliğiniz Allah tarafından görülüp size ulaşır. " dedi. Bizde 'inşallah' dedik. Ve kadını hastaneye Emanet ettik.
Ben ve Pamir de arabaya bindik. Ve deriin bir 'Ohh' çektik. Ve eve doğru yol aldık.

Eve geldiğimizde grup kahve içiyordu. Bende bir tane isterdim ama çok yorgundum.

"Ben odama çıkıyorum millet çok yorgunum." Dedim.

"Bende geliyorum."
Bunu diyen Pamirdi tabiki.

"Sen nereye?" Dedim.

"Sevgilimle birlikte uyumaya." Dedi. Ve salon 'Ooo!!' Sesleriyle doldu.

"Abi sevgili misiniz şimdi?" Dedi Berkay.
Pamir kafasını onaylar şekilde salladı.

"Peki madem gidin yatın siz" dedi Arya.
Bende güldüm. Ve sevgilimin elini tutarak odama götürdüm.

Oha yanlış anlaşılmasın sakın!..

Odama geldiğimizde ben pijamalarımı alarak banyoya girdim. Sıcacık bir duş aldıktan sonra pijamalarımı giydim. Içeri geçtiğimde Pamir yatakta çoktan uyumuş gözüküyordu. O sırada gülümsedim.
Çünkü çok tatlı uyuyordu.
Bende yanına kıvrılarak onun yüzüne doğru yattım. Elimi yanağına koydum. Yanağını hafif hafif okşadım. Gözlerimi kapattım. Tekrar açtığımda Pamirin gözleri açık beni izliyordu.

Güldü. Güldüm.

Ellerini belime koydu ve kendine çekti.
Burun burunaydık. Ve bundan kesinlikle rahatsız değildim. O benim sevgilimdi...

"İyi geceler okyanus gözlü sevgilim"

"İyi geceler kahve gözlü sevgilim"

Bölüm sonuuu......
Özür dilerim bölüm kısaydı. :(

Ama yeni bir kitap yazmayı düşünüyorum ve onun üzerinde de duruyorum. Bu yüzden bölümler geç ya da kısa gelicek.

Beni affedin♥

Vote ve yorum atmayı unutmayın.

Öpüldünüz...♥♥♥