"Neden eskisi gibi değilim Pamir?"
Genç kız baktı, genç adamın karanlık gözlerine...
Anlamıyordu. Neydi bu kadar acının sebebi?...
"Neden hep acı çekiyorum ben?"
Genç kızın sağ gözünden düşmüştü yanağına, sıcacık bir damla yaş...
Genç adam sustu ko...
(Multideki şakıyı dinlemenizi tavsiye ederim. Gece tavsiye etmem😂...)
İyi okumalar...
Gözlerimi araladığımda karanlık bir odadaydım. Sahi nerdeydim ben?? Neresiydi burası? Yavaş bir şekilde doğruldum. Omuz tarafım ağırıyordu. Tişörtümü sıyırıp baktığımda küçük bir nokta vardı.
İğne yapmışlar ama ne iğnesi??
Herhangi bir yerim ağırmıyordu ya da herhangi bir değişiklik hissetmiyordum.
Arkamda bir ses duydum. Bu ses atlı karıncanın sesiydi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hem dönüyor hem de tuhaf sesler çıkarıyordu. Hemen yanımda bir gülme sesi duydum. Bembeyaz elbiseli ve kafasında siyah gül tacından olmuşmuş küçük bir kız belirdi. Gözleri yoktu. Bembeyazdı gözleri. Elini bana doğru uzattı.
"Birlikte oyun oynayalım mı?" Dedi. Ben öylece bakıyordum. Tüylerim diken diken olmuştu. Kafamı hayır anlamında salladım. Küçük kız güldü. Ve eli havada bana doğru gelmeye başladı. Ben geri gittikçe o da bana doğru geliyordu.
"Ben seninle oynamak istiyorum." Dedi. Ve yerdeki cam parçasını aldı. Havaya kaldırdı. Ben duvarın iki yanına sıkışmıştım. Küçük kız çığlık attı ve hızlı koşarak yanıma geldi. O çığlık attığı zaman bende çığlık atmıştım. Elindeki cam parçasını boğazıma değdirdi. Değdirdiği sırada küçük kızın ağzından kanlar gelmeye başladı. Gözlerinden kanlı gözyaşları düşüyordu.
"Bırak beni! Kimse yok mu? Yardım edin!" Diye haykırıyordum bomboş oda da. Birden hızlıca kapı açıldı. Ve küçük kız kahkaha atarak gitti. Sağ yanımda bir ayna vardı. Oraya baktığımda gözlerim olabildiğince açmıştım. Cam parçasını kendi boğazıma tutmuştum. Ve cam parçasını sıktığım için elim kesilmişti. Hızlıca elindeki cam parçasını fırlattım.
"Ne istiyorsun benden. Ne yaptın bana!?" Diye bağırdım. Yanına geldi. Yüzünde piç smile vardı.
"Sevgili yeğenim sana ufacık bir aşı yaptık endişelenmene gerek yok. Sadece kötü rüyalar göreceksin. O gördüğün küçük kız varya aslında o sensin..." Dedi ve hızla geldiği gibi çıkıp gitti. Duvara sırtımı yasladım. Ellerimle bacaklarımı kapadım ve alnımı dizime yasladım. İstemsizce gözyaşlarım akıyordu.
Başımı kaldırdığımda küçük kız yine burdaydı.
"Lütfen gel Pamir!?"
~2 Ay Sonra~
~Ateşin Ağzından~
2 ay boyunca herkes zor zamanlar geçirmişti. Elisa 2 aydır yoktu. En son onu hastanede görmüştük. O günden beri Pamir hiç iyi değildi. O doktor kılıklının Elisanın amcası olduğunu öğrenmiştik. Ama o günden bugüne kadar tek bir ipucuna rastlamadık. Pamir hergün eve içmiş vaziyette geliyordu.
Kızlar ise... Arya çökmüş durumda. Gün geçtikçe daha çok zayıflıyordu.
Pelin ve Dilan da aynı şekildeydi. Pelin ve Berkayın arasında yakınlaşma oldu. Pelin, Berkaydan güç alıyordu. Arya ise benden...
Ama Dilan tek başınaydı. Emreyle konuşmuştum. Dilanın yanında olması gerektiğini söylemiştim. Ama Emre geçmişi yüzünden artık hiçbir kızla birlikte olmak istemiyor.
Saat geç olmuştu. Pamir eve hala dönmemişti. Bizler ise koltuklarda oturup herhangi bir haberin gelmesini bekliyorduk. Saçmalık! Pelin, Berkayın kucağında uyuyakalmıştı. Arya ise benim göğsümde iç çekerek ağlıyordu. Neden bilmiyorum ama Arya böyle ağladıkça benim içim acıyordu.
Aryanın önüne gelen bir saç tutamını alıp kulağının arkasına ittim. O sırada kapı zili çaldı. Herkes ayaklandı. Uyuyan Pelin bile... Kapının önünde dikildim ve kapıyı hızla açtım. Görünürde kimse yoktu. Tam kapıyı kapatacağım sıra Arya beni durdurdu.
"Bekle burda bir kutu var?" Dedi ve yere eğildi. Bende kafamı yere eğdiğimde gerçekten kutu olduğunu gördüm. Dışarı çıktım ve kutuyu kimin getirebileceğine baktım. Ama görünürde hiç kimse yoktu.
Hemen içeri geçtik. Ve kutuyu açtık. İçinde bir CD ve pir parça not kağıdı vardı.
Dilan yukarı çıkmıştı. Ben ise not kağıdına bakıp seslice okudum.
"Elisanın elimde olduğunu hepiniz biliyorsunuzdur. Ve onu bırakmaya hiç niyetim yok. CD'yi izleyin ve Elisanın kendine neler yaptığına bakın. Unutmayın beni bulamayacaksınız!!"
Kağıdı okuyup bitirdiğimde herkesin yüzlerine baktım. Şaşkınca bakıyorlardı. Dilan aşağı geldiğinde laptopla gelmiş olduğunu gördüm. Laptopu çalıştırıp CD'yi yuvasına yerleştirdim.
Gördüğümüz görüntüler hayret ötesiydi. Elisa kendine cam parçası tutmuş 'Yapma' 'Ben sana bir şey yapmadım' 'Bırak beni' diye haykırıyordu. Arya hıçkırıklar ata ata ağlamaya başladı. "O bunların -hıçkırık- hiçbirini haketmedi. Böyle olmamalıydı." Ve bir hıçkırık daha. Aryayı kolundan tutup kendime çektim kollarımla sardım onu.
5 dakika sonra Pamir eve gelmiş notu okumuştu. Sıra vidyoya geldiğinde duraksadı ve vidyoyu başlattı.
"Yapma. Kimse yok mu? Yardım edin!" Diye bağırıyordu Elisa.
Elindeki cam parçasını iyice sıktığı için elinden kanlar dökülüyordu. Pamire baktığımda elini yumruk yapmıştı.
Video devam etti. İçeriye amcası girdi kısa bir konuşma yaptı ve çıktı. Elisa duvara sırtını yasladı ve kollarını bacaklarına kenetledi.
"Lütfen gel Pamir!?" Dediği an Pamirin yumruğu havaya kalktı ve masaya yumruk attı. Sonra duvara sayısız yumruklar atmaya başladı.
"Benim yüzümden! Benim yüzümden bu halde!" Diye bağırdı kırdı döktü.
Gidip tuttum onu.
"Senin yüzünden değil. Kendine gel Pamir sen Acımasızlar grubunun liderisin. Kendine gel ve neler yapabileceğine bak. Elisayı bulup kurtaracağız. Bunu hem Acımasızlar hem de Ölüm Melekleri birlikte yapacak!!" Dedim. Pamir durmuştu. Ama yine hızlıca evden çıkıp gitti.
Durumlar iyice zorlaşıyordu...
Devam edecek...
Yine kısa oldu biliyorum özür dilerim😢
Biliyorsunuz ki okullar başladı. Ve ben hep farklı saatlerde evde oluyorum. Mesela Pazatesi günleri 12.20 de çıkıyoruz ama benim eve gitmek 13.30 oluyor.
Perşembe ve Cuma günleri 15.30 da çıkıyorum ve eve gelmem 17.00 oluyor. Bu yorgunlukla bir de ödevleri düşünün.😫
O yüzden kısa kısa yazıyorum. En azından haftasonları bunları telafi edicem...
