Multiyi açıp okuyabilirsiniz bölümüü (:
Camila
"Olay ne biliyor musun? Ayağına kadar geldim Camila. Senden özür dilemek,sorunun ne olduğunu öğrenmek için ayağına kadar geldim. O an sanmıştım ki sen de istedin ama yanılmışım. Bazı şeyleri açıklığa kavuşturduğun için teşekkür ederim."
Lauren sıkıca tuttuğum kolunu elimden kurtarıp hızlıca motoruna doğru ilerledi. Arkasından bağırmama rağmen durmayıp son hızla gözden kaybolmuştu. Sanırım ağlamaya başlıyordum. Tanrım o kadar aptalım ki..
1 saat önce Lauren evime kadar gelip benimle konuşmak istediğini söylemişti. Konu dün geceden açılınca olaylar bir şekilde gelişti ve ben aptal gerizekalı salak ağzımı tutamayıp kıza seni istemiyorum dedim. Ben BEN Lauren'a seni istemiyorum dedim. Aslında amacım gerçektende bu değildi ama kavganın tam ortasında bana "Beni istemediğini dürüstçe söyle Camila!" diye bağırınca ne yapıcağımı bilememiştim.
Evet şanssız olduğumu zaten biliyordum. Hayatım boyunca bu hep böyleydi ama bir an o aptal tuvalette bulduğum numaranın böyle mükemmel bir kız çıktığını görünce belki şansım değişir sanmıştım, yanılmışım.
Lauren
Camila'dan çıktıktan sonra sahile gelmiştim. Sinirlerim o kadar bozulmuştu ki son 1 saattir ağlıyordum. Denize taş atmaktan kolum ağrımaya başlamıştı. Gerçekten Camila'nın da benden hoşlandığını ya da hoşlanabileceğini sanmıştım-öyle hissetmiştim-. Ben hıçkırıklarla ağlamaya devam ederken bir el omzuma uzandı,hızlıca arkamı döndüğümde bu elin Lucy'e ait olduğunu görünce hemen göz yaşlarımı sildim.
"Lauren, noldu"
Omzumu silkeleyip elinin düşmesini sağladım ve ondan birazcık uzaklaştım.
"Yok bir şey Lucy"
"Aptal değilim Lauren, hadi bana ne olduğunu anlat neden bu kadar mutsuzsun?"
"Ne ara mutluluğumla ilgilenir oldun Lucy. Anlatmak istemiyorum şimdi lütfen rahat bırakır mısın."
Bunun üzerine Lucy yüzsüz gibi gelip yanıma oturdu ve vücudunu bana doğru çevirdi. Bu hareketine gözlerimi devirdim ve kafamı önüme eğdim.
"O zaman ben de burada oturur ve sen ne olduğunu anlatana kadar buradan bir yere gitmem."
Ellerini göğsünün hemen altına birleştirip bana biraz daha yaklaştı. Camila zaten sinirlerimi bozmuştu bide Lucy böyle yapınca iyice delirmeye başladığımı hissediyordum.
"LÜTFEN,SADECE BİRAZ YALNIZ KALMAYA İHTİYACIM VAR"
Birden bağırmamı beklemediği için yerinden sıçrayan Lucy şaşkın bir ifadeyle bana bakıyordu.
"Lauren,kötüsün tamam mı seni bu halde burda bırakamam.Şimdi bana ne olduğunu anlatmaya başla ki ben de seni yalnız bırakabileyim."
"Of Lucy gerçekten tam da daha ne kadar sinirim bozulabilir diyordum ama bak karşıma sen çıktın."
Sanki sinir olmamdan eğleniyormuş gibi sırıttı ve önündeki taşlarla oynamaya başladı. Hafif titreyen bir ses ile
"Bu o kızla ilgili deme, onun yüzünden ağlıyorsun?"
"Hangi kız"
"Parkta yanına gelen kız hani sana sarılan falan."
Cümlesinin sonuna doğru sesini iyice alçaltmıştı sanırım utanıyordu.
