Dinleyin,dinlettirin!?!
Camila
"Camila kalk artıık." annemin sesiyle battaniyeyi suratıma kadar çekip kendimi daha da yatağın içine gömdüm.
"Anne okula gitmiycem istemiyorum tamam mı?"
"Camila 3 gündür odandan dışarı çıkmadın,ne olduğunu bana anlatmak ister misin artık?"
"Boşver anne, sadece okula gitmek istemiyorum."
"Sorun o anlattığın kızla mı ilgili Mila? Seni üzdü mü, yoksa sana bir şey mi yaptı?" annemin bunaltıcı sorularına gözlerimi devirdim.Sabahın köründe tepemde dikilmiş bana Lauren'ı soruyordu. Ben olanları unutmaya çalışırken hemde...
Flashback
Gözlerimi açtığımda onun yeşilleriyle karşılaştım...
Daha ona karşılık veremeden midemde iğrenç bir acı hissettim ve Lauren'ı kendimden uzaklaştırmak zorunda kaldım.
"C-camila özür dilerim..şey ben..gerçekten üzgünüm." elimi ağzıma kapatmıştım çünkü açarsam kusucaktım sanırım. Kafamı önemli değil anlamında sallamak istemiştim ama sanırım daha da yanlış anlaşılmıştı.
Kusucağımı anladığım an kafamı sağa çevirip içimde ne varsa boşalttım. Lauren şok içinde bana bakıyordu. Sanırım hastalığım yediklerimle yine tetiklenmişti. Şuan yerin dibine girmek istiyordum. Sevdiğim kız beni öpmüştü ve ben karşılık bile veremeden kustum. Eğer tanrı gerçekse beni sevmediğine emindim.
"Camila iyi misin!" beni kendine çevirmeye çalışan Lauren'dan kurtulup ayağa kalktım ve hızlıca ordan uzaklaşmaya başladım. Artık nasıl onun yüzüne bakabilirdim ki.
Afalladığı için arkamdan gelememesini fırsat bilip ara sokaklara daldım ve gözden uzaklaştım....
Flashback sonu
"Tamam anne okula bak söz yarın okula gidicem.Bir gün da dinleneyim sadece olur mu?"annem yavaşça eğilip saçlarımdan öptükten sonra ayağa kalktı.
"Seni seviyorum bebeğim."
"Ben de seni annecim."
Annem odadan çıktıktan sonra televizyonumu açtım ve Netlflix'ten ağlamalı bir film açtım. O akşam aklıma geldikçe ölmek istiyordum, artık asla birlikte olamayacaktık. Lauren binlerce kez özür dilerim mesajları atmıştı ama hiçbirine cevap vermedim. Kendisinin yanlış bir şey yaptığını sanıyor olmalıydı, onun yüzünden kustuğumu ya da onu istemediğimi falan...
Dudaklarıma düşen göz damlalarım ile yeniden ağlamaya başladığımı fark ettim. Kafamı iki yana sallayarak düşüncelerimden sıyrılmaya çalışıp filme odaklandım.
Lauren
Deniz kenarında oturmuş o geceyi düşünüyordum. Onun da beni sevdiğini ya da benden hoşlandığını düşünmüştüm. Aptaldım..
Benden iğrendiği için mi kusmuştu acaba, ya da hasta mıydı. Ama öyle olsa kaçmaz ve mesajlarıma cevap verirdi. 3 gündür kesintisiz mesaj atıyordum ve hiçbirine cevap vermemişti. Dinah'nın numarasını bir şekilde bulmuş ve ona mesaj atmıştım.Her şeyi anlatmıştım,ondan hoşlandığımı, o geceyi...
Dediğine göre Camila 2 gündür evden dahi dışarı çıkmamış kızlarla da çok konuşmuyormuş. Birçok kere evine gitmeyi düşünmüş ve son anda vazgeçmiştim. Beni terslemesinden korkuyordum.
Telefonumun binlerce kere titremesiyle düşüncelerimden sıyrıldım ve telefonuma baktım. Mesaj atan Dinah'ydı.
Dinah: Lauren uyandın mı
Dinah: Okulda mısın?
Dinah: Müsait olunca beni ara.
Hemen arama tuşuna basıp telefonu kulağıma yaklaştırdım. 2. çalışta açmıştı.
"Laur okulda mısın?"
"Selam,hayır gitmedim."
"Heh güzel, Camila bugün de okula gelmedi. Bence yanına gitmen için bir fırsat."
"Ya beni terslerse Dinah. Olmaz bir kere daha kaldıramam."
"Aptal olma Lauren, o gecenin mutlaka bir açıklaması vardır. Hem inan bana Camila seni asla terslemez."
"Off her neyse ben şimdi kapatıyorum. Biraz daha düşünmem lazım, görüşürüzz."
"Görüşürüz tatlım,canını sıkma lütfen."
Telefonu kapattıktan sonra Dinah'nın dediği şeye takılmıştım. Neden beni asla terslemezdi, o da benden hoşlanıyor muydu acaba? Ama o zaman benden bu kadar kaçmaz ,en azından mesajlarıma cevap verirdi. Düşüncelerimden sıyrılıp Nutella'ya atladım ve son hız Camila'nın evine doğru yola koyuldum.
Bok gibi sonlandırmaya bayılıyorum beyaaağ
LalaJergii karşim sen piçlik istemiştin sırf senin için yaptım skdlakdlajsı
