Yarın atarım deyip atmamama mı ağlasam bütün sınavların ama hepsinin yani girdiğine mi üzülsem bilemedim.
Tabiki kendi isteğimle yani sıfır zorlama tehdit falan da yok bu bölümü senayuksel12 e ithaf ediyorum sjsjsh
-Lauren-
"Uyan artık Laurenn!"annemin kulakları sağır edecek 5.bağırışından sonra bütün gücümle yatakta doğruldum. O kadar çok uykum var ki tuvalete gitmeye bile deli gibi üşeniyorum. "Tamam, anne kalktım kalktım." Diye bağırdıktan sonra gözlerimi bile açmaya tenezzül etmeden tuvalete girdim ve buz gibi suyu yüzüme çarptım. Nihayet gözlerimi aralayıp kendime baktığımda normalden 3 kat daha vampire benzediğimi fark ettim.
Akşam Camila ile Skype'ta konuştuktan sonra içimde anlam veremediğim bir huzur ve heyecanla birlikte gece 4'e kadar her türlü sosyal medya hesabından Camila'yı stalkladım. Ben stalklamayı saçma bulan Lauren Jauregui. Ah Camila bana neler yaptırıyorsun. O kadar şapşal fotoğrafları var ki aklıma gelince istemeden sırıtmama engel olamıyorum.
Aniden çalan alarmımla birlikte yerimde zıplamıştım daha sonra telefonumu elime aldım ve yaklaşık 10 kez ertelemiş olduğum alarmımı kapattım ve üstüme kot-tişört geçirip evden çıktım.
Kaskımı taktıktan sonra kontağı çevirdim ve gaza bastım. 20 dakikalık yolu 10 dakikada gelmiştim. Hemen motorumu park edip okulun içine girdim. Sınıfa doğru koşarken kapının kapalı olduğunu fark ettim. Siktir ya ilk ders edebiyattı nasıl unuttum. Edebiyat hocası zil çaldığı an içeri girerdi ve ondan sonra giren kimseyi kabul etmezdi.
Kaderime boyun eğip kantine gitmek üzerime arkamı dönmemle beraber Lucy'nin üstüme kaynar kahve dökmesi bir oldu. Acı dolu bir inlemeyle yere düşünce Lucy'de hızlıca etrafına baktıktan sonra koluma girdi ve beni kaldırmaya çalıştı.
"Çok özür dilerim Lauren, gerçekten çok üzgünüm." Dediklerine karşı şaşkınlığımı saklayamamış ve "N-ne?" diyebilmiştim.
"Bayan Mills gelmeden derse yetişmeye çalışıyordum. Seni görünce durmayı denedim ama olmadı. Gerçekten üzgünüm." Birlikte tuvalete doğru yürüyorduk ve Lucy koluma girmişti. Kolumu hızlıca çekip "Umurundaymış gibi yapmana gerek yok Lucy benden nefret ettiğini biliyorum."
Şuan ki surat ifadesi onu tanımasam kırıldığını falan düşüneceğim tarzda bir ifadeydi. "Gerçekten senden nefret ettiğimi mi sanıyorsun Lauren?" isteksizce gülmüştüm çünkü bu durum sinirimi bozmaya başlıyordu. "Sanmama gerek yok, davranışların gayet yansıtıyor. Sana hiçbir şey yapmamış olmama rağmen hayatımı zindana çevirdin Lucy." Hiçbir şey dememesinden ve sanki üzgünmüş gibi duran surat ifadesinden cesaretlenip sesimi biraz daha yükselterek devam ettim. Bu sırada çoktan en üst kattaki tuvalete gelmiştik.
"Beni dövdürttün Lucy, adımı bir tuvalet duvarına yazdırmana ne demeli? BEN SANA NAPTIM? O aptal yavşak sevgiline ben mi dedim gel bana asıl diye. NEDEN BANA EZİYET EDİYOSUN HE? Üstelik ben ona yüz bile vermemişken BANA OLAN BU NEFRETİN NE.."cümlemi tamamlayamadan Lucy beni tezgahla arasına aldı ve öpmeye başladı. Yaklaşık 5 saniye sonra olayın şokuyla onu ittim ve dehşet bir surat ifadesiyle bakmaya başladım.
Şoktan dilim tutulmuştu ve Lucy karşımda çoktan ağlamaya başlamıştı. "Şimdi nedenini anlıyor musun, seni ilk gördüğüm andan beri seviyorum Lauren. Sınıfa girdiğin ilk dakikadan beri... Ama ben bunu asla söyleyemeyecek üstüne birde bir erkekle çıkabilecek kadar korkağım işte. Sana öfkelendim çünkü seni o kadar çok kıskandım ki Lauren, Brad'in seni sevmesini o kadar çok kıskandım ki kontrolsüzce sana ve etrafa zarar verdim." Konuşurken yavaş yavaş bana doğru geliyordu. İkimizde ağlıyorduk. "Her gün Lauren, her gün seni uzaktan izlemek ve sana dokunamamak bir işkence gibiydi benim için."
Sağ elini kaldırıp yüzüme koydu ve başparmağıyla gözyaşlarımı silip yanağımı okşamaya başladı ve devam etti. "Sana asla ve asla zarar vermek istemedim Lauren ama yapmak zorundaydım. Kızlar sana yeterince sinirli olmadığımdan şüphelenmeye başlamışlardı. Numaranı da ben yazmadım zaten. Onlar yazmışlar bilsem asla yazdırmazdım." İşte tam bu an sinirlenmeye başlamıştım. Hızla geri çekildim. Afallamıştı ve birkaç saniye havada kalan eline baktı.
"Sen şimdi bunun sevgi olduğunu mu sanıyorsun Lucy? Sevmek böyle bir şey mi sanıyorsun. KİM SEVDİĞİ KİŞİYİ DÖVDÜRÜR Kİ HE?!? Ne kadar canımın yandığıyla ilgili bir fikrin var mı? Keşke beni dövmek ya da hayatımı mahvetmek yerine bana söyleseydin. Bu sevgi değil Lucy, bu bir hırs bir takıntı. Üzgünüm ama seni affetmemi falan bekleme." Onu ittirip doğru ilerlerken birden kolumdan tuttu benden daha güçlüydü bu yüzden kolumu çekmeye çalıştığımda başarısız oldum.
"C-canımı yakıyorsun" bunun üstüne daha çok sıkmaya başladı. Kesinlikle kafayı yemeye başlamıştı hareketleri çok normal dışıydı çünkü. Artık elimin moraracağından kesinlikle emindim. Son kez şansımı denerken zil çaldı ve Lucy hızla beni bıraktı.
Hemen tuvaletten çıktım ve koşarcasına okul çıkışına gittim. Bugün okulda kalamazdım. Okulun ordaki parka gittim ve ağlamaya başladım. Bütün sinirlerim alt üst olmuştu. Ne kadar süre ağladım bilmiyorum ama anca biri yanıma oturup bana mendil uzatınca kendime geldim. Ve kafamı kaldırınca karşımdaki kişiye şok içinde bakmaya başladım...
ZAA GEBERİN BİR DAHA Kİ BÖLÜME ARTIK :))))
