-Camila-
Karşımdaki manzarayla birlikte her bir hücremin Oliver'ın üstüne atlamak için hazırlandığını hissettim. Hızla onlara doğru yürümeye başladım ve Oliver'a döndüm. Elimi kaldırıp işaret parmağımı göğsüne sertçe vurdum.
"Seninle sonra görüşücez."
Oliver'ın bir şey demesine izin vermeden Lauren'ın kolunu sertçe kavrayıp ormana doğru sürüklemeye başladım.
Kolunu benden kurtarmaya çalışıyordu ama kurtaramayacağını o da biliyordu.
"Camila canımı acıtıyorsun!"
Ona aldırış etmeden kamp alanından iyice uzaklaştığımıza emin olana kadar Lauren'ı sürüklemeye devam ettim.
Yol boyunca kendimi sakinleştirmeye çalıştıysam da başaramamıştım.Gerçekten de tam olarak burnumdan soluyordum.
Bağırışlarımızın duyulmayacağına ve kimsenin bizi rahatsız edemeyeceğine emin olduğum bir yerde Lauren'ın kolunu bıraktım.
O da en az benim kadar sinirli görünüyordu. Sanırım onu takmadığım için bana sinirlenmişti.
"SENİN YANINA GELDİM. SANA SERT DAVRANDIĞIM İÇİN ÖZÜR DİLEMEYE GELDİM AMA BAKIYORUM DA SEN ÇOKTAN İNTİKAMINI ALMAYA HAZIRLAMIŞSIN BİLE."
Söylediğim şeyle gözleri iyice açılmış ve yüzü kıp kırmızı olmuştu. Zaten bembeyaz olduğu için kızınca hemen domatese dönüyordu..
"SEN TAM BİR GERİZEKALISIN CAMILA BUNU BİLİYOR MUYDUN? SEN APTALIN TEKİSİN. NASIL BÖYLE ZAVALLICA BİR ŞEY DÜŞÜNEBİLİRSİN?!"
Bana bağırması afallamamı sağlamıştı. Pişmanık tüm bedenimi zehirli bir sarmaşık gibi sararken artık geri adım atmak için çok geç olduğuna karar verdim ve devam ettim.
"Nasıl mı ,NASIL MI!"
Sakinleşmem gerektiğine karar verip derin bir nefes aldım.
"Bak Lauren bu çocuğun sana yavşadığını farkındasın. Tamam anlıyorum bana sinirlendin ve beni sinirlendirmek istedin AMA BARİ İLK NASIL KISKANDIRILACAĞINI ÖĞREN. EĞER SİNİLENMEMİ İSTİYORSAN TAM KARŞIMDA ELLEŞİN DE BÖYLE ŞANS ESERİ BİR KARŞILAŞMAYA KALMASIN İŞİN."
Lauren karşımda hayal kırıklığına uğramış ve sinirinden hiçbir şey kaybetmemiş bir şekilde bana bakarken gözlerinin dolduğunu fark ettim. Ama durmaya hiç niyetim yoktu,o çocukla gülüşe gülüşe ormandan gelmelerinin hiç bir açıklaması olamazdı.
"Ne istiyorsun Lauren,ayrılmak mı, AMACIN BU MU? Beni delirtip sonra da bütün suçu bana atıp ayrılmak mı? O çocuktan hoşlanıyor musun? O yüzden mi böyle saçma sapan davranıyorsun. SENİ GERÇEKTEN ANLAYAMIYORUM!"
Fazla ileri gitmeye başladığımın farkındaydım ama onu gerçekten anlayamıyordum..
"Ormana sen benim kalbimi kırdığın için kafamı dağıtmaya gittim, Oliver kötü olduğumu görünce beni takip etmiş. Aptal bir kıskançlık yaptığımı düşünüp kamp alanına senden özür dilemeye gelirken karşılaştık. Benden hoşlandığını anlamıştım, senin aksine salağa yatmadım ve ona seninle sevgili olduğumuzu ve seni çok sevdiğimi söyledim. Ve üzgün olmamın sebebinin Olivia olduğunu söyledim. Aramızda sadece bu kadar bir konuşma geçti. Gelirken de yolda yılan gördüm,biliyorsun hoşlanmıyorum. Her neyse Oliver'da benimle dalga geçti ve sen bizi gördüğünde de bunun yüzünden gülüyorduk. Yani sandığının aksine aramızda bir bok olmadı. Ama siktir et sen ne anlamak istiyorsan anlamışsın zaten."
