Beautiful and horrible life (one direction)

Beautiful and horrible life 9

als ik nog eens goed kijk zie ik dan Lynn is vastgebonden aan haar stoel en dat er iemand voor zit. ik klim snel naar beneden en pak de grootste tak die ik tegen kom en klim weer naar boven. als ik het deurtje weer open doe zie ik dat diegene nog steeds met zijn of haar rug naar mij toe staat. ik sluip voorzichtig naar binnen en geef diegene een klap op zn zaagselhoofd dat ik de houtwormen hoor snakken naar adem. als ik diegene omdraai schrik ik ervan. het is Harry. ik heb net Harry een klap gegeven niet normaal. niet dat ik er spijt van heb. (sorry voor degenen die erg fan zijn van Harry maar zo hoort het verhaal en ik vind Harry zelf ook leuk hoor ;)) zo snel als ik kan probeer ik Lynn van haar stoel te bevrijden. ze is in slaap gevallen en ze is niet wakker te krijgen. ze heeft zeker een slaapmiddel gekregen. als ik haar wil optillen zie ik dat Harry langzaam bijkomt. zo snel als ik kan sla ik Harry weer zodat hij weer ff bewusteloos is. ik heb echt geen idee hoe ik Lynn naar beneden moet dragen. ze is voor mij echt te zwaar en haar hier laten liggen doe ik ook niet. ik doe haar handen om mn nek en bind die dan vast zodat ze aan mn nek hangt. het is erg pijnlijk maar ik zie nu ff geen andere oplossing. ik klim heel langzaam naar beneden en ik haal Lynn van mn rug. ik leg haar in het gras en ik klim snel weer naar boven. als ik het deurtje weer open doe zie ik dat Harry probeert op te staan. ik klim zo snel als ik kan weer naar beneden en ik sleur Lynn mee. als ik ongeveer 200 meter met Lynn heb lopen slepen ben ik helemaal op en wil ik het liefst terug naar huis. ik leun tegen een boom aan en rust uit. als ik onder de boom vandaan stap merk ik dat het regent. dat kon er ook nog wel bij nu is mn ongeluksdag helemaal compleet. ik moet nu ergens in de buurt van de school zijn. ik moet nu alleen wel oppassen dat ik Lynn niet over de verharde weg sleur want dan is haar gezicht straks helemaal kapot. na een poosje kom ik bij de verharde weg die langs de school komt. ik til Lynn op alsof ze mn baby is en draag haar op mn heup. ik verwacht niet dat ik dit lang volhou want mn botten steken al ver uit en vooral mn heupen dus zit Lynn gelijk op mn bot en dat doet aardig pijn. na ongeveer een kwartier voel ik dat de pijn elke keer erger word als ik een stap zet. ik zet Lynn op mn andere heup. misschien kan ik haar beter proberen wakker te maken. ik begin aan haar te trekken en begin haar door elkaar te schudden. ik schreeuw in haar oor en gooi een handje water uit een plas over haar gezicht maar ze reageert niet. ik voel aan haar arm, waar ik haar hart gelukkig nog voel kloppen. ik doe Lynn nu op mn rug en loop naar het schoolplein. ik ga achter een muurtje zitten. niemand kan je van de weg dan zien en er staat nog een muurtje voor zodat aan de andere kant ook niemand ons kan zien. ik rust uit mn hoofd bonkt en ik ben misselijk. ik had vandaag nog niks gegeten en ik had honger. ik keek in mn zakken maar ik vond niks eetbaars. na een poosje voor me uit gestaard te hebben begon ik in Lynn haar zakken te zoeken waar ik nog een halve reep chocola vond. ik at een paar stukjes ik moest hier zuinig mee zij want wie weet hoelang ik hier nog zit. ik voelde me me niet op mn gemak in het donker. na ongever een half uur hoorde ik Lynn naast me kreunen. ik ramde haar gelijk door elkaar en ze deed langzaam haar ogen open. ze vroeg me boos waarom ik haar zo hard heen en wer trok en keek om haar heen. 'hee waarom ben ik hier en niet in de boomhut?'vroeg Lynn verbaasd. ik vertelde haar alles snel en vroeg of ze wist wat we konden doen. toen ze wou beginnen met praten hoorden we iemand op de weg schelden. ik kende de stem te goed. het was Harry maar hij was niet alleen. 

vote/comment

xxxxx