Beautiful and horrible life (one direction)

Beautiful and horrible life 12

Lottie's POV

mn vader heeft dus iemand vermoord. zonder dat ik er wat vanaf wist. en ik kreeg er de schuld van. hoe ging ik dat oplossen? ik was best wel bang voor die Harry. Lynn knipt met haar vingers voor mn ogen. 'waar ben je met je gedachten? we maken dat we wegkomen hier!' ik weet ook heel goed dat we wegmoeten, maar mn gedachten zijn er echt niet bij. ik kan niet meer goed nadenken. ik heb honger en ben verschrikkelijk moe. nog even en ik zak door mn benen. 

L = Lynn LO = Lottie

L:'gaat het helemaal goed, je ziet helemaal bleek?'

LO:'nee het gaat niet echt, ik zak bijna door mn benen heen.' ik heb me nog nooit zo beroerd gevoeld. hoe moeten we nu verder gaan? 

L:'dat dacht ik al, spring maar ff op mn rug, we moeten hier echt weg!'

~einde gesprek~

we aten allebei nog de restjes eten op die we bij ons hadden. ik voelde me al iets beter. ik sprong op Lynn haar rug. we gingen langzaam maar het altijd beter dan hier blijven staan. we waren al snel weer bij de alle huizen. intussen liep ik weer. ik besloot om maar naar huis te gaan en mn vader te proberen uithoren. ik moest weten wat er was gebeurd. ik zei gedag tegen Lynn. Lynn ging logeren bij 1 van mn vriendinnen omdat ze nergens anders kon blijven. ik deed de deur van het slot en keek naar de woonkamerdeur. ik ademde diep in en deed de deurklink naar beneden. toen ik de deur opende zag ik alleen mn vader op de bank liggen, met enorm veel flessen en blikjes. ik heb nog nooit iemand zo hard horen snurken. ik liep naar boven en besloot om nog maar even snel een douche te nemen. ik voede me echt vies na de tocht door de regen. en waarom wou Harry, Lynn als zijn gijzelaar gebruiken voor mij? hij of 'zijn baas' dacht zeker dat ze dan sneller iets voor mekaar kregen. misschein wisten ze wel dat mn vader dronken was. er kwamen alllemaal gedachten in me naar boven. dat was altijd al zo geweest, als ik aan het douchen was dacht ik altijd overla over na en zette ik alles op een rijtje van wat er was gebeurd de laatste tijd. ik was ook al heel lang niet meer naar een school geweest. misschien moets ik maar gewoon naar een nieuwe school gaan, dan was ik ook gelijk van alle pestkoppen af en kon ik opnieuw beginnen. dat leek me tot nu wel het beste, zo miste ik teveel. ik moest ook nog examens doen en daar wou ik wel goed mn best voor doen. ik stapte onder de douche vandaan en droogde me af. ik keek, zonder een doel, naar mezelf in de spiegel. ik hoorde beneden wat gestommel. mn vader was dus wakker, nu moest ik het hem nodig vragen. voor de 2de keer liep ik naar de woonkamer.

L:'papa kan ik u wat vragen???'

P:'wat moet je nu weer van me? je bent eerst weg en dan kom je ineens weer terug!'

L:'papa heb jij ooit een keer iemand aangereden, en ben je toen doorgereden? papa ik moet het weten ik.. ik ...' ik wist niet meer wat ik moest zeggen. wat als mn vader nu heel boos werd en me weer in elkaar sloeg? toen ineens veranderde er iets in me. ik moest de waarheid weten, ik liep, misschien door iet s wat mn vader had gedaan,  wel gevaar. 

P:'ja dat heb ik gedaan, en wat gaat jouw dat aan? je hebt er toch niks mee te maken! ik wil niet dat jij je met mijn leven gaat bemoeien!!!! heb je dat begrepen Lottie?!!!!'

mijn vader zag rood van woede. ik voelde in mezelf de woeder ook naar boven borrelen. hoe kon mn vader denken dat ik er niks mee te maken had? anders had ik toch niks kunnen weten en al helemaal niks kunnen vragen! ik besloot om mn vader maar eens goed wijs te mken dat ik hier niet van was gedient, en al helemaa niet van de jaren waarin hij mijn leven verpeste. alleen maar om zijn eigen verdriet weg te krijgen.

L:'je snapt er ook niks van! mensen achtervolgen me omdat jij dat hebt gedaan. ik word er gek van! je hebt me geslagen en gepijnigt, ik wil mijn vader van vroeger toen mama er nog was terug!'

P:'nu is het ineens weer mijn schuld? tuurlijk geef mij mar weer de schuld, iemand moet toch de schuldige zijn. en nu mn huis uit, al mag je dan wel mn dochter zijn! die taal van jouw tegen je vader!! je moet je schamen jij !!!! schaam je.' 

L:'ook goed ik vertrek al! ik heb er genoeg van. ik pak mn spullen wel bij elkaar. je mag je eigen eten koken, je eigen zooi afwassen en eigen kamer schoonmaken. ik ben blij dat je me eindelijk de kans geeft om hier weg te gaan. ik vertrek met alle liefde!' 

met veel gestamp en lawaai loop ik de trap op. mn vader komt me achterna maar ik doe snel de deur van mn kamer op slot. mn vader bonkt bijna de duer eruit. ik pak zo snel als ik kan al mn kleren en gooi die in de grootste koffer die ik tegen kom. ik pak een andere tas en doe daar mn schoenen in. als laatse neem ik nog de foto van mn  moeder mee. met betraande ogen loop ik naar de deur. ik doe de deur van het slot en ren naar de trap. mn vader komt gelijk aanrennen en slaat me overal waar hij kan. ik strompel met mn spullen de trap af en trek de voordeur open en ren naar buiten. ik strompel naar het tuinhekje en krijg die met veel moeite open. ik zie dat ik een spoor van bloed achterlaat. gelukkig regent het buiten en spoelt ht bloed lichterlijk weg. zo kan mn vader me ook niet achtervolgen. de enigste optie die me kan bedenken is om naar 1 van mn vriendinnen te gaan. misschien kunnen die me helpen. zolang het maar niet bij m vader in de buurt is. met veel moeite loop ik naar mn vriendin toe en bel aan. nog net hoor ik de deur open gaan, dan word alles wazig en voel ik me op de grond vallen. is dit nu het einde van mij, misschien wou mijn vader dit wel heel graag? misschein moet ik toch nog volhouden? voor Zayn, ik zal voor Zayn in leven moeten blijven. ik moet wel, maar hoe ?????

heyy ik had eindelijk weer tijd dus sorry dat het wat langer duurde ;P 

vote/comment/follow ;)

xxxx