POSSESSIVE 17: Hunt Baltazar

EPILOGUE

A/N: First of all, before this story ends, I want to say Thank you to Tessmarie De Leon for letting me use her name. I hope to see you soon again, Tessyang. Hamisyo. Sana nagustuhan mo ang kuwento niyo ni Hunt Baltazar.

And I want to thank you sa mga readers ko na walang sawang sumusuporta at nagbabasa sa PS. Maasahan niyo na gagawin ko lahat para mas pag-igihan pa ang mga susunod na kuwento. Maraming salamat sa inyong lahat dahil sinamahan niyo ako mula ps1 hanggang ps17. I cant thank you enought kaya idadaan ko nalang sa mabilis na update (kung kakayanin ko ) ang pasasalamat ko sa inyong lahat.

EPILOGUE

SUMANDAL si Hunt sa hood ng sasakyan niya habang hinihintay ang mga anak na ilang minuto nalang ay lalabas na sa eskuwelahan. Ilang minuto siyang ganoon ang posisyon ng pumarada ang kotse ni Evren at Dark sa tabi ng sasakyan niya.

Their kids went to the same school. Parang sila lang noon ng nasa kolehiyo pa sila.

"Picking up your kids?" Tanong ni Evren ng makita siya.

Tumango siya saka namulsa. "You?"

"Same," sabay na sagot ni Evren at Dark na ngayon ay kapareho na niyang nakaupo sa hood ng kaniya-kaniyang kotse.

"Akala ko busy ka," sabi niya kay Evren. "I heard you have a big case. Buti may oras ka pa kay Fairen."

"It's my bratty princess, man," natatawang sabi ni Evren. "I always make time for my orincess."

"E ikaw?" Si Dark 'yon at tinatanong siya. "Sa dami ng negosyo mo, buti may oras ka pa."

"Same with you and Evren, I will always make time for my kids," aniya na nakangiti.

Napasipol si Dark saka nag round of applause ang loko. "Best dads. That's us."

Mahina siyang natawa saka bumaling sa kaibigang may dugong griyego. "E ikaw, alam ko nag expand na naman ang magazine business mo. How are you not busy?"

"It's about choosing the right people to work for you," anito na nakangisi. "My employees are one of the bests. May tiwala ako sa kanila. Alam kung hindi nila ako kailangan masyado para i-supervise sila kaya naman I have time for my wife and kids."

That was true. He had a trusted employees, too. Kaya alam niyang nasa mabuting kamay ang kompaniya niya kapag nagbabakasyon sila ni Tessa at ng mga anak nila.

"I can't do that," sabad ni Evren sa usapan. "Hindi puwede sa trabaho ko ang assistant. They are paying for my service after all."

Akmang magsasalita sila ni Dark ng marinig nila ang boses ng mga anak nila.

"Daddy!" Matinis ang boses ni Fairen habang tumatakbo palapit kay Evren.

Pareho ni Light at Black na tumakbo naman patungo kay Dark.

Then his eyes settled on his cute kids who was smiling happily at him.

"Daddy!" Matinis na sigaw ni Hezekiah sabay sugod sa kaniya ng mahigpit na yakap sa kanang hita saka tiningala siya nito at itinaas ang mga kamay sa kaniya, nagpapabuhat. "Up, up, up."

Kaagad niyang kinarga ang bunsong anak saka hinalikan ito sa pisngi. "How's my baby?"

Malapad na ngumiti si Hezekiah. "I'm so brilliant, dad. Ako ang unang student na nakapagsulat ng name sa classroom namin. My teacher even praised me because I'm so good at writing my name even if it's very long."

Natawa siya sa huling tinuran nito. Hezekiah's name was really long. Thanks to his wife. Ayaw talaga nitong magpapigil sa gusto nitong i-pangalan sa bunso nilang anak.