Beautiful Soul (JhoBea Story)

Part 11 (Home)

I left...

I just can't stand it anymore...

Nagmukha akong tanga.. oo tama tanga! Putang-ina!!!!

Lahat sila alam kung bakit, samantalang ako? Ano? Anim na taon... anim na taon akong naghahanap ng mga kasagutan kung bakit kami nagkahiwalay ni Jho, tas ano? Sila na nandiyan lang, ni isa ha, ni isa walang nag-attempt magsabi sa akin.

Nakaka-gagong isipin lang kung bakit.

Maganda man ang intention nila, dapat parin nilang sinabi sa akin because I deserve it. But they chose to be quiet all the time...

I know to myself hindi ako aabot ng Manila sa lagay na to, 'twas kinda late plus the fact na galit na galit ako.. I'm pretty sure I wont make it. Might as well look for a place to stay for the night.

So, I found myself driving in a small motel here at Pampanga bago pa man ako maka exit ng NLEX. Ok naman, its just for a night anyway.

I lay myself down on the bed... tears started falling down again. I am in deep pain... I curled my legs for an embrace.

I feel so alone...

---

The next morning have been different. After crying myself out yesterday, I decided today that I should be more stronger to face everything... I mean everything and everyone...

Before heading to my direction, I dropped at the mall to have something to eat atleast, konting ikot pa then off I go.

---

I am now right here sa address na binigay ni Miss Abby sa akin.

Yup, that's right... Nasa cementery ako ngayon trying to look for the graves of Papang and Mamang. Buti nalang nandito yung tagapaglinis naging madali para sa akin ang paghahanap.

I found some not so dried bouquet of flowers on top of the graves, maybe from their kids or someone close. Inalis ko ang mga yun at tinapon sa basurahan.

I grabbed a beach towel that I have in the car at doon ako nagpalipas ng kalahating araw ko. Nasa may shaded part ang pwesto ng mga puntod nila kaya presko at pwede akong magtagal dito.

Papang and mamang have been like our parents... a family most describe it. Kahit hindi nila kami kaano ano itinuring kaming mga anak nila... kaming dalawa ni Jho.

May mga pagkakataon nga na nagseselos na ang mga anak nila sa amin dahil mas close pa kami sa kanila. Our love for the beach brings us closer to one another...

I even remember them making ways para magka-ayos lang kami ni Jho sa mga panahon na sinusukuan namin ang isat-isa noon, gagawa at gagawa sila ng paraan para magka-ayos lang kami.

Pang, mang I'm back po.. malungkot kong bulong sa mga puntod nila. Its like as if I am really talking to them in flesh.

Bakit naman hindi kayo nakapaghintay? Diba sabi ko naman sa inyo konting panahon lang ang kailangan ko para mahilom ang puso ko? Bat naman kayo nagmadali?

In as much as I am trying to suppress the tears from falling down, hindi ko talaga iyon napigilan.

Nagkita napo kami ni Jho, but I need to say this, hindi pa po kami nagkaka-ayos at patawarin niyo po ako pero mukhang malabo ng mangyari yun. Malungkot kong sabi sa kanila.

I'm sorry kung hindi na namin matutupad ang pangako namin na we will stick at each others back no matter what. Paliwanag ko sa kanila.

Marami ng nagbago mang, pang... Sa mga panahon na nawala ako, maraming nagbago at isa na ang mga feelings namin para sa isat-isa. Lahad ko pa.