Öyle gözüküyordu ki eğer Harry'den ayrılmassam bunlardan daha çok yaşayacaktım.
Nasıl bir işe bulaşmıştım ben?
Bir kaç saattir buradaydım ve sıkıntıdan patlamak üzereydim. Ayrıca bana kan bile vermedikleri için tüm vücudumu bir halsizlik kaplamıştı. Fakat onlara karşı en ufak bir korkum yoktu. Alt tarafı iki gün buradaydım sadece ama endişeli olmamın nedeni bu değil di. Isabella'yı tanıyordum , bu işin peşini bırakacak türden biri değildi. Asıl endişem bundan sonrasıydı. Birilerine zarar vereceklerdi. Bundan hiç olmadığım kadar emindim. Korkum yoktu. Fakat sorun şuydu ki kime zarar vereceklerdi? Işte kendime bile itiraf edemediğim korkum yine benliğimi ele geçirmeye başlamıştı. Ya değer verdiğim birine bir şey olursa. Ya da en kötüsü Harry'e bir şey olursa ben ne yapacaktım? Harry'i seviyordum. Hayatımın aşkı olduğuna emindim neredeyse. Ama neredeyse. Daha onu tam olarak tanıyamadım ama içimden bir ses onun doğru kişi olduğunu söylüyordu ve bende buna inanıyordum. Ama endişelerim hala yakamı rahat bırakmamakta ısrarcıydılar. Ya onu bulup ona bir şey yaptılarsa. Onun yanında olmam gerekirdi ama ben burada çaresizliğimle baş başa kalmaktan başka hiç bir şey yapamıyordum. Korkuyordum...Kaybetmekten korkuyordum...Onun Için Korkuyordum.
----------Isabella'nın Ağzından ---------
Katherine'i odada kapalı tutalı beş saat olmuştu. Umarım aklı başına gelirdi ve doğru kararı verirdi. Ah kimi kandırıyorum ki ? O inatçının tekiydi asla sözümü dinlemeyecekti. Tehdit etsem bile benden korkmuyordu. Aynı taraftan olamıza rağmen birbirimizden ufacık bile haz duymadığımızı herkes bilirdi. Beni sevmemesini pek taktığım söylenemez. Nasılsa bu topluluğu yöneten vampir bendim. Ben ne dersem o olurdu ama yardıma ihtiyacım vardı. Katherine'i o çocuktan ayrılmak zorundaydı. Doğru Katherine'i bu topluluktan sürebilirdim , ne hali varsa görürdü. Kimsenin muatabı bile olmazdı. Yapabilirdim değil mi? Ne bir merhamet gösterirdim ne de acıma duygusu gösterirdim ona karşı. Umrum olmazdı. Fakat önümde bir engel var. Yeterince büyük ve başedilemez bir engeldi. O en güçlülerimizdendi. Tabi o bunun farkında bile değildi. Farkında olmadığı bir çok şey vardı aslında...
Telefonumu elime aldım ve numarayı tuşladım. Cidden bu kadar mı umutsuzdum bu olayda. Bu kadar düşmüş olamazdım değil mi?
Telefon üçüncü çalışında açıldı. Akciğerlerim için ve konuşmak için yeterince güç toplamak için havayı nüfus ettim. Hazır mıydım? Hayır. Umutsuz muyum? Maalesef.
" Merhaba Mark. Konuşmayalı çok oldu değil mi? "
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Innocent Blood
VampiroSıradanlıktan uzak bir genç kız. Bu hayatta bilmesi gereken her şeyi bildiğini düşünüyor. Ama sadece o öyle düşünüyor. Bitmek bilmeyen sırların doruk noktasında bulunduğunun farkında bile değil. Fakat sırlar er geç ortaya çıkar bir şekilde. Bu engel...
