Innocent Blood

The Fight

   Bu duyduğum ses çok tanıdıktı. Derin bir nefes aldım ve cesaretimi topladım. Arkama döndüm ve ne olacaksa olsun dedim. Ama karşımda gördüğüm kişi sayesinde donakaldım.

Carter'ın burada ne işi vardı?!?!

Onu görür görmez olduğum yerde bir heykelmiş gibi ona dik dik bakıp orada sabit bir şekilde durdum. Bu geri kafalının burada ne işi vardı? Yani bu çocuk geri kafalıydı. Okuldan da bir şey anlamazdı bu.

" Senin burada ne işin var? "

" Ah sadece hayatım da hiç bir işe yaramayacak,geleceğime katkısı olmayacak ve muhtemelen çok gereksiz bilgiler öğrenmeye geldim. "

Bu dediğinden sonra ona dik dik baktım. Bir lafını da dolandırmadan söylese gözlerim yaşaracak zaten.

" Ben gerçek nedeni istiyorum Carter. Kim taktı seni peşime. Ha tüm bu şeyleri de o kitap için- "

" Hayır bunu o kitap için yapmıyorum. Yani...bir bakıma. "

"O zaman neden bunu yapıyorsun ? "

Ilk önce hiç bir sözcük ağzından çıkmaya tenezzül bile etmedi. Belli ki söyleyip söylememek konusunda kararsızdı.

" Isabella ' nın kararı." dedi çok rahat bir biçimde. Bense ona ağzım hafif aralanmış şekilde bakıyordum. Düşmanlarımızla sıkı fıkı olarak bana karşı geliyordu. Bu kadar mı zor durumdaydı yani? Fazla umutsuz olmalıydı.

" Peki anladık seni Isabella buraya gönderdi ama ne için? "

Bana ' Sen ya bunu bilerek anlamadın ya da beyninin olması gereken yerde sadece bir hava boşluğu var' bakışı attı. Yarım ağız gülümsemelerinden birini takınarak konuşmaya başladı.

" Seni şu ' adı herneyse' den ayırmak için."

" Harry."

" Ne? "

" O 'adı herneyse' nin adı. Harry."

" Aaa demek bir adı da varmış. " dedi yapmacık ifadeleriyle.

Onu umursamamaya çalışarak ilk dersimin olduğu sınıfa doğru ilerlemeye başladım.  Arkamdan adım sesleri beni takip ediyordu. Carter'ın ne yaptığını anlamak için arkama döndüm.

" Bütün gün boyunca beni takip etmeyi düşünmüyorsun değil mi? "

Bana cevap vermek yerine , pis pis sırıtmaya başladı. Ah! Hayır! Olamaz! Neden ben? Dünyada milyarlarca insan varken neden ben? Bunu hak edecek kadar kötü bir günah işlemedim ki ben. Yani ben yalan bile söylemeyen tatlı ufak küçük bir kızım. Bu bir yalan sayılmaz ki.

" Carter. Lütfen bu kadar kötü olamazsın değil mi? Ah, hadi ama! Aslında iyi birisin sen Carter. Değil mi?"

" Boşuna şansını zorlama Katherine.  Bundan sonra sen nereye ben oraya küçük hanım. "

" Bu 'her yer' olayına tuvalet de dahil mi? Çünkü biliyorsun. Yani. Bu uy- "

" Gerekmediği sürece gelmem. Merak etme."

" 'Gerekmediği sürece gelmem' derken. Hani gizliden gizli bir kız mısın? Ah bunu anlamam gerekirdi. Yani bun-"

" Saçmalama Katherine. "

" Aman. Iyi. Sana da şaka yapmaya gelmiyor." dedim ve ilk dersimin olduğu sınıfa doğru adımlarımı attım. Arkamdan gelen ayakkabıların zemine sertçe vurulan sesi arkamdan beni takip etmeyi sürdürüyordu. Böylece içimdeki son umut kırıntılarıda yerini koca bir boşluğa bıraktı.