Night & Day

Chapter 3: Change, Surprise, and Andy

Tahimik at maganda ang gabi ngayon. 

Nasa isang five-star restaurant kami ni Stephen ko at nagdidinner.

Baka ito na ang sinasabi ng bampirang yun na gagawin niya! KYAAHHH~ Hart hart :”> Salamat talaga, Mr. Vampire! I salute you! *inserts victorious laugh* Ngayon mapapasakin na si Stephen!

“Sweetielab, punta lng ako ng restroom muna.” Bigla kong sinabi at tumayo. 

Dapat ko munang pasalamat ng personal si Mr. Vampire baka mawala pa to kung hndi!

Pumasok ako sa CR and passed over a large mirror. Bigla akong napahinto.

Ay ang ganda ko talaga~! Hahahaha! Parang pang Ms. Universe na ako ngayon! Ang ganda-ganda ko nga—

…

Tumigil ako. 

…

Ibang tao ang nakatingin sa akin sa salamin. It was not my reflection.

“B-bakit…?”

Napatulala ako.

“B-Bakit kamukha ako ni Dominique...?!  Nagmamalikmata lng ba ako…?”

Hinaplos ko mukha ko, yung mga mata ko, ilong, bibig….bakit..?

…

“I made you to look like her—the person he truly loves…” 

May bumulong sa likod ko. 

The person I saw in the mirror was the vampire from last night.

“Ikaw..! Anong ginawa mo sa akin…?!” Galit kong tinanong siya. 

Ayoko maging katulad niya! Ayoko!! I don’t want to be her!

“Ang feelings ay hindi madaling baguhin, pero ang appearance, pwede ko pang paglaruan…”

“Y-you….!! You jerk..!!”

“Ikaw ang humiling nito, hndi ako.” Pagkatapos niya sinabi iyon, bigla siyang nawala.

“C-Calvin..! Bumalik ka dito..!”

“CALVIN…!!”

…

…

…

“MA’AM!! MA’AM! Okay ka lang ba?!” 

May sumisigaw sa gilid ko habang inuuyog ako. 

Huh? Anong nangyari? Nasaan ako?

“Ma’am! Are you alright?” Inulit niya ang kanyang sinabi. 

Tumingin ako sa paligid and came to my senses. Nasa loob ako ng sasakyan at nakahiga malapit sa bintana. 

Sa harapan ko si Kazuma, ang aking personal bodyguard/assistant. Mas matanda siya ng isang taon kaysa sa akin at nag-aaral kami sa parehong ekwelahan. Si Kazuma ang palaging nasa tabi ko mula pa nung bata pa kami at ang nakakainis pa sinusumbong niya ang lahat ng ginagawa ko sa mga magulang ko.

“Ah….Kazuma! Okay lang ako! Pangit lng ng panaginip ko!” Sagot ko sa kanya. Ayoko naman na mag-alala siya sa akin at isusumbong niya nanaman ako kay Mama at Papa. 

“Okay…” ang simpleng sagot niya. So I simply shrugged and sat on the seat of the car. Binuksan ko ang pintuan ng kotse at habang papalabas ako, pinigilan niya ako.