Beni takip ediyordu.Her yerde peşimde dolanıyordu.Kimdi bu?
"Sen kimsin?Neden peşimdesin?" dedim elimdeki maskeyi üzerine fırlatarak.
Ama bu bana benziyordu.Saçmalıyordum.O nasıl bana benzeyebilirdi ki?
"Hazır olmadığını söylemiştim abla!" dedi bir anda gülümseyerek.
Kendime gelemedim o an.Yalan konuşuyordu.Böyle bir şey olamazdı.
"Benim annem öldü.Yalan konuşuyorsun.Benden uzak dur." dedim geriye doğru sendeleyerek.
Yerdeki poşetleri alarak hızla kaçmaya başladım.Bakakaldı arkamdan.Ben ise yurda doğru yol aldım.
Bir süre sonra yavaşladım.Ağlıyordum.Sadece annemi özlemiştim belki de.Ya da onun gerçekten kardeşim olmasını istedim.Annemden geriye kalan bir şey olması onu benim için değerli kılardı.
Ama o çocuğun her yerde bir sapık gibi beni takip etmesi saçmalıktı.İnanmamalıydım her söylenene.
Yolun bir köşesine oturdum.Maskemi çıkardım ve biraz nefes aldım.Ağlamam durana kadar bekledim.Bir süre sonra sakinleştim.İnsanların bakışlarına maruz kalsam da sorun değildi.Ayağa kalktım ve yavaşça yurda girdim.
Kızlar ortalarda yoktu.Üzerimdeki kıyafetler içki kokuyordu.Acilen banyoya girmeliydim.Elimdekileri mutfağa bıraktım.
"Çabuk kahvaltınızı yapın!" diye seslendiğimde banyoya girdim.
Peşten gelen "tabi,tamam" sesleri tatmin ediciydi.İşim bitince hızla odaya girdim.Kızlar mutfakta bir şeyler atıştırıyorlardı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
One Change!✔
Fanfiction"Ama onun hayalleri vardı!" dedi bağırarak üvey annem.. "Sadece gerçekleştiremediği hayalleri.Onun için yapamaz mısın?" "Benim de hayallerim var!" dedim fısıldayarak..! "Sadece gerçekleştirmek istediğim hayallerim..!" ~Galiba bu benim tek...
