One Change!✔

~Bölüm 3~

"Sevmek dilek tutmaya benzer.
Söylediğin an kaybedersin..!" ~Tao

***

Çabucak yatağımdan kalktım.Birgüncük erken kalksam ne olurdu ki?Mutluydum!Sırf bu evden gideceğim için çok mutluydum.Ama bir yandan da suçluluk duygusu beni hapsetmişti.

Düşündüm de! annem herzaman benim mutlu olmamı isterdi.Böylesi daha iyiydi.Böyle mutluydum..!Suçluluk duymam saçmaydı!

Hemen aşağıya indim.Babam ve üvey annem bahçede kahvaltı yapıyorlardı.Çoğunlukla onlarla kahvaltıya inmezdim.Çünkü o kadın ne yapıp ediyor beni o masadan kaldırmayı başarıyordu.Direkt mutfağa yöneldim.Birşeyler atıştırdıktan sonra tekrar odama çıktım.Odamı topladım ve kıyafet arayışına girdim.

Dolabımın içinde kaybolmuştum.Bir türlü seçemiyordum.Tam da o sırada odama üvey annem girdi.

"Oo Hwa young! Bugün erkencisin" dediğinde ona doğru döndüm.

"Çık odamdan!"

"Kabul edildin değilmi?Biliyordum! Sana yardım edeyim kıyafet seçiminde!"

Nereden anlamıştı?Ayrıca neden bir anda iyi davranmıştı bana?Dün ki ani değişimimden etkilenmiş olmalıydı.Ama hemen yumuşamayacaktım!Suçsuz olduğumu ispatlayacaktım.Daha sonra bu kadının yüzünü bile görmeyecektim!

"Bana sakın annelik taslama!Hiçbir zaman annemin yerini tutamazsın tutamadın da! Dalga geçmeyi bırakıp odamdan çıkar mısın!"

Sadece sakince yüzüme bakıyordu.Babam gitmiş olmalıydı.Her an bana vuracakmış gibi duruyordu.Ama korkmuyordum ondan!

"Bak sadece yardım edeceğim.Bundan sonra sana dokunmayacağım.Sana iyi davranacağım.Sen kendini ispatlayana kadar bekleyeceğim..!Ama eğer pes edip bu işi boşlarsan şuanki gibi davranmam sana karşı bunu bil!Aslında senin üvey de olsa Ri ta'yı kardeşin olarak gördüğünü biliyorum!Ayrıca kardeşine böyle birşeyi yapmadığını da!Senden kendini ispatlamanı istedim ama seni suçladığım için değil!Kızımın ölümüne sebep olanları bulman için!O gece sen de orda olduğun için! Bu işin yanlarına kalmasını istemediğim için!Şimdi bırak da sana yardım edeyim."

Öylece bakakalmıştım.Bir insan bir anda ancak bu kadar değişebilirdi.Duygulanmıştı.Ne de olsa o da bir anneydi!Affetmeli miydim onu?Ri ta'nın öldüğü gece ona engel olamadığım için yapmıştı bütün bunları.Biliyordum!Benden açıkça intikam almamı istemişti.Yapacaktım!Bulacaktım o aşağılık insanları!

"Seni kolayca affedemeyeceğimi biliyorsun!Ama kardeşim için bunu yapacağım.Bulacağım onları!Ş-şey bir de yardım etsen hiç de fena olmaz!" dedim.

Bilmiyorum ama o an onu affetmek istemiştim!Bir yandan da bana yaptıkları aklıma geliyor onu affetme isteğimi bastırıyordu.

"Biliyorum!Şimdi kıyafetlere bir bakalım." dedi ve dolabıma yöneldi.

1-2 dakika sonra elinde kıyafetlerle yanıma geldi.Teker teker denedim.En sonunda seçmiştim.Her ne kadar pantolon giymekte ısrar etsem de izin vermemişti.Kısa kot bir tulum altına da beyaz babetlerimi giymiştim.Saçlarımın uclarına maşa yapmıştım.Siyah saçlarım belime kadar uzanıyordu.Aynanın karşısında kendime baktım cidden güzel olmuştum.Üvey annem de bana bakıp gülümsemişti.Saatin çoktan 10.30 olduğunu farkettiğimde hemen çantamı alıp dışarı attım kendimi.

***

Bir taksi faciası daha yaşamadan kendimi şirkete atabilmiştim.Muhtemelen bugün seçilen kişileri karışık olarak yurda yerleştireceklerdi.Geçen gün ki görevli bayanı görünce hızla yanına gittim.Yanında yaklaşık 8-9 kişi vardı.Benim gibi seçilen kişiler olmalıydı.Cidden o kadar başvurudan sadece 7-8 kişi mi?İşimiz cidden zor! Kadın elindeki kağıtlara baktı ve birden konuşmaya başladı.