10.BÖLÜM

7.1K 93 13
                                    

Zayn'i pek umursamamaya çalışarak ağzımı silmeye devam ediyordum. Geçen yıl magazin programlarında gördüğümden daha çok kası ve dövmesi var. Gerçi artık şeyinde bile dövme olduğunu düşünmeye başlıyorum. Pek sürpriz olmazdı.

Zayn sanki az önce olanlar yaşanmamış gibi gülümseyerek bana bakıp kendi sandalyesine oturdu. Kahvaltısını yaparken sadece sessizce oturdum. Sıkılmaya başlamışken evden nasıl kaçabileceğimi düşünmeye başladım.

Sonuçta böyle bi durumda patronuma istediğimi yaptırabilirdim. İşteyken beni bi odaya kapatıp önüme saçma sapan dosyalar bırakıp bunları sırasına göre ayırmamı isterdi. Gerçi gelip kendi söylemezdi sonuçta şirketin sahibi, liseden yeni mezun olmuş ve şirketin önemsizler listesinde olan birine dosyaları düzenliceksin diye gelip söylemezdi .Sayfalar düzenli olsa dahi çıkartıp  tek tek ben yerleştirmek zorundaydım.

Diğerleride güzelce geniş alanda arkadaşlarıyla bütün gün bilgisayar başında otururlardı. Gerçi şimdi düşününce beni kıskanıyo olabilirdi. Bu düşünceleri boş verip burdan nasıl çıkıcağıma odaklandım. Oyun başlasın. Planımı yaptıktan sonra masum çıkmasını umduğum bi sesle konuşmaya başladım. "Babacık?" Ondan kurtulmak için bu saçma ama aynı zamanda tiksindirici olmayı başarabilen sözcüğu söyleyebilirdim.

Zayn kahvaltısından başını kaldırınca şaşkın ve sevinçli yüzünü görmemi sağladı. Daha çok şaşkındı sanırım. Adam şaşırıcak tabi o kadar şey yaşadım söylemedim şimdi durup dururken o kelimeyi söylüyorum.

Kendini kısa sürede toparlayıp "efendim balım?" Dedi. Kararımdan emin olduktan sonra hemen konuşmaya başladım. "Ben çok sıkıldım televizyon izlemeye gidebilirmiyim ?" Dedim.

Zayn'in gülümsemesi yüzüne daha çok yayılıyordu. Kafasını yavaşça salladı. Heralde buraya alıştığımı felan sanıyodu . Bahçe kapısından kaçmaya çalışacaktım. Burdan kurtulunca onu ziyarete gelirdim ama polisle birlikte  ve tabi avukatlar.

Salonda bi bahçe kapısının olduğunu görmüştüm sürgülü klasik cam kapılardandı. Zayn yanıma yaklaşıp sandalyenin kilidi açtı . Kaçamama gibi küçük ,tamam baya büyük bi ihtimalim vardı. Ama bunu düşünmemeye çalıştım. Şuan sadece bunu düşündüğümüde düşünmemeye çalıştım.

Zayn'in benden kısa olmasına rağmen nasıl beni bu kadar kolay taşıdığını  düşünmeye başladım. Şuan "maalesef" elimin değdiği kaslar yüzünden.

Beni o oyun alanına götürdüğünü görünce hemen konuşmaya başladım " Babacığım orası çok sıkıcı koltuklara otursam?" Dedim. Sevimli olduğunu düşünerek yaptığım yüz ifadesiyle. 

Sakince bi nefes verip başını salladı. Beni yavaşça koltuğa koyup yan taraflara minder koydu. Yerede büyük bi minder koyduktan sonra alnımdan öpüp geri çekilince gözlerindeki endişeyi görmemek imkansızdı. Benim anlamadığım ve muhtemelen asla anlamıyacağım şey ise onun altında inlicek ve saçma sapan fantazilerini isteyecek birsürü insan varken neden gelip beni seçti. Hayir şansız olduğumu bilirdim ama bu kadarı benim için bile fazla. Ondan kaçamazsam beni doğru düzgün bidaha hiç yalnız bırakmayacağını biliyordum. Bu belkide son şansımdı.

Peki bu şeye alışırsam nolucak ? Bu soruyu düşünmeden edemiyodum. İlk yıllarda güzel gelebilir ama yaşlandıktan sonra ya 60 yaşına geldikten sonra  bile hayla bu şeyin içinde olursam. O zaman nolucak. Ya bundan 2 yıl sonra Zayn bi trafik kazasında hayatını kaybetse. O zaman yaşımdan küçük davranmayı sevsem, alışsam hayatım altüst olur. Bu şeyi istesemde sevemem. Yaşanılanlardan  ,yaşanılacaklardan korkuyorum. Belkide bu sürecin içinden giripte çıkamam diye korkuyorum .

Nolursa olsun istemiyorum. Ne Zayn'i nede onun saçma sapan sürecini.

Daddy ?( Düzenleniyor)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin