Verslingerd met jou [BxB] ✔️

Chapter 2 - Vince

13/11 03:20 am

Het was vannacht heel helder, dus ik besloot om mijn telescoop erbij te nemen en even naar de sterren te kijken. Ze spraken me immens veel aan. Ze waren vrij, oneindig, licht. Daarentegen was ik opgesloten in een grote villa, met twee ouders en een klein zusje van 12. Megan was haar naam. Zelf was ik 19 en ik zou over twee maanden 20 worden.

"Niet na middernacht op pad, he.", hadden mijn ouders gezegd na mij te hebben zien staan op het balkon. Ik draaide me om en knikte, maar ze waren al weg. 

Verder was ik ook begrensd. Ik had vele interesses, die ik meestal niet kon uitwerken. Hobby's had ik niet zo veel. Ik moest van mijn moeder op paardrijden, omdat dat een elegante sport was. Ik deed het maar gewoon, omdat het op zich nog wel mee viel. Ik vond het alleen zielig voor de paarden, want elke dag gemiddeld 100 kilo op je rug? Nee, dank u vriendelijk. 

Als bijna elke jongen had ik vroeger wel eens gevoetbald, maar ik was een ramp. Ik stopte best snel nadat ik dat had ontdekt. 

Het meeste van mijn vrije tijd besteedde ik aan lezen, piano spelen of online outfits samenstellen die ik van mijn ouders toch nooit zou mogen kopen.

We waren één van de rijkste families uit dit stadje en daarmee was op sociaal vlak dan ook alles gezegd. Ik was populair, ook al was dat niet wat ik wilde. Ik werd voor veel feestjes gevraagd en eerlijk gezegd vond ik feesten wel leuk, maar met de juiste personen (die ik blijkbaar nog niet had ontmoet).

Ik was dus naar die oneindig vrij en helder lichtgevende sterren aan het kijken, toen opeens me iets te binnen schoot. Het maakte me op één of andere manier aan het lachen, maar ik wist niet goed waarom het me zo blij maakte. Ik dacht opeens aan een jongen die ik nooit persoonlijk had ontmoet, maar ik toch redelijk vaak zag. Als ik mijn ogen sloot, zag ik hem meestal. Ik heb geen idee waarom, maar ik werd zo gelukkig van hem.

 Ik heb een keer zitten googlen wat alle symptomen waren die ik voelde, en ik kwam uit op 'verliefd'. Maar ja, wat wist ik er ook van, ik was nog nooit verliefd geweest. Ik bestond uit pure nerd-heid. Niet dat mij dat zo veel uitmaakte, maar dat verliefd zijn wel.

Ik was zo diep in gedachten verzonken, dat ik even met mijn hoofd moest schudden om weer helemaal bij kennis te zijn. Het gene wat mij uit mijn roes had gehaald, stond langzaam op en nam de benen.

"Hé, wacht even. Ik wil praten", riep ik hem na. 

Ik wil praten? Oh lord. *facepalm*