Verslingerd met jou [BxB] ✔️

Chapter 29 - Vince

"Ik wist niet dat je zo een slet was?", zei ik met een vragende ondertoon.

"Kunnen we even weg hier? Alsjeblieft.", Ethan stond met zijn rug naar me toe en had alleen zijn hoofd mijn kant op gedraaid. 

"Oh, dus nu wil je wel weg?", zei ik. Ik deed mijn armen over elkaar en tikte met het topje van mijn schoen herhaaldelijk op de grond.

Hij verstrengelde zijn handen en kwam dichterbij tot hij nog maar 20 centimeter van me af stond. Hij was een stukje korter dan mij en ik moest naar beneden kijken. Hij maakte een pruillipje. 

"Oké, let's go.", zuchtte hij en hij verliet het schoolgebouw met mij op z'n hielen. 

***

Tussen twee huizen met rode bakstenen was een opening, een steegje. Ze hadden beton tegen de muren geplaatst, maar die waren inmiddels al helemaal bespoten met graffiti. Ik was hier al honderden keren geweest, maar aan Ethans gezicht te zien, had hij dat niet. Hij keek zijn ogen uit en bekeek ieder graffiti-kunstwerk aandachtig.

"Dus?..", zei ik en ik gooide zijn rugtas tegen de grond en leunde tegen de volgespoten muren. 

Ethan schudde zijn hoofd om zijn concentratie terug te winnen en zuchtte. "Ik liet me meeslepen.", 

"Hebben jullie gezoend?", zei ik. Ik weet niet waarom ik die vraag stelde, want ik wou het antwoord niet eens weten. Verdomme.

Hij staarde naar de grond en wiebelde met zijn tenen. Ik draaide me om en sloeg met mijn vuist op de muur. Toen ik me omdraaide gooide Ethan zijn armen in mijn nek en keek diep in mijn ogen. Ik staarde vurig terug. Ik voelde zijn lichaamswarmte door mijn kleren heen. 

"Het was niks. Ik zweer het. Jij bent toch de enige waar ooit van zal houden?", zei Ethan met een pruillipje en hij gaf me kusje op mijn wang.

Ik verstrengelde mijn vingers achter zijn rug.

Hij legde zijn handen op mijn  borstkas. "Zullen we naar mijn huis gaan?"

Ik knikte.

***

"Nu is er niemand thuis, want mama ligt in de afkickkliniek.", merkte hij op. Hij graaide in zijn zak op zoek naar de sleutel en stak hem toen in het sleutelgat.

"Is ze altijd al verslaafd geweest?", vroeg ik nieuwsgierig.

"Hmja.", mompelde hij. De deur ging krakend open en ik probeerde een glimp van het interieur op te vangen. Tevergeefs, het was pikkedonker. Ethan loodste me door de kamer. Ik stootte mijn voet tegen iets hard.

"Verdomme!", kermde ik. 

"Kom nou."

A/N: Whatupp! I'm back ;)