Verslingerd met jou [BxB] ✔️

Chapter 20 - Vince

Ik ging na school zo snel mogelijk naar het ziekenhuis. Ik moest hem zien. Ik moest mijn verontschuldigingen aanbieden. 

Ik slenterde door de spierwitte gangen van het ziekenhuis. Inmiddels zou zijn moeder al wel op de 'intensive care' liggen, dus dat was dan ook waar ik heen ging. Ik werd bijna omvergelopen door een jongen die uit een kamer kwam gestoven. Dat gezicht kwam me best bekend voor. Ethan. Hij had me niet gezien. 

Ik haalde diep adem voor ik de hoek omging en zo nonchalant mogelijk voorbij liep. Hij merkte me nog steeds niet op. Zijn hoofd lag in zijn handen begraven en een zucht verliet zijn lichaam. 

"Hey Ethan.", zei ik met een piepstemmetje. Het was echt moeilijk om zo tegen hem te praten. Zonder dat hij me aankeek. Met zoveel spanning.

"Sorry van laatst.", zuchtte ik. Ik kreeg het even moeilijk. Ken je dat ene gevoel wanneer je op het punt staat te huilen en er alles aan doet om het in te houden? Dat, dus. 

Ik nam plaats op de blauwe plastic stoel naast hem. Hij gunde me geen greintje aandacht. Ik staarde een paar seconden naar hem en schudde toen mijn hoofd. Ik hield niet van stiltes. Niet op deze manier.

"Ik heb gehoord van je moeder."

Hij schudde zijn hoofd en stond op. Niet weggaan, dacht ik mezelf. Laat me niet achter. Ik heb je nodig. Toe, Ethan. Kon ik het maar tegen je vertellen. Kon dat maar. Voor dat ik er zelf erg in had, had ik zijn hand gepakt. Voor het eerst draaide hij zich om en keek me boos aan. 

De tranen kwamen steeds hoger tot ze mijn ogen hadden bereikt. Ik slikte nog een keer en wist nog net woord uit te kramen. "Sorry."

Hij trok me overeind, de gang weer in. Hij trok aan een aantal deuren en opende  de eerste deur die open was. Hij duwde mij de amper verlichtte ruimte in. Hij duwde zijn zachte lippen op de mijne en ik voelde zijn tong tussen met tanden glijden. Ik had dit echt gemist. Lokaal was het amper 3 dagen geleden dat ik hem voor het laatst had geproefd. Het smaakte naar meer. 

"Ik haat je.", siste hij tegen mijn wang voor hij mijn t-shirt uit trok. Ik lachte en trok het zijne ook uit. Ik begon zijn nek te zoenen. Ik voelde hoe zijn lichaam reageerde op het mijne. Hij slaakte een kreetje van genot en hij gooide zijn hoofd naar achteren.

Toen duwde hij zich van me af. Hij nam zijn t-shirt van de grond en trok het weer over zijn hoofd. Hij wandelde langzaam naar de deur en liet mij in volle verwarring achter. Hij opende de deur en draaide zijn hoofd nog even om.

"Ciao.", zei hij en hij knipoogde. Toen was hij weg.

"Dag."

dedicated to Sidney of crzy_x 

'Hey, waarschijnlijk lees jij mijn boek niet eens, maar ik de jouwe wel. Je bent echt een voorbeeld en ik hou dan ook echt van jouw boeken. Oké ja daarom dus :)'