Verslingerd met jou [BxB] ✔️

Chapter 22 - Vince

Het gevecht ging er heftig aan toe. Een paar bloed-vegen op de marmeren vloer maakten me misselijk en iedere slag deed me wegkijken.

"Go Thomas. Goed zo! Op z'n neus, ja!", riepen de omstaanders.

Ik denk dat het moment dat het echt niet meer om aan te zien was, toen aanbrak. Ik snelde met grote passen door gang. Ik ademde diep in en gooide de deur van het kantoor van meneer Harris open. Zo te zien had hij net een gesprek met een leerling.

Mijn mond viel open toen de leerling zijn hoofd draaide en recht in mijn ogen keek. Zijn gezicht vertelde mij dat hij net zo verbaasd was om mij te zien.

"Adams? Wat is het probleem?", zei meneer Harris.

"Gevecht in de gang meneer. Het is echt heel heftig.", mompelde ik met mijn ogen nog steeds in die van Ethan geboord.

Meneer Harris stond op en liep kalm de gang in. Toen draaide hij terug en tikje op mijn schouder.

"Misschien kan jij deze leerling al even een rondleiding geven.", zei hij.

"Oh, is niet nodig. Dit is niet mijn eerste jaar op deze school.", zei Ethan opgewekt.

"Ik sta erop.", zei meneer Harris en toen was hij weg.

Nu liep ik op mijn beurt de gang op.

"Kom je mee?", zei ik en ik gaf hem een gedurfde knipoog.

-

"Sinds dit jaar zijn er 3 nieuwe scheikunde-lokalen en ook de kantine is vernieuwd. Er is een muziek-lokaal en een nieuwe gymzaal.", zei ik.

Hij knikte. "Cool."

Traag slenterden we verder. Ik kon het niet helpen. Ik dacht alleen maar aan gisteren. Aan hoe hij proefde. Ik ergerde me eraan.

Ik liep trager dan hem en Ethan was een paar meter verderop. Ik versnelde mijn pas en pakte zijn arm.

Hij schrok en draaide zich met een ruk om. "Wat?"

"Waarom?", mompelde ik.

"Waarom wat?"

"Waarom ging je weg? Ik snap het niet. Ik dacht dat je me leuk vond.", zei ik en ik haalde mijn schouders op.

Ethan rolde met zijn ogen. "Ik vind je super leuk. Echt onwijs. Maar wou je het riskeren om gezien te worden met mij? Voor mij maakt het helemaal niets uit. Ik dacht alleen maar aan jou."

Alles werd beetje bij beetje duidelijker. Ik was nog niet uit de kast. Nog lang niet. En als mijn ouders erachter kwamen... Tja, dan was ik zo goed als dood.