Verslingerd met jou [BxB] ✔️

Chapter 5 - Ethan

13/11 09:26

"Pas op voor die tas.", hoorde ik nog vaag voor de zilveren plateau uit mijn handen schoot en mijn handen de koude vloer raakten.

Het kopje vloog een meter verder aan gort en de chocomelk vloeide overal. 

"Shit", fluisterde ik, hopend dat niemand het had gehoord.

Ik keek omhoog naar de jongen aan wie de chocomelk toebehoorde en bleef een tijdje staren. Ik had pas laat door dat mijn mond open hing. 

"Ethan, jemig! Kan je nog geen ene bestelling serveren", zei een stem achter me. 

Ik draaide mijn hoofd om en zag het woedende gezicht van het meisje dat hier ook werkte. 

"Het is al goed. Hier is het geld, plus een beetje extra voor de mok. Ik ga wel met Ethan propere kleren halen. Hij zal terug zijn over een uurtje. Tot ziens.", zei de jongen en legde wat geld op de tafel.

Nadat hij het geld had neergelegd, deed hij een stapje in mijn richting en pakte mijn arm. Tintelingen gingen vanuit mijn bovenarm naar heel mijn lichaam. En warm gevoel deed me wegdromen terwijl ik naar buiten werd getrokken, weg van de ramp die net had plaatsgevonden. 

Hij liet me los en ik werd wakker. We liepen naast elkaar door de regen, traag maar toch best snel. Ik wou dat dit moment langer zou duren, omdat het perfect was. Tot nu toe had nog niet veel in mijn leven de titel 'perfect' verdiend, behalve deze jongen en dit moment. 

Wat hij zei in het koffiehuisje zinderde nog even na in mijn achterhoofd. Propere kleren, had hij gezegd. Kopen? Ik had geen geld bij me. De spierwitte, glimmende koplampen van een donkergrijze - bijna zwarte - BMW lichtten op door de regendruppels. Moest ik daarin kruipen. Was die van hem? Hij opende met een zachte klik het portier van de passagiersstoel en hield de deur open. Ik keek hem aan.

"Ik ken je niet eens.", zei ik. 

Het kwam nog al onbeleefd over, wat ik ook merkte aan zijn reactie. Hij keek me heel even argwanend aan en lachte toen weer, met de regen die op zijn volmaakte gezicht bleef neerkomen. 

"Ga je me in deze regen laten staan? Ik houd net zo beleefd dit portier voor je open, dus stap in.", antwoordde hij.

Omdat ik niet wist wat daarop te zeggen - en ook omdat ik het vanbinnen graag wou - stapte ik uiteindelijk toch maar in.  Het was al een lange tijd geleden dat ik nog in een auto had gezeten. Mijn moeder bezat er geen, ik had geen rijbewijs en ja dat was het zo'n beetje. De laatste keer dat  ik in een auto had gezeten, was de laatste dag van het vijfde middelbaar. Die auto was van een vriendin, Maggie. Ze moest een keer een klas overdoen, dus ze was een jaar ouder dan iedereen. Ze was denk ik al 18 of zelfs 19.

 Omdat mijn moeder me niet op die school had ingeschreven voor een nieuw jaar, kon ik niet naar die school. Pas na kerst. Ik ging vaak bij Maggie of bij iemand anders langs om in te halen en tot nu toe ging het nog best oké. 

13/11 09:43 

Hij parkeerde de auto bij een enorm huis. Het kwam me zeer bekend voor, waarschijnlijk omdat ik hier elke nacht even langs kwam. 

Ik keek naar mijn afgesleten gympen toen zijn hand zich op mijn bovenbeen neervlijde en hij me en beetje gespannen en nerveus aankeek.