Still Into You

Chapter Twenty Eight

Pitong building din ang layo ng restaurant na pupuntahan ko mula sa office. Nagc-crave kasi ako sa steak nila. Ilang buwan na rin ang nakakaraan nung huling punta ko roon. Naaalala ko pang si Maico ang nagpumilit na doon kami kumain isang beses at nagustuhan ko talaga ang steak doon.

Hindi ganun karami ang customers pagkarating ko. Halos kalahati ng mga mesa ang bakante. Pinili ko ang pandalawahang mesa sa sulok at doon naghintay ng waiter para kunin ang order ko. Saglit pa lang akong nakakaupo ay lumapit na rin agad ang isang babae at mabilis na sinabi kong steak ang kakainin ko.

Ilang sandali lang matapos makaalis ng waitress ay may pamilyar na bultong pumasok sa resturant. May nag-iba sa kanya pagdating sa pananamit at sa kilos pero wala namang nabago sa hitsura niya.

Si Anthony.

Nai-scan niya ang loob, malamang para humanap ng pupwestuhan nang magtama ang paningin namin. Sandaling kumunot ang noo niya pero ngumiti rin agad kapagkuwan. Naglakad siya palapit at tumigil sa gilid ng mesang kinauupuan ko.

"Jacky!" nakangiting bati niya sa akin. Tumingin siya sa bakanteng upuan sa harap ko. "Mag-isa ka lang?" tanong niya.

Tumango ko. "Yeah, naisipan ko lang naman kasing kumain dito," sagot ko.

"Uhm, do you mind if..." itinuro niya ang upuan sa harap ko. Alam kong sa tono niya, ibig niyang sabihin ay kung pwedeng sumabay na siya sa akin sa pagkain.

Sandaling nag-alangan ako saka umiling at iminwestra pa ang upuan para maupo siya. Wala namang masama. Kakain lang naman kami e. Saka magandang chance na rin siguro 'to para makapagkumustahan.

"Naka-order ka na?" tanong niya.

"Oo, kaka-alis lang nung waiter nung dumating ka, actually."

Tumango siya sa akin saka kumaway sa isang waiter na nakatayo sa 'di kalayuan. Mabilis na lumapit yun saka hiningi ang order ni Anthony.

"So... how are you? Looking good, huh?" aniya pagka-alis na pagka-alis ng waiter.

Ngumiti ako saka sumagot. "Happy," simpleng sagot ko. Maisa-summarize naman na kasi ng isang salita lang ang buhay ko ngayon e. Happy. Hindi man perfect ang buhay ko kasama si Maico at JM, ang mahalaga masaya ako.

"That's nice to hear. I know you'll be happy with him rather than with me." Walang bitterness sa boses niya pero tinignan ko pa rin siya nang may simpatya. Though nakapag-usap naman na kami at naayos ang namagitan sa amin, naroon pa rin ang katotohanang iniwan ko siya para kay Maico.

"'Wag mo nga akong tignan ng ganyan," natatawang sabi niya. "Okay lang ako. Naka-move on na kaya ako sayo."

Natawa ako sa sinabi niya. Para kasing simpleng bagay lang 'yun kung paano niya sinabi.

"I can see that," sabi ko.

"Really?" kumunot ang noo niya saka unconsciously humawak sa pisngi niya.

"You look happy too, I mean," sabi ko.

"Oh, I am." Isinuklay niya pa ang kamay niya sa buhok. "Gumwapo pati lalo ako, o. Pansin mo?" Tinaas-taas niya pa ang mga kilay niya kaya inirapan ko na lang siya. "What? Hindi ba? Pinagkakaguluhan kaya ako ng mga chicks ngayon!"

Naiiling na tumawa ako. "Whatever, Anthony."

"Well, dapat magsisi kang ipinagpalit mo ako kay Maico 'no. Mas gwapo na kaya ako sa kanya!" Alam kong biro lang 'yun. Pero kunsabagay, gumwapo nga siya (pero syempre hindi mas gwapo kay Maico). Siguro dahil mas mukha na siyang masaya ngayon.

Naisip ko tuloy noong kami. Madalas siyang uneasy. Kung minsan malalim ang iniisip. Para bang marami siyang problemang dinadala. Hindi tulad ngayon. Parang ang gaang-gaang ng aura niya. Pakiramdam ko tuloy ako 'yung mabigat na problemang bitbit niya noon. Ako lang naman kasi ang nawala sa buhay niya 'di ba?