Ölüme Ramak Kala

Burak - Biz Ölüm Satmıyoruz

     Mektubu bıraktıktan sonra bir an önce apartmandan çıkıp, dar sokakta hızlı adımlarla yürüdüm. Acaba eve gelişini gizlice izlesem mi diye düşündüm.
"Bu sayede onu son kez görebilirdim. Ama ya o da beni görürse? O zaman her şey altüst olur. Fakat bu lanet şeyi Sevgi'ye aşık olduğum günden beri yapıyorum ve bir kez bile yakalanmadım. Hayır. Bu riske girmeye değmez. Hem onu bir kez daha görürsem ölümden bile vazgeçebilirim. Onu gördüğüm an bütün duygularımın altüst olduğu aşikar. Olur da ölümden vazgeçersem mektubu da okuduktan sonra iyice korkak ve zavallı duruma düşerim. Hayır bu mümkün değil. İzlemeyeceğim. Hayatımda ilk kez bu kıza hayır diyeceğim. Hem yolum uzun. Ölüme gidiyorum. Geç kalmayayım."
     Derin düşünceler içinde uzun süre dolaştım. Onunla gittiğimiz cafelere, yürüdüğümüz sokaklara, oturduğumuz banklara, beni ilk ve son kez öptüğü parktaki ağacın altına son kez bakıp hepsiyle vedalaştım. Artık ölüme hazırdım. Vücudumda zerre kadar korku hissetmiyorum. Hissettiğim tek şey ayrılığın ve özlemin vermiş olduğu o tarif edilemez acıydı. Hayır. Bu ızdırapla bir ömür geçirmek mümkün değildi. Kararlı adımlarla eczanenin yolunu tuttum. Herkesin şifa satın almak için gittiği eczaneye ben ölüm satın almak için gidiyordum. Ne kadar tuhaf değil mi? Eczaneye girdim. İçeride bir gazetenin bulmaca ekiyle vakit geçiren yaşlı bir adam vardı. Adama ilaç sorarken niye bu adam kadar uzun yaşamak kaderim değil diye sorguladım:

-Uyku ilacı bulunur mu?

-Evet var.

-Bir paket verebilir misiniz? 

Sesimi alabildiğince kibar ve hiçbir şey yokmuş gibi çıkarmaya uğraşıyordum fakat ölüme ramak kala bu pek kolay bir iş değildi. Yaşlı adam yarım ay çerçeveli gözlüklerin üzerinden anlamlı bir şekilde süzdü beni. Ve daha sonra başını bulmaca ekinden kaldırarak:

-Reçeten var mı? 

-Hayır. 

-Reçetesiz satmıyoruz evladım. 

-Ama niçin? Her uykusuz kaldığımda doktora gitmek mi zorundayım? 

-Yasalar böyle evladım. Satmam mümkün değil. 

-Peki başka bir yerde bulma şansım var mı? 

-Bütün eczanelerde bulursun. Ancak hiçbiri vermez.

Son kez şansımı denedim:

-Amca bir seferlik satsan olmaz mı? Lütfen. Gerçekten çok lazım. 

Yaşlı adam bu defa sinirlenmişti:

-Evlat! Biz ölüm satmıyoruz.