Umutsuz bir şekilde evin balkonunda oturuyordum. Sigara yaktım. Ölmeyi bile beceremiyordum. Dünyaya gelmem hata benim diye düşündüm. Bu dünyada gereksiz yere yer işgal ediyor, boşuna oksijen tüketiyordum. Dünyanın yüzeyine yapışmış iğrenç bir parazittim ben. Sevgi beni niye sevsin ki? Ben bile kendimi sevemiyorken...
İsmi Sevgi'ydi. Babası sevgi dolu olsun diye koymuş. Mevlevi miymiş neymiş babası. Ancak Sevgi, bırakın sevgi dolu olmayı, sevgisizliğiyle birinin ölümüne neden olacaktı. Doğrusu ben ölmeyi bile beceremedim. Sahi! Mektubu tam dersaneden eve gelmeden 5 dakika önce kapısının önüne bırakmıştım. Onu bir zamanlar sürekli izlediğim için, ne zaman eve geleceğini çok iyi biliyordum. Çoktan okumuş olmalıydı. Okuyup öldüğümü düşünürken beni dışarıda domuz gibi gördüğü zaman ne diyecektim? Kusura bakma ben ölmeyi beceremedim mi? Bir an önce şu aptal yerden kalkıp ölümün başka yollarını bulmalıyım. Sigarayı balkondan aşağı atarken aklıma aynısını kendime yapmak geldi. Fakat bende aşırı derecede yükseklik korkusu vardı. Değil atlamak doğru düzgün bakamıyordum bile. Ayrıca evimiz pek yüksekte sayılmazdı. Atlayıp sakat kalma olanağı da mevcuttu.
Annemle yaşıyordum. Dolayısıyla evde silah yoktu. Babamla çok küçükken ayrılmışlar. Kendimi asabileceğim sağlamlıkta bir ip te yoktu. Bileklerimi de kesmem mümkün değildi. Ben beceremezdim kesmeyi. Sinek öldürmekte bile zorluk çekiyordum. Ayrıca beni kan tutar. Bari ecza dolabına bakayım işe yarar bir ilaç var mı diye düşündüm. Birkaç ağrı kesici vardı ama içlerinde çok az ilaç vardı. Ölmem için yeterli değildi. Çok geçmeden gözüme başka bir ilaç çarptı. Ismi medpamid idi. Içindeki ilaçların sadece biri içilmişti. Burada beni öldürmek için yeterli ilaç mevcuttu. Ancak bu ne ilacıydı ki? Kas gevşetici tarzında bir ilaçsa bir sonraki günü elastik gibi geçirebilirdim. Çok geçmeden anımsadım. Küçükken midem bulandığında annem bu ilacı içirdi ve sadece ilacın yarısını kırarak veriyordu. Neden bu şekilde verdiğini sorduğumda ise fazlasının çok zararlı olduğunu söylüyordu. Çocukken bana şifa veren bu ilaç, kısa zaman içinde sonumu hazırlayacaktı. Aynı şey insanlar için de geçerli aslında. İlaç veya insan. Ikisi de hem dost hem düşman olabilir. İkisinin de fazlası zararlıdır. İlaçları bir bir ambalajlarından çıkarıp avcumda topladım. Odaman doğru yöneldim. Dört bardak su ile dört seferde 19 ilacı birden içtim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ölüme Ramak Kala
General FictionBir aşk düşünün. Platonik fakat bir o kadar da tehlikeli. Pısırık, çekingen bir lise son öğrencisinin, havalı, gününü gün etme meraklısı popüler bir kıza karşı duyduğu karşılıksız aşkı anlatan bu hikayede, aşkın insanın zihninde oluşturduğu hasarlar...
