Evdeki Kız

HİKAYEYİ BEĞENDİNİZ Mİ BİLMİYORUM AMA DEVAM ETMEK İSTEDİM BEN :)) 

 Korkak adımlarla eve doğru yürüdüm.Her adım attığımda içimde bir huzursuzluk oluyordu.Babam kapıyı gayet sakin bir şekilde açtı ve içeriye girdik..Ev gerçektende çok büyüktü ve ferahtı.Herkes mutlu görünüyordu,evde tek mutsuz bendim herhalde..

  Herkes kendine ayrılan odalara gitmişti,benim odam kardeşimle aynı katta ve karşı karşıyaydı.Odamın penceresi bahçeye bakıyordu ve gece bahçe gerçektende çok korkunç gözüküyordu.Penceremin önünde kocaman bir ağaç  vardı  ve dalları camıma çarpıyordu.İnanın şuan korkudan ölebilirim.O kızı düşünmemek için içimden şarkı söylüyordum.Bir süre sonra uyuyakalmışım. 

   Odamın kapısı gıcırdıyordu,en nefret ettiğim ses.Kardeşim gelmiştir diye başımı bile kaldırmadan uyumaya devam ettim.Birden kapı sertçe kapandı ve üstüme kilitlendi.Bu korkuyla başımı kaldırdığımda tekrar o kızı gördüm.Aman tanrıııımm!!Yüzü kan içinde,üstündeki kıyafetler yırtıktı.Sesim çıktığı kadar bağırmaya başladım,hem ağlıyor hemde bağırıyordum.

-Sofia iyi misin neler oluyor?
Evet bu babamın sesiydi!"Babaa" 
Babam korkarak kapıyı açtı,tek bir hamleyle ışığı yakarak yanıma geldi.Korkudan duvar dibine çökmüş bir halde beni buldu.

-Sofia ne bu hal?
-Baba,bir kız vardı..Yüzü kan içinde...Baaa.. 
Babam cümlemi keserek "Hadi ama Sofia yine o saçma hayallerin mi?Yeter ama biz buraya mutlu olmak için.Geçmişi unutmak için geldik."
-Eveet amaaa..
-Çok yoruldun Sofia biraz uyu.Kapın açık kalacak.İyi geceler.

Evet,şizofrendim ilaç kullanıyordum ama bu gerçekti.Gerçektende,peki ya ruhsa?Biz ruhlu bir eve geldiysek?Aman tanrım ilk işim yarın bunu lanet olası evi araştırmak olacak... 

UMARIM BEĞENİRSİNİZ :)