Evdeki Kız

Not

Siz güzel güzel yorumlar attıkça ben çok mutlu oluyoruum :3 Çok teşekkür ederim her birinize :)) 

Var gücümle bağırmaya başladım,kurtarın artık beni yoksa öleceğim!2-3 dakika sonra kapım çalındı.

-Sofia,neler oluyor orada?

Bu ses tanıdık bir sesti,ah evet bu ses doktorun sesi.Telaşlı bir şekilde cevap verdim"bilmiyorum,o kız var!

-Hangi kız?

-Bahsettiğim kız.Evdeki kız..

-Evdeki kız mı?Ben o kızı sadece evde olduğun zamanlar görüyorsun sanmıştım..

-Ah bende öyle sanıyordum ama değilmiş.Sanırım bana musallat oldu.

-Kapının kenarından çekil,kıracağım!

  Kapıyı kırdı,ikimizde birbirimizin yüzüne saf bir şekilde baktık.Ben hala kızla uğraşırken doktor belli etmese de odamın içinde kızı arıyordu.Kendine gelerek,"Kız nerede?"diye bir soru sordu.Paniklemiş bir şekilde cevap verdim."Şuan tam arkandaa!"Doktor başını yavaşça arkaya doğru çevirdi,ama sanırım gördüğü tek şey pürüzsüz beyaz bir duvardı.Sonra tekrar bana bakarak "Ben niye göremiyorum?"diye alaycı bir şekilde sorusunu yöneltti. 

 -Ah o senin aptallığın?

Doktor,böyle bir cevap alacağını tahmin bile etmemişti.Şaşırmış bir şekilde"Efendim?"dedi.

-O senin aptallığın!Bana şuan deli damgası koydun,biliyorum.Ama o kız var!O kız gerçek!Niye anlamıyorsun aptal herif!

  Doktor,yavaşça yanıma geldi ve o uzun kollarıyla beni sardı.Sesi o kadar ince,o kadar güzeldi ki saattlerce dinleyebilirdim.

-Ah anlıyorum seni Sofi.

Sofi mi?Şaşırmış bir şekilde doktorun kollarından kurtularak "Sofi?"diye sordum.

-Sofia demek uzun,tembelim ben.Sofi desem olmaz mı? dedi gülerek.

Bu doktor gerçekten de çok kafa birisi ya.Doğruyu söylemek gerekirse kimse bana Sofi demezdi,hoşuma gitti."Tabii"dedim gülerek."Tabii diyebilirsin."

-Tamam o zaman Sofi. diyerek odamdan çıktı.

  10 DAKİKA SONRA 

Bahçede tek başıma oturuyorum.Gene saçma sapan hayaller kurarken yanımda birisinin nefes alıp vermesiyle kendime geldim.Başımı yukarıya kaldırdım,oyuncak ayısıyla duran bir kız vardı karşımda.

-Merhaba,oturabilir miyim?

Cevap bile vermeden yana kaydım.

-Adın ne?

Delilerle arkadaş olmak istemiyorum ben!Bu nereden çıktı şimdi?Ne güzel hayal kuruyordum.Neyse,istemeyerek de olsa "Sofia."dedim.

-Ne güzel.Benim adımda Jennifer.Buraya neden geldin?

-Nasıl yani?

-Şizofreni misin?

-Ahh hayır.Hasta değilim ben.

-Öyleyse niye geldin?

-Uzun hikaye.

-Anlat.Burada vakit geçmez,dertleşiriz.

 Bahçede,elinde kartlarla duran bir adam benim adımı söyledi."Sofia Wesley.Ziyaretçin var."Ailemle görüşmek istemiyorum ama tam vaktinde geldiler.Sanırım ilk defa bir işe yaradılar.Kızın yanında kalkarak ziyaretçi odasına geldim.Annem kapıda duruyordu,içeriye girer girmez beni sardı.

-Ah tatlım nasıl özlemişim seni.

Yüzüm asıktı,başımı bile kaldırmadan "bende"dedim.

-Neyin var tatlım?

-Neyim mi var?Ah,anne hiç bir zaman değişmeyeceksin değil mi?Hep aynısın.Beni akıl hastanesine kapattın,kapattınız!Sizin yüzünden normal arkadaş yerine,akli dengesi olmayan arkadaşlar ediniyorum.

-Sofi.. 

Cümlesini tamamlamasına bile izin vermeden odama çıktım,kapımı kapattım.Ben bunları çekmek için ne yaptım?Çok iyi niyetli olduğum için mi bütün her şeyi ben çekiyorum?Birden,kapımının altından bir not geldi.Bu notta neyin nesi?Şaşkın gözlerle notu almak için yatağımdan kalktım..

 Saçma bir bölüm oldu bu.Kusura bakmayın.Ama genede görüşlerinizi almak istiyorum :)