Witch Actually

23. bölüm

Kai ile bu akşam kara büyü için şu adamın yanına gidecektik.

Sabahtan beri evin içinde stresten bir ileri bir geri gidip duruyordu.

"Kai sakin ol biraz."

"Elimde olan bir şey değil üzgünüm."

"Yanıma gel hadi." Yatakta yanımı işaret ettiğimde hızlıca yanıma gelmişti.

"Biraz sakinleş." Elimi onun omzuna koyup hafifçe sırtında daireler çizmeye başlamıştım.

Kafasını sanki ondan imkansız bir şey istemişim gibi iki yana sallamıştı.

"Sakinlik şu an bana en uzak şey."

"O zaman başka bir şeyler yapalım."

Onu hafifçe itip yatağa sırt üstü uzanmasını sağlamıştım.

Sonrasında üstüne çıkıp dudaklarımı dudaklarına bastırdım.

"Diana bunu yapma..." demiş olsa da onu öpmeye devam etmiştim. "Veda eder gibi."

"Öyle bir şey yok Kai, veda filan etmiyorum."

Elimi yüzünde gezdirip yanaklarına ufak öpücükler attım. Sonra da çenesine.

En son boynunda durdum ve birkaç saniye güldüm.

"Bu işte berbatım öyle değil mi?"

"Çok iyi olmadığın kesin."

Pes edip onun yanına uzandığımda bu sefer o gülmeye başlamıştı.

"Çabuk pes ettin."

"Kendimi rezil ediyorum ve biraz da utandım."

"Bazen Faye gibi birisi ile nasıl arkadaş oldun diye düşünüyorum."

"Konumuz bu değil."

Bana döndüğünde yüzü hala gülüyordu.

"Yine olay bana kaldı öyle mi?"

Dudaklarıma yöneldiğinde onu durdurmuştum.

"Gergin misin?"

"Bilmiyorum, belki biraz." Dediğimde hafifçe üstüme uzanmıştı.

"Gerginliğini almama izin ver."

Hafifçe yanağımdan öpmüştü. Sonrasında beni belimden çekip kollarını vücuduma sardı.

"Sen de gerginsin."

"Elimde olan bir şey değil, akşamı düşünmekten başka bir şey yapamıyorum şu an."

"Uyuyalım mı biraz, küçükken her şeye uyuyunca geçer derdik."

"Uyuyunca geçen tek şey yorgunluğun..."

Belki ben ondan bile daha stresliydim ama şu an yapabileceğimiz başka hiçbir şey yoktu.

Gidecektik ve ne olduğunu görecektik. Sonrasında ise sonuçlarına katlanacaktık.

...

Akşama doğru adam adresi mesaj olarak Kai'ye göndermişti.

Korku ve stresim artmış olsa da bu şeye yaklaşıyor olmak heyecan da veriyordu.

Kai'yi kurtarabilecek olmanın verdiği o eşsiz mutluluk, ama yapamazsak karşılaşacağımız şey...

Tüm bunların etkisi ile evden ayrılmıştık. Kai yol boyunca tek bir kelime bile etmedi. Bense sakin gözükmeye çalışıyordum.

"Birazdan orada olacağız." Dediğimde bildiğini gösterir bir şekilde kafa sallamıştı.