Witch Actually

6. Bölüm

Ders boyunca Kai'nin bakışlarını üstümde hissetmek hoş değildi.

"Böyle güzel şeyler giyip insanların dikkatini çekmek istediysen başarılı olduğunu söylemeden edemeyeceğim."

Tenefüs zili çaldığında ayaklanmıştım ama Kai beni tekrar durdurmuştu.

"Biraz konuşalım mı?"

"Sonra konuşsak olmaz mı?"

"Şimdi konuşmak istiyorum."

"Ama ben istemiyorum."

Kolumu ondan çektiğimde gülmeye başlamıştı.

"Çok inatçısın."

Kapıya doğru ilerlediğimde sınıfın kapısı kendiliğinden kapandı. Sonrasında kapıdan bir kilit sesi yükselmişti.

"Kai saçmalama." Diyerek kapıyı açmaya çalıştım ama başarılı olamamıştım. Büyümle de denemiş olsam da yine başaramadım.

"Konuşmadan açmayacaksın değil mi kapıyı?"

"Aynen öyle şimdi gelecek misin yanıma?"

"Sınıfa birileri gelirse ne olacak?"

"İçeri giremezler o yüzden çabuk karar versen iyi olur."

Kafamı bıkkınlıkla geriye verip ayaklarımı sürüye sürüye Kai'nin yanına ilerledim.

"Bir insan bu kadar inatçı olabilir anca." Deyip yanına oturduğumda direk sırtını dikleştirmişti.

"Evet ne söyleyecektin?"

"Şimdi..." Elini saçıma attı ve saçlarımı tutan tokayı çekip saçlarımdan çıkardı. "... birkaç gündür aramızda bir şeyler var gibi ve bu hoşuma gidiyor. Bence bu durum senin de hoşuna gidiyor."

"Sanmıyorum." Elindeki tokayı çekip aldım ve tekrar saçlarıma taktım. Bu hareketime göz devirmişti.

"Sanmıyorum mu? Yapma Diana birbirimizi kandırmayalım."

Tekrar saçımdaki tokayı çekmeye çalıştığında onun elini tutup bunu yapmasını engellemiştim.

Elini tuttuğumda elini benden çekmedi ve parmağını elimin üstünde gezdirmeye başladı.

"Bunun hoşuna gitmediğini söyleyemezsin." Elimi hızla çektim.

"Gitmiyor, gitmesini istemiyorum." Dediğim şeyin farkına birkaç saniye sonra varmıştım. Ve Kai de dediğim şeyi fark edince daha fazla gülmüştü.

"Gitmesini istemiyorsun ama gidiyor değil mi?" Elini saçımda dolaştırırken bana biraz daha yaklaşmıştı.

"Laflarımı çarpıtıyorsun şu an."

Yüzünü bana yaklaştırdığında birkaç saniyeliğine bir şey yapamamıştım. Bana yakınken elini çeneme attı ve dudağıma parmağını değdirdi.

"Heyecanlanmadım diyemezsin."

"Evet derim, heyecanlanmadım çünkü."

Bana yaklaşırken sıradan kalkmaya çalışsam da beni tutup engellemişti.

"İyi bir yalancı değilsin Diana."

Onu itip kendimden uzaklaştırdım ve sıradan kalktım.

"Bir şeyleri yaşamaktan korkmamalısın. Ne kadar kötüye gidebilir ki, ilkine kıyasla?"

"Bir şeyler yaşamaktan korktuğum filan yok, seninle bir şeyler yaşayacağımıza inancım olmadığı için senden uzak duruyorum. Çünkü sen bir şeyler yaşamak istiyorsun evet ama bu şeyler bana uymuyor."