Witch Actually

39. bölüm

"Yanılıyorsunuz, benim babam Henry." Dedim sinir dolu bir ses tonuyla.

"Anlaşılan seni bir yalanla büyütmüşler. Neden Simon gibi bir iblis olmadığını şimdi anlıyorum. Henry seni büyütmüş ve o mükemmel birisidir."

"Babam mükemmel birisi evet ama dediklerinizin hiçbiri doğru değil. Bakın ben..."

"Asıl sen bak Diana, annen benim en yakın arkadaşımdı, babanla evlendikleri zaman yanlarındaydım ve sen doğduğun zaman bile yanında ben vardım. Kısaca, babanın kim olduğunu biliyorum. Ama sana söylememiş olmaları ve Henry ile büyümüş olman bir mucize diyebiliriz çünkü gerçek baban şeytanın önde gideni."

"Madem öyle, diyelim ki haklısınız. Neden ona şeytan deyip duruyorsunuz?"

"Çünkü zamanında cadı meclisi bir karar aldı ve bu da babanı kızdırdı. Eğer izin verirseniz anlatacağım."

Koltuğa çöküp oturdum ve kadına baktım öylece.

"Ben çoktan hazırım."

...

"Diana sen bu yeryüzünde gördüğümüz en güçlü cadılardan birisiydin, gücün saftı ve daha önce böyle bir şeye şahit olmamıştık. Ama küçükken hem kendine hem de başkalarına zarar vermeye başladın ki bunu bilinçli yapmıyordun. Uykunda ya da birdenbire yaptığın şeylerdi. Annen bir çözüm bulmaya çalıştı ama yapmaması gereken bir şey yapıp... kara büyüye başvurdu."

"Gücümü bastırmak için mi?"

"Kontrol altında tutabilmek için. O zamanlar başka bir kasabaya taşındığımız için bundan haberim olmamıştı. Keşke olsaydı çünkü o zaman onu engellemek için her şeyi yapardım."

"Annem başarabildi mi?"

"Bir kara büyü bulmuş ama çok riskli bir büyü olduğu için uzun zaman bunun hakkında düşünmüş. Büyü cadı meclisini de içeren bir büyü olduğu için sonuçları ne olur bilememiş. Ama sonunda sen daha da kötüye gidince yapmış."

"Peki ya sonuçları ne oldu?"

"Hepimiz uykuya daldık."

"Nasıl?"

"Tüm cadı meclisi uykuya daldı. O zaman Kai daha iki yaşına bile girmemişti ve biz evde değildik. Meclis toplantısı için alelacele evden çıkıp toplantı yerine gitmiştik. Kai uyuyordu, uyanmaması için küçük bir büyü yapmıştım. Gelince büyüyü üstünden kaldıracaktım ama başımıza böyle bir şey geleceğini nereden bilebilirdim ki?"

"O gece uykuya daldınız öyle mi?"

"Yaklaşık bir buçuk yıl süren bir uyku evet. Oğlumdan kopmama neden olan bir uyku."

"Nasıl uyandınız?"

"Sen kontrol altında tutmayı öğrendiğin zaman üstümüzdeki büyü de kalkmıştı. Sonrasında annenin kaçışı olmadı ne yazık ki. Meclisin bu konuda tutumunu biliyorsun, hem de bizi bir buçuk yıllık bir uykuya mahkum eden bir kara büyü yapmıştı annen. Çoğumuz ailelerinden uzak kalmıştı. Annen yargılanmalıydı."

"Yargı sonucu da ölüm kararı mı çıktı?"

"Ben hayır oyu kullanmıştım çünkü ne olursa olsun o arkadaşımdı ama kocam ve çoğu meclis üyesi evet kararı verdi. Sonrasında kocamı ikna etmeye çalıştım çünkü Clara ne olursa olsun arkadaşımdı. İkna oldu, ama meclis kadarını değiştirmedi ve annen ölümle cezalandırıldı."

Kai elimi sıkıca tuttuğunda ben de hafifçe elini okşamıştım.

"Peki sonra  ne oldu?"

"Meclis, geçen bir buçuk yılı toparlamaya çalışıyordu ve biz de oğlumuzu bulmaya. Ama sonra birdenbire... baban yani Simon delirmiş bir halde meclisi bastı. Bunu yapan herkese hesap soracağını ve onlara da aynı acıyı yaşatacağını söyleyip kin kustu. Başta ciddiye almadık ama birkaç gün içinde meclisin bir üyesi feci bir şekilde ölünce ciddiye almamız gerektiğini anladık."