Made For You (Girlxgirl)

~The power of love~

Το τραγουδι ειναι απλα υπεροχο και ταιριαζει απολυτα με το παρτ. Enjoy!

Χριστινας  POV:

Ανοιξα τα ματια μου. Η Κατ και η Βικ ειχαν αποκοιμηθει. Τα γλυκουλια μου! Ανοιξε η πορτα και μπηκε μεσα η Στελλα. Αχ η αγαπη μου! Ομορφινε κι αλλο! Μα τι ηθελε τετοια ωρα; Η Λιζα της ειχε πει να εξαφανηστει απο τη ζωη μου. Με πλησιασε και μου επιασε το χερι. Με κοιταξε και ηταν ετοιμη να κλαψει.

Στελλας POV:

Δεν γινοταν να καθομαι σπιτι και η Χριστινα να παλεβει για τη ζωη της. Δεν με χωραγε ο τοπος. Ετσι αποφασισα να παω στο νοσοκομειο. Βγηκα στο δρομο και βρηκα ταξι. Οταν εφτασα πηγα κατευθειαν στην εντατικη. Απ εξω ηταν οι γονεις της που ειχαν ξεμεινει απο καφε και τη μητερα της την ειχε παρει ο υπνος. Ο πατερας της ελειπε. Τον ειδα να πηγενει προς την καφετερια του νοσοκομειου. Με γρηγορες κινησεις μπηκα μεσα οσο πιο ησυχα μπορουσα. Ηταν δυο κοριτσια διπλα στη Χριατινα που για καλη μου τυχη ειχαν ξεραθει στον υπνο. Πηγα και της επιασα το χερι. Οταν την ειδα στην αρχη παγωσα. Ειχε ενα χτυπημα στο κεφαλι που φαινοταν αρκετα σοβαρο. Ειχε σπασει το χερι της, φοραγε κολαρο και το ποδι της ηταν κρεμασμενο ψηλα. Καθησα σε μια καρεκλα διπλα της και της ψυθιρισα "Συγνωμη μωρο μου. Σαγπαω τοσο πολυ. Ανοιξε τα ματια σου να στο πω. Μην με αφησεις σε παρακαλω." Μετα της εδωσα ενα φιλι στο μαγουλο και συνεχισα να της κραταω το χερι. Εκεινη χαμογελασε. Ετρεχαν δακρυα απο τα ματια μου. Δεν μπορουσα να την βλεπω ετσι. Μετα απο λιγο εφυγα για να μην με βρει κανενας εδω. Γυρησα σπιτι και ξεσπασα σε λυγμους μεχρι που με πηρε ο υπνος. Το επομενο πρωι ξαναπηγα. Οταν με ειδε η Λιζα εκανε τα παντα για να με διωξει αλλα καταφερα να την πεισω να την δω για λιγο. Ηταν ξυπνια. Αχ Θεε μου τι χαρα! Ειχε ξυπνησει. Πηγα να της μιλησω:
Στελλα: Χριστινα μου πως εισαι;
Χριστινα: Σας ξερω απο καπου;
Στελλα: Χριστινα μου εγω ειμαι. Η μικρη σου, αγαπη σου.
Χριστινα: Αχ συγμωμη δεν σας θυμαμαι! Ξερετε με χτυπησε αυτοκινητο και εχω αμνησια. Το μονο που θυμαμαι ηταν οτι εκλεγα γτ ημουν ερωτευμενη.
Στελλα: Μηπως θυμασε με ποιον;
Χριατινα: Δεν θυμαμαι αλλα πρπει να σου πω οτι εχεις και γαμω τα χαμογελα.
Στελλα: Αχ αγαπη μου ευχαριστω. Μου το ειχες πει και οταν πρωτογνωριστηκαμε.
Χριστινα: Σας γνωριζω απο καπου;
Λιζα: Ελα Στελλα. Αρκετα την κουρασες. Φυγε.
Χριατινα: Αχ μην την διωχνεις. Ειναι τοσο ομορφη.
Λιζα: Εσυ ακομα και οταν εισαι κυριολεκτικα βαρεμενη γινεται χειροτερα το IQ σου...Αρε ερωτοχτυπημενα και τα δυο. Ελα Στελλα εφυγες...
Χριστινα: Οχι οχι οχι! Μεινε. Μη φευγεις. Μη με αφησεις.
Στελλα: Δεν θα σε αφισω ποτε ξανα.
Λιζα: Στελλα ελα λιγο.
Στελλα: Τι εγινε;
Λιζα: Οσο ηταν σε κωμμα οι γιατροι λενε οτι φωναζε το ονομα σου. Γι'αυτο προσεχε. Δεν επιτρεπονται πολλες συγκινησεις στην κατασταση της.
Στελλα: ΑΛΗΘΕΙΑ;; Αχ με σκεφτοταν το μωρο μου.
Λιζα: Το μωρο σου ειναι ετσι ακριβως γιατι σε σκεφτοταν. Αλλιως δεν θα επεφτε πανω στο αυτοκινητο!
Στελλα: Τι εννοεις; Δεν ηταν ατυχημα;
Λιζα: Μαζι ηματαν. Ηταν τυφλα στο μθυσι και εφυγε απο το σπιτι της. Ετρεξα να την προλαβω. Την φωναζα αλλα ακουγε μουσικη δυνατα και δεν με ακουσε. Βγηκε στο δρομο και παραπατησε τη σηκωσα και περασαμε το δρομο αλλα αυτη ξαναπεταχτικε πισω για να πιασει το κινητο της που ειχε πεσει. Το ειχε δει το αυτοκινητο. Αλλα ειπε οτι αμα σπασει το κινητο της δεν θα ειχε τιποτα απο σενα πια και οτι χωρις εσενα ετσι κι αλλιως η ζωη δεν εχει νοημα.
Στελλα: Πες μου οτι μου κανεις πλακα σε παρακαλω.
Λιζα: Οχι. Δεν σου κανω πλακα.
Στελλα: Εγω φταιω γαμωτο εγω.
Λιζα:Εγω Χριστινα θα ειμαι εξω αμα χρειαστεις τιποτα φωναξε με.
Χριστινα: Ποια ειναι η Χριστινα;
Λιζα: Ααα καλα. Αστο. Στελλα οχι πολλες συγκινησεις και μην την κουρασεις πολυ.
Στελλα: Καλα καλα. "Εσυ εισαι η Χριστινα ζωη μου".  Ειπα και σκουπισα τα δακρυα μου.
Χριστινα: Να σας ρωτησω κατι; Σταλλα σας λενε ετσι;
Στελλα: Ναι το θυμηθηκες;
Χριστινα: Οχι το ακουσα.
Στελλα: Σε παρακαλω μην μου μιλας στον πληθυντικο.
Χριστινα: Γιατι γνωριζομαστε απο καπου; Η αληθεια ειναι οτι το χαμογελο σας κατι μου θυμιζει.
Στελλα: Ημασταν φιλες. Ειμαστε δηλαδη. Απλα μου ειχες πει κατι και εγω αντεδρασα υπερβολικα και μετα τσακωθηκαμε. Αλλα οτι εγινε εγινε. Τωρα ειμαι εδω και θελω να γινεις καλα.
Χριστινα: Νομιζω οτι κατι μου θυμιζει το ονομα σας. Να σας..σου ηθελα να πω. Να σου ζητησω μια χαρη;
Στελλα: Ο,τι θες.
Χριστινα: Θελω μια αγκαλια...αλλα δεν κανει να σηκωθω.
Στελλα: Δεν ξερω αν κανει αλλα...