Lynn

Hoofdstuk 7, Aangifte.

Hallo allemaal. Het heeft misschien een tijdje geduurd, maar hier is hij dan. Hoofdstuk 7. Ik hoop dat jullie het allemaal een leuk hoofdstuk vinden, en vergeet niet te stemmen! Ook positieve reacties zijn zeer belangrijk voor mijn motievatie om verder te schrijven, dus je weet wat je moet doen XD. Vind je mijn verhaal nou heel leuk, maar ben je nog geen fan, maak daar dan snel een einde aan door mij te fannenXD... Ok, genoeg gepraat veel lees plezier!!!

*Tringgg*

Ik druk op een van de deurbellen beneden bij de flat van mijn ouders. De flat is redelijk groot. Onderaan hebben ze 3 rijen van 10 deurbellen. Uit een speaker hoor ik komen: ‘Ja, hallo wie is daar?’ ‘Ik ben het mam, Lynn.’ ‘Oké, kom maar binnen.’ Op de trap zie ik de oude vrouw weer zitten. Ze zat daar ook al toen ik met mijn verjaardag naar mijn ouders ging. Het leek weer alsof ze wat wilde zeggen, maar weer kon ze zich niet verstaanbaar maken. Dat vind ik wel gek, omdat ik Kelly wel kan verstaan. Maar ja, ik ben hier niet om te piekkeren over geesten, maar om naar mijn ouders te gaan. De deur van mijn ouders appartement staat al open als ik aan kom lopen. ‘Hallo, mam.’ ‘Hoi, meid.’ ‘Kom maar binnen en leg ons maar even heel goed uit wat er is gebeurd.’ ‘Oké mam is goed.’ En ik volg mijn moeder naar de woonkamer. Ik zie dat mijn vader bezig is met de tafel dekken, dus ik ga op ‘mijn’ plek aan de tafel zitten.  Mijn ouders zitten altijd tegenover elkaar. Dus als ik bij ze eet zit ik aan het ‘hoofd’ van de tafel. ‘Dus..’ Begint mijn moeder. ‘Eergisteravond belde Mandy dat jij niet thuis was… En ze vroeg of je bij ons was… Maar wat heb jij uitgespookt?! Vertel ons alles, we waren zo ongerust!’ ‘Oké, maar je moet me eerst beloven dat je niet zo overdreven ongerust bent de volgende keer.’ ‘Vertel nou maar!’ Zegt mijn moeder om een belofte te ontwijken.  ‘Oké, is goed.’ En ik begin het hele verhaal te vertellen. Dit deer ook met het deel van Kelly er bij, want mijn ouders zijn behalve Tessa een van de weinigen die mij wel geloven over geesten. Mijn ouders luisteren aandachtig naar mijn verhaal. Ondertussen komen ze bijna niet toe aan het brood dat voor hun op een bordje licht. Maar dat kan straks ook nog wel als ik uit verteld ben.

Uiteindelijk heb ik voor de zoveelste keer mijn hele verhaal verteld. Mijn ouders zijn er stil van. Ik had verwacht dat ik een hele preek van mijn moeder zou krijgen, maar ze krijgt er geen woord uit. ‘En nu ga ik vanmiddag naar het politiebureau samen met Tessa. En daar ga ik dan het hele verhaal vertellen.’ ‘Oké lieverd, het is goed dat je naar het politiebureau gaat. Maar wil je niet dat ik mee ga?’ ‘Nee mam, ik ben oud genoeg om alleen te gaan. Maar Tessa is er ook bij hè, en samen komen we er vast wel uit.’ ‘Oké, maar je weet dat ik altijd telefonisch bereikbaar ben hè!’ ‘Ja, ja ja, dat weet ik. Als er wat is zal ik je bellen. Maar ga er maar vanuit dat er bij de politie niks ernstigs kan gebeuren. We kunnen hoogstens aangehouden worden en een levenslange cel straf krijgen. Haha nee grapje, we zijn samen dus er kan ons niks gebeuren. Daar zorgen we wel voor.’ ‘Is goed. Maar eet je nu je eten even op, dan kunnen we daarna…’ ‘Ssstt,’ onderbreekt mijn vader mijn moeder, ‘niet vertellen, we hadden toch afgesproken dat het een verrassing was.’ ‘Ow, oké ik zeg al niks meer.’ Antwoord mijn moeder lachend en ze smeert snel haar volgende broodje met hagelslag. In een redelijk snel tempo eet ik mijn brood op. Want nu ben ik ook nieuwsgierig naar wat mijn ouders willen doen.

‘Zo, jij hebt je brood snel opgegeten.’ Zegt mijn moeder als ik naar de koelkast loop om melk te pakken. ‘Ja, vind je het gek. Nu ben ik nieuwsgierig.’ Zeg ik droog. Ik schenk wat melk in onze bekers, ga aan tafel zitten en ik drink het gulzig op. ‘Oké,’ zegt mijn moeder als ook zij haar melk op heeft. ‘Het is twee uur. Dus we hebben nog wel even tijd.’ ‘Ja,’ zegt mijn vader, ‘we hebben een verrassing voor je.’ ‘Omdat,’ gaat mijn moeder verder, ‘Je jurkje niet meer heel is, en Mick een verrassing heeft…’ ‘Gaan je moeder en jij vanmiddag samen een nieuw jurkje voor je kopen.’ Besluit mijn vader. ‘Leuk!! Maar, wacht even. Je zei: “Mick heeft een verrassing?!”’ ‘Ja, dat klopt. Maar dat zal je straks wel zien.’ ‘Jullie begrijpen dat ik nu niet minder nieuwsgierig ben geworden hè.’ Zeg ik terwijl ik mijn jas aantrek. ‘Haha, kom nou maar gewoon mee.’ Zegt mijn moeder lachend en ze loopt de deur uit.