Lynn

Hoofdstuk 14, Ontsnapt?!

Eindelijk is hier dan hoofdstuk 14. SORRY, SORRY, SORRY dat het zo lang heeft geduurd maar ik was twee weken op vakantie. En die week daar voor is het er ook niet van gekomen. Maar ik houd je niet langer in spanning, veel lees plezier!!! En laat je even weten wat je er van vond???

Ik zet me af aan de grond en strek mijn armen uit. Met een harde klap komen mijn armen tegen het plafond aan. Gelukkig beweegt de plafondplaat zo dat ik hem er met nog een keer springen makkelijk uit kan duwen. Het lukt me om de plaat er uit te trekken maar met de plaat in mijn handen val ik met een nog hardere klap dan de eerste op de grond. Voorzichtig krabbel ik overeind. Mijn hele rug heeft een brandende pijn, dit komt niet doordat ik in het vuur terecht ben gekomen maar omdat mijn hele rug plat op de grond viel. Ik wacht even totdat ik weer wat energie heb zodat ik kan springen en op het plafond kan klimmen. Na vijf minuten uitrusten klim ik weer overeind. Een velle pijnscheut schiet door mijn linker been. Daardoor val ik weer op de grond. Opnieuw probeer ik weer overeind te komen, nu steun ik geheel op mijn rechterbeen zodat ik niet nog eens val. Nu ik eindelijk weer sta is het de bedoeling dat ik -nog een keer weer- ga springen. Volgens mij moet ik dat dan nu ook maar snel doen voordat de warmte nog meer energie uit mij put. Dus stem kan je nog even één keer voor mij aftellen?

  *DRIE, TWEE, EEN NU*

 In een fractie van een seconde grijp ik me vast aan het dak. Door de vreselijke pijn die door mijn hele lichaam giert valt dit bepaald niet mee. Maar gelukkig blijf ik hangen, nu is het nog de zaak om mezelf op te trekken. Ik probeer de verschrikkelijke pijn in mijn armen te negeren en klauter langzaam om hoog. Tussen het plafond en het dak lopen zoveel kabels en leidingen dat ik amper rechtop kan zitten. Het valt me trouwens nog mee dat ze nog niet weg zijn gesmolten van de warmte, want hier is het minstens zo warm als beneden. Dat is ook wel logisch met vlammen van twee meter hoog en warmte die altijd naar boven opstijgt. Daarom moet ik hier snel weg komen. Het valt me mee dat ik überhaupt nog leef,  maar ik ben nu al zo ver gekomen dat ik -niet geheel onbegrijpelijk- ook graag wil blijven leven.

Zonder te bedenken welke kant ik het beste op kan, kruip ik snel over het plafond. Waar ik uit kom dat zie ik dan wel weer eerst maar eens hier weg komen. Weg van hier, weg van de warmte. Omdat er oven het plafond natuurlijk geen lampen zijn moet ik geheel op de tast langs alle kabels zien te klimmen. Uiteindelijk kom ik helemaal bij de achterkant van het gebouw uit. Behendig haal ik een van de platen naast me uit het plafond. De ruimte onder me is donder, hier is dus gelukkig geen vuur. Het enige wat ik kan zien in de kamer is dat er een raam zit in de muur, verder lijkt de hele kamer leeg. Mooi dan kan ik in ieder geval door het raam naar buiten klimmen. Dus voorzichtig laat ik me van het plafond naar beneden zakken. Door de vloerbedekking op de voer land ik redelijk zacht -gelukkig want meer pijn is niet bepaald welkom.

 Voorzichtig maak ik het raam open, en ik klim de donkere nacht in. Nacht?! Hoe lang ben ik dan ondertussen weg! Het was ongeveer tien uur toen het examen af was gelopen! NEE!!! Ik heb het techniek examen gemist! En áls ik ooit nog thuis kom dan ben ik waarschijnlijk ook te laat voor mijn Frans examen van morgen, of vandaag? Hoe laat is het eigenlijk?! O, help er gebeurt ook altijd het zelfde met  mij, zonder dat ik het door heb ben ik weg vervolgens weet ik niet meer waar ik ben en is iedereen ongerust! -wat een leven- Dus, nu moet ik zeker weer gaan lopen en hopen dat ik ergens uit kom wat ik ken. Maar zover lopen hou ik nu echt niet vol, alles doet pijn. Er lijken 20 messen in mijn linker been te zitten, zoveel pijn doet het, mijn knieën liggen helemaal open van het druipen en tegen kabels aan stoten even als mijn handen, mijn buik voelt echt vreselijk pijn, alsof.. alsof.. geen idee die pijn is onbeschrijfelijk, mijn rug zit onder de schaaf wonden van de val na de 2e sprong, of was het de 3e? Geen idee, Maar zo kan ik nog wel even door gaan met dingen op noemen… Het lijkt me het beste dat ik eerst maar even wat ga slapen. Ik ga liggen in het gras en val als een blok in slaap.