Lynn

Hoofdstuk 6, Thuis.

Hier is hij dan, hoofdstuk 6. Ik had gezegd, onder hoofdstuk 5, dat hij volgende week waarschijnlijk pas kam. Maar ik had nu tussendoor wel tijd, dus ik heb hoofdstuk 6 maar meteen afgemaakt. Dus daarom kan ik nu alvast zeggen: 'Veel lees plezier, en vergeet niet te stemmen +  reageren, want dat motiveerd me om weer verder te schrijven!'

*Ding, dong*

Ik druk op de deurbel, omdat ik gisteravond geen sleutel mee had genomen. Mandy, een van de verzorgers, doet open. ‘Heey, meisje eindelijk! Je bent terug! We waren zo ongerust.’ ‘Ja ik ben ook blij om jou te zien.’ Zeg ik droog. ‘Kom binnen. En leg ons even goed uit wat je allemaal hebt uitgespookt.’ ‘Ja is goed, maar mag ik me eerst even omkleden. Want ik zie er nou niet zo heel sexy uit.’ ‘Haha, ja is goed’ Zegt Mandy en ze loopt de woonkamer weer in. Terwijl ik de trap op loop hoor ik dat Mandy aan mijn huisgenootjes verteld dat ik weer terug ben. Ik doe de deur van mijn kamer open. Daar zit Tessa. Ze springt op mij af en geeft me een grote knuffel. ‘Je bent er weer!’ Schreeuwt ze door haar kamer. ‘Ssst! Zo bijzonder is het nou ook weer niet’ ‘Weet je wel niet hoe ongerust wij waren! Ik heb vannacht bijna niet geslapen!’ ‘Ja, denk je dat ik goed geslapen heb.’ Zeg ik sarcastisch. ‘Ow ja, wat is er eigenlijk gebeurt? Vertel me alles!’ ‘Oké, oké,’ zeg ik rustig om Tessa een beetje te kalmeren. Man ik wist niet dat zij zo hyper kon zijn! ‘Gister was ik met Mick in het park…’ En weer vertel ik het hele verhaal. Maar nu iets uitgebreider, omdat ik aan een vreemdeling niet alles in geuren en kleuren vertel. ‘Wat vreselijk! Morgen gaan we samen naar de politie! Dit mag echt niet nog een keer gebeuren!’ ‘Ja oké, ik snap het. Maar mag ik nu eerst even fatsoenlijke kleren aan doen?!’ ‘Ja, dat is ook wel handig’ Zegt Tessa lachend. Ik haal een spijkerbroek, niet een te strakke, want dat doet pijn aan de schaafwonden op mijn benen, en een T-shirtje uit de kast en loop naar de badkamer. In de spiegel zie ik pas echt hoe ik er uit zie. Mijn mascara is helemaal uitgelopen, maar dat is lang niet het ergste. Mijn hele benen en armen zitten onder de schrammen. Voorzichtig maak ik mijn lichaam een beetje schoon. Zodat er geen opgedroogd bloed meer op zit. En werk mijn make-up bij. Eindelijk zie ik er weer normaal uit. En is een deel van de herinneringen aan gister nacht gewist. Ik weet niet of de schaafwonden littekens gaan worden. Maar van binnen in mijn blijven er altijd littekens zitten.

Met die gedachte in mijn hoofd loop ik naar beneden. Waar waarschijnlijk al veel van mijn huisgenoten zitten te wachten om mijn verhaal te horen. En ja hoor, ik doe de deur open en zie bijna iedereen in de woonkamer zitten. Naast Mick zie ik nog een plek op de bank. Dus ik plof naast hem neer. En voor de zoveelste keer vertel ik het hele verhaal. Iedereen zit aandachtig te luisteren, nou ja behalve Kim en Lisa, zij zijn aan het klieren op de bank. Ik merk dat iedereen er stil van is. Na dat ik mijn verhaal helemaal heb vertelt zegt Mandy meteen: ‘Ow, dit is echt vreselijk voor je. We moeten meteen de politie in schakelen. Zo iets mag echt niet nog een keer gebeuren!’ ‘Ja ik wilde samen met Lynn naar het politiebureau gaan morgen.’ Zegt Tess voordat ik überhaupt de kans krijg om te reageren. ‘Oké, mooi zo! Want dit mag echt niet nog een keer gebeuren.’ ‘Ja Mandy, nu weten we het wel! We zeiden toch al dat we morgen naar het politiebureau gingen.’ Zeg ik geërgerd door Mandy ’s over bezorgdheid. Ik loop naar de keuken om wat drinken in te schenken, na deze lange dag heb ik wel dorst gekregen. Op het digitale klokje op de magnetron zie ik dat het bijna half zes is. En samen met mijn drinken ga ik weer naast Mick op de bank zitten. ‘Ow, door deze toestand ben ik helemaal vergeten eten te koken!’ Zegt Mandy plots. Kim en Lisa springen op en zeggen tegelijkertijd: ‘Wij willen patatjes!’ ‘Oké, is goed. Dan haal ik snel even wat op bij de snack bar. Wat willen jullie bij de patat? Ow, wacht even. Dan haal ik even een blaadje en schrijf alles op.’ Nadat iedereen heeft doorgegeven wat hij wil zegt Lisa: ‘Ik wil mee naar de snackbar!’ ‘Ik ook’ Zegt Kim. ‘Oké is goed. Zijn er nog meer mensen die mee willen.’ Als het stil blijft trekt Mandy haar jas aan en haalt de jassen van Kim en Lisa van de kapstok. Samen lopen ze naar buiten op weg naar de snackbar. Tessa, Mick, onze andere huisgenootjes en ik lopen naar de keuken toe, om onze vaste taak toe doen: de tafel dekken. Ik pak tien borden, Tessa tien vorken, Mick tien lepels enz…