Lynn

Epiloog.

Hier is hij dan eindelijk. Eigenlijk veel te laat maar.... hij is er! Het laatste hoofdstukje van Lynn!!! 

“Wèh, wèh” Snel stop ik de speen in de mond van Fay. Ondertussen is het 11 maanden geleden dat ik het ziekenhuis verliet. Er zijn veel woordwisselingen geweest over de eventueel toekomstige baby, en we zijn alle mogelijkheden bij langs gegaan. Van veel kanten hoorde ik dat ik abortus moest doen. Maar ik kon het niet, ik kon geen leven zomaar afstaan. Gelukkig staat Mick ondertussen helemaal achter mijn keuze. Er waren veel mensen die zonder na te denken zeiden dat ik abortus moest doen. Want wie wil er nou een kind van een verkrachter. Toch zag ik het anders, waarschijnlijk ook door mijn paranormale gave of bijgelovigheid zoals sommigen het liever noemen. Als ik het weg had laten halen had ik haar altijd in de geestenwereld gezien. En dat kon ik gewoon niet aan.

Nu woon ik met Mick en Fay samen. Niet meer in het tehuis, daar wilden ze ons niet meer hebben. En ook niet meer in mijn oude woonplaats. Zelfs niet meer in Nederland. Nee, omdat we bijna geen inkomen hebben en toch een huis nodig hadden zijn we bij mijn broer in getrokken. Ja, die broer waarvan ik die brief kreeg. Dus nu wonen we in Amerika. Jammer genoeg zie ik mijn ouders nu niet meer vaak. Maar er zitten ook voordelen aan in Amerika wonen. Omdat Mick en ik allebei afgelopen school jaar examen hebben gedaan. Nou ja, ik heb ze later allemaal in kunnen halen, en we zijn geslaagd! Zitten we nu op een hogere school in Amerika.

Ik mis mijn ouders erg, maar wie ik nog meer mis is Tessa. Zolang ik me kan herinneren woonden we al samen. En dat is nu plots niet meer zo. Tessa is op kamers gegaan in Nederland. We hebben afgesproken dat ze in de vakantie hier heen komt.

“Lynn”, ik hoor een bekende stem achter me. Vlug draai ik me om.

“MAMA!! Heey, wat doe jij hier? Wat leuk!” Achter mijn moeder komt nu ook mijn vader te voorschijn.

“Heey Lynn! Wij als trotse Opa en Oma vonden dat we onze lieve kleindochter toch echt even moesten zien. Daarom hebben we wat geld bij elkaar gelegd voor vliegtickets en hebben we besloten om een weekje naar Amerika te gaan.”

“Aw wat super leuk dat jullie…” Ik word onderbroken door het gehuil van Fay. Snel draai ik me om, stop de speen in haar mond en pak haar op. “Pap, mam, ga zitten. Jullie hebben vast wel zin in een kopje koffie. Ik schenk wel even wat in, dan kunnen jullie Fay vasthouden.” Voorzichtig leg ik Fay in de handen van mijn moeder.

“Ja lekker, ik heb wel dorst.” Zegt mijn vader.

“Wat is ze schattig! Ze lijkt sprekend op haar moeder.” Hoor ik mijn moeder zeggen terwijl ik de koffie klaar maak.

Een paar minuten later loop ik de kamer weer binnen, met een dienblad met drie kopjes en een koffiekan. Ik zet de kopjes op tafel en breng het dienblad weer terug naar de keuken.

**

Een paar dagen later, we zijn op weg naar het vliegveld. Mijn ouders gaan weer terug naar huis. Hun werk wacht weer op hun en mijn school trouwens ook. In de afgelopen paar dagen ben ik pas echt gaan beseffen hoe belangrijk mijn ouders eigenlijk voor me zijn. Ook al hebben ze niet voor me kunnen zorgen, ik realiseer me nu wel hoe moeilijk het is om zonder hun verder te gaan. In de auto dommel ik langzaam weg.

“Ik sluit mijn ogen” 

Dat was het dan alweer!!!!! Hopelijk vond je het leuk. O, en weet je niet waarom dat laatste schuin en in aanhalingstekens staat? Lees dan het proloog even terug ; D... Laat je even weten wat je er van vond?? 

XXXXXX