Lynn

Hoofdstuk 11, Examenstress?!

Hier is hij dan ein-de-lijk. Hoofdstuk 11!!!!!!Ik wil Evanlyn (puck) even heeeel erg bedanken, voor het deels maken van dit hs...  ps, ik probeer er weer wat meer spanning in te bouwen :D Veel plezier!

Peter belt de hele avond niet terug, waarschijnlijk kan hij niets vinden. Een beetje spannend is het natuurlijk wel. Stel dat iemand die geesten hoort nog nooit een geest heeft gehoord die hij of zij niet ziet. Dan zou ik de eerste zijn, dat zou natuurlijk wel leuk zijn. Aan de andere kant is dat heel onpraktisch en eng, want ik zou dan niet weten wat me te wachten stond. Het is 11 uur dus laat ik maar eens naar bed gaan. Mijn wekker gaat morgen al om 8 uur. Ik poets mijn tanden en doe mijn pyjama aan. Vervolgens ga ik naar bed. Ik lig in mijn bed en ik hoop dat ik het rustig heb totdat ik in slaap val, maar niets is minder waar.

*Auw! Doe nou is iets! Snap je nou niet dat ik pijn heb?*

Weer die irritante stem. Hoe kan ik aan iets dat ik niet zie hulp bieden? Ik draai me om en naarmate de minuten voorbij ga worden mijn oogleden zwaarder en uiteindelijk val ik in slaap.

Plotseling zit ik ergens op een koude grond. Ik kijk om me heen alles is hier donker en zelfs als het licht zou zijn was alles zwart en grijs. Een heel erg aardige uitstraling heeft het niet. Het is hier koud en kil en ik zit op de grond. Ik sta op, ik heb namelijk niet echt de behoefte om te blijven zitten. In de hoek waar ik naar kijk brand een klein kaarsje. Veel licht geeft het niet en veel warmte waarschijnlijk ook niet. Toch loop ik naar het kaarsje toe en houd mijn handen ervoor, het kaarsje geeft meer warmte af dan ik had verwacht. Er vliegt een windvlaag door de oude kamer, die mijn verwarmingsbron uit waait. Nou lekker dan, ik draai me om. Het is nu echt bijna helemaal donker, een paar minuten laat ik mijn ogen wennen en nu zie ik weer wat meer. Nu zie ik dat er een stoel in de hoek staat tegenover de hoek waar het kaarsje hangt. De stoel ziet er heel oud uit, als je erop zou gaan zitten zou hij waarschijnlijk doorkrakken. Ergens hoor ik een deur kraken. Ik kijk naar de plaats waar het geluid vandaan komt, het geluid komt van de muur waar ik het verst vanaf sta. In die muur zit een deur, hij gaat deur heel langzaam open. Oke, nu ik toch wel een beetje bang. Na een halve minuut is de deur eindelijk helemaal open. Er loopt een man naar binnen. Het is een niet al te oude man ik schatte hem rond de 40, maar de man ziet er wel heel eng uit. Over zijn linker oog zitten drie littekens verticaal, hij draagt oude versleten kleren. Zijn ogen staan kil en koud. Na 10 jaar geesten zien kan ik geesten onderscheiden van mensen en deze man was overduidelijk een geest. Hierdoor word het allemaal nog enger dan dat het al was. Eén: Ik zit in een enge ruimte met een uitgewaaid kaarsje. Twee: Er komt een enge man binnen. De man sluit de deur achter zich en richt zicht tot mij. ‘Welkom Lynn.’ Zegt de man, zijn stem is laag en het klinkt helemaal niet vertrouwd. ‘Waar ben ik welkom?’ Vraag ik verward. ‘In de wereld van geesten… een wereld met oneindige mogelijkheden.’ Antwoorde de man.

Ik schiet overeind, wat was dat? Ik kijk op mijn wekker het is 4:38. Vandaag beginnen mijn examens. Daarvoor moet ik wel goed uitgerust zijn, heel slim ben ik niet om nu wakker te worden. Buiten begint het al licht te worden dus ik hoop dat ik zo nog even kan slapen. En bovenal dat ik slaap voordat die irritante stem mij wakker probeert te houden. Langzaam dommel ik weg. Gelukkig deze keer geen schreeuwende stem die me wakker probeert te houden en verder was mijn slaap ook droomloos. *Pieeeepp! Pieeeepp!* Piept mijn wekker me wakker. Ik kijk op en zie dat het 7:45 is, over uiterlijk een kwartier moet ik mijn bed uit komen. Ik sla bovenop mijn wekker zodat hij voor een paar minuten even stopt met piepen. Als ik weer in slaap zou vallen zou hij zo wel weer gaan, niet dat het mijn bedoeling was om weer in slaap te vallen. Ik knijp mijn ogen een keer stijf dicht en open ze dan. Oke, ik ben wakker. Ik heb kriebels in mijn maag, waarschijnlijk de spanning voor mijn examens. Vandaag eerst Engels, daarna Techniek en dan vrij! Oké daarna word het overkijken voor de dingen van morgen en de laatste restjes Frans herhalen. Ik sta op en kijk naar Tessa. ‘Kijk me niet zo aan.’ Mompelt ze. ‘Je moet eruit.’ Zeg ik. ‘Ik wil niet.’ Zeurt ze. ‘Ik pak een beker koud water hoor!’ Dreig ik triomfantelijk. Ik heb als kind in groep acht een keer een beker koud water over haar hoofd gegooid. Het was goed geweest, anders zou ze te laat zijn gekomen voor het schoolreisje. Tessa vond het alleen niet zo grappig koud water over haar heen, dus ik hoef maar te dreigen of ze komt haar bed al uit. Best handig en het was voor haar eigen bestwil. We staan op en kleden ons aan. Daarna gaan we naar de badkamer even ons haar kammen en zo.  We zitten beneden aan het ontbijt. Het is best druk in vergelijking met normaal. Normaal beginnen Tessa en ik eerder dan alle kinderen dus was het lekker rustig, maar nu beginnen we lekker laat dus was het drukker aan de ontbijttafel.

*Auw! Auw!*

 Het irritante ding schreeuwt weer terwijl ik ga zitten aan de ontbijttafel. Ik negeer het compleet en ga gewoon lekker eten. Ik bedenk me dat ik zo even mijn mobiel moet checken om te kijken of Peter nog gebeld heeft.

Na het eten poets ik mijn tanden, doe ik mascara op en check mijn mobiel. Peter heeft niet gebeld, misschien weet hij ook wel niet wat het is. Als Peter het niet weet dan moet ik echt opzoek gaan naar iets anders, ik wil dit niet mijn hele leven aanhoren namelijk. Maar goed, ik ga wel gewoon wachten op antwoord van Peter. Ik hoop dat het ding me met mijn examens in ieder geval met rust laat.

‘Oke, we beginnen nu met het examen. Laatkomers hebben minder tijd. Allemaal de monden dicht en ik wil geen overbodige spullen meer zien!’ Schreeuwt meneer Kampjes door het gymlokaal. Dat moet ook wel want anders zou hij de achterkant niet bereiken. We hebben het examen namelijk in een gymzaal. Het examen Engels is voor iedereen, ook voor de leerlingen met andere profielen. Het zou nog wel even kunnen duren voordat ik mijn blaadje krijg. Ik kijk verveeld rond, de gymzaal is helemaal volgepropt met tafels en stoelen. Heel de Havo 5 paste niet in 1 gymzaal, zo groot was de Havo 5 en de gymzalen zijn redelijk groot. Waar halen ze eigenlijk al die stoelen vandaan? In de normale lokalen staan wel nog gewoon alle stoelen. Ik kijk weer voor me uit en op dat moment komt meneer Kampjes langs mijn tafeltje en schuift mijn examenblaadje op mijn tafel. Ik schrijf mijn naam op het blaadje en begin te lezen. Het examen bestaat uit 2 teksten met daarbij vragen. De eerste gaat over een of andere helikopterfabriek in Engeland, heel saai dus. Maar zolang ik de tekst snap, en dat doe ik, vind ik het allemaal best. Alhoewel ik wel een voorstander van leuke teksten ben. ‘Help me! Red me! Alsjeblieft!’ Daar had je die irritante stem weer. Elke keer dat ik hem hoor lijkt hij banger te worden. Ik negeer het compleet ik heb nu niet echt de behoefte aan afleiding.

De tweede tekst gaat over het tropisch regenwoud, ook al zo interessant. Gelukkig zijn de vragen niet zo heel moeilijk, anders heb ik een probleem. Deze tekst begrijp ik namelijk iets minder goed, maar de dingen die ze vroegen weet ik toevallig wel. Wanneer ik alle vragen heb gemaakt ga ik ze nog een keer bij langs. Ik heb de hele toets in een uur en een kwartier gemaakt, in totaal hebben we er twee uur voor dus tijd om het bij langs te gaan heb ik nog wel.

Nadat ik het gecontroleerd heb, heb ik nog vijftien minuten over. Ik pak mijn examen, neem mijn pen mee en loop ermee naar meneer Kampjes. Ik geef het examen aan meneer Kampjes en hij mompelt iets dat op bedankt lijkt.

Nog steeds snapt de stem niet dat ik hem niet wil en niet begrijp. Ik draai me om kijk de hele gymzaal door maar ik zie niets. Ik ga op een bankje zitten in de kleedkamer, ik zou wachten op Tessa als ik eerder klaar was. En ik vind de kleedkamer bankjes wel een goede plaats om even te wachten, ik kom er toch doorheen. Ik zoek mijn tas tussen alle tassen die er liggen. Ik vind hem en pak hem op. Vervolgens ga ik op de plaats zitten waar mijn tas net lag. Ik stop mijn pen weer in mijn etui en op dat moment komt Tessa het lokaal ook uitlopen. ‘Heey, ging je examen goed?’ Vraagt ze. ‘Ja het was best makkelijk, en bij jou?’ ‘Ik vond hem ook niet zo moeilijk.’ ‘Kom laten we je tas zoeken voordat het hier druk word.’ Zeg ik terwijl ik opsta. De meeste kinderen hadden voor hun examen wel de volle twee uur nodig en dan zonder het controleren van de vragen. ‘Oké.’ Zegt Tessa en zoekt in de stapel met tassen naar die van haar. Nadat ze haar spullen in haar tas heeft gedaan gaan we de kleedkamer uit. We gaan samen in de vensterbank zitten schuin tegenover de deur van de kleedkamer. Ik kijk naar buiten waar ik hetzelfde aantref als anders: De fietsenstalling van de onderbouw. Tegenwoordig is er niet meer genoeg plaats voor alle fietsen, dus daarom staan de fietsen met een rek of mand voorop allemaal buiten.

*Nee!*

Ik kijk om me heen kijken of ik het ding nu wel kan zien, maar het ding heeft nog steeds besloten onzichtbaar voor me te blijven.

*Daar!*

 Nu schreeuwt hij het uit van paniek. Onbewust keek ik terug naar het raam en wat ik daar zie wil ik liever niet zien… 

Dat was het dan al weer.. Heb je nog iedeeen over wat Lynn kan meemaken? Mail me dan! XXX