Chapter 9

151 2 1
                                    

Pauline’s POV

Haaaay, sa wakas nakauwi din. 6 pm na pala. Traffic ba? Ang tagal ng byahe ko eh. Nakatulog kasi ko kaya di ko na napansin.

 Speaking of nakatulog, waaaaaaa! As in waaaaa! Grabe, nakakahiya talaga. Nakatulog ako sa balikat ni Justine. Nakakahiya as in. Di bali sana kung super close ko na sya >___<  hay, nako naman!

“Ay Justine, nakatulog pala ko, pasensya na.”

“Tulo laway ka pa nga eh.”

“Ha? Di nga?”                      

“Oo kaya, amuyin mo tong uniform ko, ang baho.”

 

Ano ba yan? Tumulo kaya talaga yung laway ko? Nakakahiya talaga. Pero hindi naman siguro, di naman ako tulo laway pag natutulog eh.

Makapagpalipas na nga muna ng oras dito sa kwarto, lalabas na lang ako kapag kakain na ng hapunan, feeling ko pagod ako eh. Pati wala namang assignment, kaya tunganga muna.

*BEEP BEEP*

FROM: Justine

Message: Tulo laway! :p

Sheyt oh, nang aasar pa, nahihiya ako lalo eh. Amp.

TO: Justine

Message: Yabang mo!

*SENT*

*BEEP BEEP*

FROM: Justine

Message: Haha. Biro lang. Nasa bahay ka na?

TO: Justine

Message: Oo, ikaw ba?

*SENT*

*BEEP BEEP*

FROM: Justine

Message: Nakauwi na rin. Wala ngang magawa eh. Ikaw ano ginagawa mo?

TO: Justine:

Message: Tunganga, haha. Nandito lang ako sa kwarto ko, nagpapahinga. Feeling pagod eh.

*SENT*

*BEEP BEEP*

FROM: Justine

Message: Pagod pa din? Nakatulog ka na nga eh.

TO: Justine

Message: Ganon talaga.

*SENT*

*BEEP BEEP*

FROM: Justine

A crazy little word called FOREVER [On Going]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon