His little mate 1&2

1✨

Pov Nouka

Mijn haar wappert wild in mijn gezicht, ruw veeg ik het naar achter maar binnen no time zit het weer voor mijn ogen. Ik bind mijn haar in een strakke staart om het uit mijn gezicht te houden.

Op een normaal tempo loop ik door, nog drie dagen lopen en dan kom ik bij de dichtstbijzijnde roedel. Ik plug de oortjes in mijn iPhone en zet mijn afspeellijst aan. ''In between" word afgespeeld en ik zing mee, er is toch niemand.

'Nouka, ik ruik iemand' ik schrik van Lils stem in mijn hoofd. 'Wat! Is het een weerwolf?' Vraag ik. 'Ja, van de blackwoods' antwoord ze. Blackwood, dat is de roedel waar ik heen wil. Ik sper mijn ogen open en begin te rennen, richting de wolf. Al snel zie ik een meisje zitten bij een boom, zwaargewond. Het zit ook nooit mee. Rustig benader ik het meisje. 'Hey' zeg ik dan, ze draait haar hoofd naar mij toe, een gapend gat in haar schouder word zichtbaar en ze verrekt van pijn. 'Help' komt er moeilijk uit haar mond.

Snel trek ik mijn oortjes uit mijn oren en trek mijn rugzak open. EHBO doos, waar is die? Waar is mijn EHBO doos. Ik trek alles uit mijn tas en vind dan onderin de EHBO doos. Ik trek hem open en pak de verband rol. Ik kijk naar de wond, hij is groot dat duurt wel een paar dagen voor hij genezen is. Voorzichtig rol ik het verband om haar schouder. 'Au, au' mompelt ze. 'Sorry' zeg ik moeilijk. Als ik klaar ben leg ik haar arm in een mitella, gewoon voor de zekerheid. Ik help haar opstaan, ze is jonger dan ik. 'Wat deed je hier alleen in het bos?' Ze kijkt naar haar schoenen. 'Ik had ruzie met mijn broer en, ik... eh ben weggelopen.'

In totale rust lopen we terug naar haar roedel. 'Hoelang ben je al weg?' Vraag ik na een tijdje. 'Een paar dagen, ik weet het niet precies' mompelt ze, 'ik ben trouwens Mila' zegt ze dan. 'Nouka' antwoord ik en we lopen verder. 'Ik... eh het doet pijn als ik loop' zegt ze dan. 'Oh, ga op die boomstronk staan dan kan je op mijn rug' Mila knikt en gaat erop staan. Voorzichtig zodat ze haar schouder niet belast klimt ze op mij rug. Haar goede arm slaat ze los om mijn nek en ik pak haar benen vast zodat ze niet van mijn rug glijd, wow wat is ze licht is dat wel gezond zo licht?

De zon zakt naar beneden en we zijn al een flink stuk opgeschoten, als we morgen ook zo opschieten zijn we er morgen avond al! We lopen een klein dorpje in (nou eigenlijk loop ik met een slapende Mila op mijn rug). Het kleine hotelletje is niet te missen met de felle raamkozijnen. Met Mila nog op mijn rug loop ik naar binnen. 'Is er nog een kamer voor twee vrij?' Vraag ik aan de jongen achter de balie. Hij knikt en geeft mij de sleutel van kamer 07. Mijn geluksgetal. De kamer zit dichtbij ik hoef alleen maar de trap op te lopen en dan een stukje rechtdoor. 07, waar is kamer 07. Oh daar ik zie hem al. Ik laat een van Mila's benen los zodat ik de deur kan openen. Ik leg haar op het eerste bed en ga zelf op het andere liggen, te moe om mij om te kleden. Na een paar seconden dommel ik al weg.