His little mate 1&2

8

Nouka's pov.

Mijn linker hand zit vastgebonden aan het bed met een zilveren ketting en het voelt alsof mijn pols er ieder moment af gaat vallen. Ik probeer mijn pols zo min mogelijk te bewegen maar zelfs de kleinste beweging brand als de hel.

Ik jank zachtjes als de ketting een beetje beweegt en het liefst zou ik gewoon ter plekke sterven. Nu realiseer ik het mij dat het bijna onmogelijk is om ooit nog weg te komen, toch wil ik de moed nog niet opgeven. Alhoewel de situatie waarin ik mij nu bevind mij zeer ontmoedigt.

In de verte hoor ik het slot van een ijzeren deur en vlak daarna hoor ik hoe de deur moeiteloos word opengetrokken. Al mijn spieren zijn gespannen en even vergeet ik de pijn in mijn linkerhand.

Voetstappen weergalmen in de kille, stenen gang en dan word de deur van de kamer waarin ik mij bevind open getrokken. Mijn ogen ontmoeten die van Josh, hij pakt een kleine sleutel en opent het slot waarmee de zilveren ketting vastzat.

Meteen trek ik mijn pols naar mij toe en jank zachtjes. Josh pakt mijn rechterpols en trekt mij met zich mee.

'Waar gaan we heen?' Vraag ik voorzichtig. 'Dat zie je vanzelf wel' zegt hij kortaf. 'Oh en trouwens ik heb een zilveren dolk in mijn riem dus als je ook maar iets probeert te flikken steek ik je neer.'

Ik loop rustig met Josh mee, bang dat hij mij anders neer zal steken. In de verte hoor ik een wolf janken, ik draai mijn hoofd in die richtig. De jank klonk erg bekend maar ik kan er niet opkomen van wie die is. Als er weer een jank klinkt heb ik ineens door van wie die is.

'Damian' mompel ik zonder het door te hebben.