Nouka's leven neemt een totaal andere wending als ze het zusje van alfa Damian helpt en daarmee in contact komt met haar mate.
Kleine waarschuwing: ik heb dit geschreven toen ik 14 was (momenteel ben ik 20). Waarschijnlijk staan er een hoop grammati...
Zuchtend kijk ik op als Damian alweer mijn kamer binnen kom. Ik vertik het al drie dagen om tegen hem te praten, het is onvergeeflijk wat hij heeft gedaan.
'Alsjeblieft Nouka zeg iets' probeert hij, koppig kijk ik weg. Naast mij zakt het bed een beetje in, ik kijk Damian aan. 'Wat denk je zelf nou dat alles meteen weer goed is nu je mij "gered" hebt' sis ik. Hij kijkt naar zijn handen en in zijn ooghoeken zie ik trsnen ontstaan. Nee niet toegegeven. 'Mijn moeder wil je ontmoeten' zegt hij dan zacht. 'Wanneer?'
'Over een weekje' zegt hij dan nog zachter. 'Nouka, kun je op zijn minst weer tegen mij praten en wat eten, dit is echt niet gezond hoor' zegt hij bezorgd. Ik haal onverschillig mijn schouders op. 'Kom dan gaan we wat eten' zegt hij. 'Ik...eh ik trek eerst wat anders aan' zeg ik zacht. Hij knikt en loopt de deur uit.
Damian, heeft alle kleding in een kast gehangen, ik trek de deur open. Wahjoo dit is gewoon een freaking inloopkast. Ik trek een random jeans uit de kast, grijze trui met een raket en daarop de tekst 'reality sucks, take me away'. Zwarte Adidas superstars en er is zelfs een mand met telefoonhoesjes. Ik kijk naar mijn iPhone 6 en ik gooi het mandje ondersteboven. Alle hoesjes lijken te passen, uiteindelijk ga ik voor een doorzichtig hoesje met emoji rozen en pistolen.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Als ik de deur weer open trek zie ik Damian niet een big smile op zijn gezicht. Mijn wenkbrauwen gaan vragend omhoog. 'Nee niks' zegt hij mompelend. Ik laat het maar voor wat het is en Damian en ik lopen naar de eetzaal. Onderweg pakt hij mijn hand vast, ik laat het maar gewoon toe want hij is en blijft toch wel mijn mate. Als we de keuken zijn zie ik dat meisje staan, haar rokje zit net te hoog en haar topje is net te klein. Mijn grip om Damian's hand verstrakt, het liefst geef ik die bitch gewoon een mep in haar gezicht.
'Sienne, hierbij verklaar ik dat jij niet meer bij deze roedel hoort en je krijgt een terreinverbod wat inhoud dat jij hier niet meer mag komen' zegt Damian. Om mijn mond siert een grijns, ze heet dus Sienne. 'Wat? Waarom zou je met die slet willen als je mij kan krijgen' zegt ze boos. 'Jij bent de enige slet hier hoor' mompel ik. Woedend kijkt ze mij aan, haar ogen spuwen vuur. 'Dit is nog niet voorbij' sist ze waarna ze snel weg loopt.
'Nouka ik wi-' begint Damian maar ik snoer hem de mond. 'Het is nu niet ineens goed hoor' zeg ik bot. 'Wat moet ik doen om je vertrouwen terug te winnen?' Vraagt hij zacht. Ik haal mijn schouders op 'verzin zelf maar wat' mompel ik. Hij knikt.
'Wil je flensjes?' Vraagt hij dan maar, ik knik en neem plaats achter de eettafel.
