Nouka's leven neemt een totaal andere wending als ze het zusje van alfa Damian helpt en daarmee in contact komt met haar mate.
Kleine waarschuwing: ik heb dit geschreven toen ik 14 was (momenteel ben ik 20). Waarschijnlijk staan er een hoop grammati...
Ik ben blij☺️ weet je waarom????? Omdat dit boek al meer dan 50 reads heeft♥️🎉
Pov Nouka
'Shit man, dit is mijn schuld' hoor ik vaag op de achtergrond. 'Ja Damian dat weten we nu wel' hoor ik iemand zuchten. Wat is er gebeurd? Ik zal wel flauw gevallen zij of zo.
Langzaam open ik mijn ogen en ik kijk recht in twee fel groene ogen. 'Hey' zegt hij, 'hey' komt er moeilijk uit mijn mond. Ik duw mijzelf overeind en de jongen slaat zijn armen om mij heen. Wacht wat, wie is hij? Misschien is hij die Damian dude. Een beetje akward knuffel ik terug. 'Damian doe rustig, ze weer niet meer wat er is gebeurd' ik kijk in de richting waar de stem vandaan kwam, het is een meisje volgens mij jonger dan ik met een mitella om haar arm, blond haar en het perfecte gezichtje.
Ik zucht, was ik maar zo knap en slank, ik kijk naar mijn armen ze zitten onder de krassen. Niemand thuis weer ervan alleen ik. Damian kijkt er naar en ik verstop mijn armen onder het deken. 'Wat is er gebeurd?' Vraag ik dan maar, 'ik... eh... i-' begint Damian maar het meisje kapt hem af.
'Voor als je het bent vergeten ik ben Mila en ik was weggelopen van huis en aangevallen door een wolf, toen vond jij mij en hebt mij geholpen' ze neemt een korte adem pauze en vaag kan ik het mij herinneren. 'Toen gingen we terug naar mijn roedel en toen kwamen we erachter dan Damian je mate is, alleen Damian de klootzak dacht dat jij in mijn schouder gebeten had dus duwde je keel dicht en toen veel je flauw' op het einde kijkt de boos naar Damian, beschaamd kijkt hij naar zijn handen. 'Oh' is het enige wat er uit mijn mond komt. Ik weet niet wat ik moet zeggen en Damian slaat zijn armen weer om mij heen. 'Sorry, sorry. Het spijt mij zo erg, vergeef het mij please' blijft hij maar ratelen. 'Rustig ik vergeef het je' zeg ik zacht.
Hij laat mij los en glimlacht, zak glimlach ik terug. 'Dus... wat doen we nu' vraagt Mila akward. 'Uh... ik kan Nouka de roedel laten zien' zegt Damian twijfelend, hoe weet hij mijn naam? Misschien van Mila, dat zal het wel zijn denk ik. Als ik besef dat ik nog geen antwoord heb gegeven zeg ik 'ja dat lijkt me wel leuk.' Hij glimlacht en trekt mij overeind. 'Mag ik eerst wat anders aantrekken?' Vraag ik voorzichtig hij knikt en trekt mij mee een kamer in, de muren zijn paars dus ik denk dat het Mila's kamer is. Hij trekt een setje kleding uit Mila's kast. 'Hier dit is toch nog te groot voor Mila dus jij past het vast wel' ik knik en blijf Damian aankijken, hij word rood en draait zich dan snel om. Ik kleed mij om, de rode ''teen wolf" trui is lekker zacht en de witte sokken zijn heerlijk warm.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Ik trek mijn schoenen weer aan en kuch dan even 'je kan weer kijken hoor' zeg ik lachend
