PATIENCE

Yılanofia

Gördüğümüze şaşırdık, çünkü paparaziler kapıdaydı ve biz kapıyı açar açmaz fotoğraflarımızı çekmeye başladılar.
Patlayan flashlardan gözlerimi kaçırmaya çalışıyordum ki muhabirin sorusuyla Justin'e baktım.

Muhabir:
"Justin? Tekrar beraber mi oldunuz?"
"En son kötü ayrılmıştınız."
"Yeniden birlikte misiniz?"

Justin soruları cevaplamadan elimden tuttu ve beni arabaya sürükledi.

(Muhabirler de cevabını almıştır umarım :) )

Daha kemerimi takmadan gaza bastı.

Gülerek Justin'e döndüm ve ;

"Justin, kemerini tak lütfen."

Justin sinirliydi.

"Rosanna! Gülme lütfen zaten sinirliyim."

Elimle ağzımı kapattım ve gülerek cevap verdim.

"Tamam tamam gülmüyorum."

"Rosanna!"

Elimle ağzıma fermuar işareti yaptım ve bu sefer gerçekten sustum.

"Justin, bu kadar sinirlenme lütfen."

"Anlamıyorsun Ros, her an her yerdeler. Onlar yüzünden hayatımı yaşayamıyorum. Sadece onlar da değil. Beni her gören sadece resmimi çekiyor. Hayvanat bahçesindeki bir hayvanmışım gibi sadece resmimi çekiyor."

"Justin'i anlıyordum. Onu sakinleştirmeye çalıştım."

Bu arada bilinmeyen numaranın attığı konuma gelmiştik.

Justin arabadan indi ve

"Sen arabada kal Ros."

"Hayır ben de gelicem!"

Justinin bakışı beni korkuttu.

"Tamam bee öf!"

Justin arabadan indi ve kafenin içine girdi. O kadar karizmatik yürüyordu ki. Neden bu kadar güzel giyinmişti! Gerçi o ne giyse benim için en güzel kıyafeti o oluyor. Herneyse. Daha fazla arabada duramadım ve indim. Kafenin içine girip girmemekte kararsız kalsam da içeri girdim ve Justinin oturduğu masayı gördüm. Mesaj atan kişi gelmemişti. Justine gözükmeden bir masaya oturdum ve beklemeye başladık.

Yaklaşık beş dakika sonra kapı açıldı ve güneş gözlüklü birisi içeriye girdi.

"Sofia"

Lanet olsun bu kızdan nefret ediyorum yine bırakmadı Justin'in peşini.

O kadar sinirlendim ki bir an kalkıp yanlarına gidecektim ama kendimi sakinleştirdim.

Justin de benim gibi çok şaşırdı.

Onları dinlemeye koyuldum.

"Sofia! Burda ne işin var?!"

"O kişi bendim Justin."

"Nasıl sen olabilirsin? Benimle dalga mı geçiyorsun?"

"Hayır Justin. Seni unutamadım."

Sofia'nın son cümlesinden sonra bir on saniye kendime gelemedim. Gözlerimi Justin'e diktim ve vereceği cevabı bekledim.

Justin de çok şaşırmıştı. Cevap veremiyordu.

"Be-ben çok şaşkınım Sofia."

Sofia Justin'in söylediği bu sözlerden yüz bulmuş olacak ki elini justinin elinin üzerine koydu ve

"Tekrar birlikte olalım Justin."

Ben bunları duyunca kalbime her seferinde bir ok saplanıyordu sanki.

Kafamı yavaşça Justin'in yüzüne çevirdim ve ona bakıyordum. Justin hiçbir şey demiyordu. Donakalmıştı. Benim ona baktığımı fark edip uzun uzun bana baktı. Gözlerimdeki damlaları görmemesi imkansızdı.

Hala Sofia'ya sevgilisi olduğunu söylememesi ve onu terslememesi beni çok kırmıştı. Hiçbir şey demiyordu. Demek ki hala onu unutamamıştı.

Apar topar masadan kalktım ve kalkarken sandalyelere çarptığım için fazla ses çıkartmış olmalıyım ki herkes bana baktı.

Koşar adımlarla kafeden çıktım. Ağlamam hızlanmıştı. İlk gördüğüm taksiye bindim ve evimi tarif ettim.

Yol boyunca ağladım. Telefonumun titremesiyle daldığım camdan kafamı kaldırarak telefonuma baktım.

"Justin arıyor..."

Açmadım. Ona kırılmıştım. O an Sofia'yı terslemesi gerekirken o hiçbir şey yapmamıştı.

Eve gelip kapıyı açtım, içeri girdim. Üst kata odama çıktım ve yatağa uzandım. Tüm olanları düşündüm. Justin'e fazla mı tepki verdim acaba diye düşünürken. Uyuyakalmış olmalıyım ki saçlarımda gezinen eller uyanmamı sağladı.

Korkup kendimi geri çektim.

Justin olduğunu görünce rahatladım. Ama ona olan sinirim hala geçmemişti.

"Neden geldin Justin?"

"Çünkü olmam gereken yerdeyim Ros."

Kafamı başka yöne çevirerek konuşmaya devam ettim.

"Oysa ki ben de bir sevgilin yok sanıyordum çünkü Sofia'nın yerinde olan herkes böyle sanardı. Nasıl bu kadar tepkisiz kalabildin?"

"Bir an şok oldum işte Ros. Sen gittikten sonra ona seni anlattım. Seni ne kadar çok sevdiğimi. Konuşarak hallettik yani."

Gözlerim şaşırdığımı belli eder bi şekilde açıldı.

"O kızla konuşarak anlaşabildin yani?"